1 Koryntian 14 NBG

1. Ubiegajcie się o miłość, ubiegajcie się gorliwie o duchowe, a bardziej by prorokować.

2. Gdyż kto mówi językiem, nie mówi ludziom, lecz Bogu; nikt bowiem nie pojmuje, a on Duchem mówi tajemnice.

3. Zaś ten, co prorokuje wieści ludziom budowlę, zachętę i pocieszenie.

4. Kto mówi językiem samego siebie buduje; zaś ten, co prorokuje buduje zgromadzenie wybranych.

5. A chcę, byście wszyscy mówili językami, ale bardziej abyście prorokowali; gdyż kto prorokuje jest większy niż ten, który mówi językami; chyba żeby tłumaczył, by zbór odebrał budowanie.

6. A tymczasem, bracia, w czym bym was wspomógł, gdybym do was przyszedł i mówił językami, jeśli bym wam tego nie powiedział, czy to przez objawienie, czy to przez wyższe poznanie, czy to przez naukę?

7. Wszak i nieżywe instrumenty, które wydają głos, czy to aulos, czy kitara, jeśli nie dadzą rozróżnienia dźwiękom, jak zostanie poznane to granie na aulosie, czy granie na kitarze?

8. Bądź jeśli trąba wyda nieznany głos, kto będzie gotowym do bitwy?

9. Także i wy, jeśli przez mowę nie wydajecie zrozumiałego słowa, jak zostanie poznane co jest mówione? Będziecie takimi, co mówią tylko do powietrza.

10. Tak liczne jeśli napotykacie są gatunki głosów na świecie i nikt nie jest milczący.

11. Zatem jeśli nie znam znaczenia głosu, będę dla mówiącego cudzoziemcem, oraz Ten, który we mnie mówi cudzoziemcem.

12. Tak też wy, skoro jesteście zwolennikami istot duchowych, szukajcie tego, byście obfitowali ku budowie zgromadzenia wybranych.

13. Dlatego kto mówi językiem niech się modli, aby mógł także tłumaczyć.

14. Bo jeśli się modlę językiem, modli się mój duch, zaś mój rozum jest bez owocu.

15. Zatem, co się dzieje? Będę się modlił duchem, ale będę się także modlił rozumem; będę śpiewał duchem, ale będę także śpiewał rozumem.

16. Bo jeśli wysławiasz Boga w duchu, jakże ten, co zajmuje miejsce prostego człowieka, na twoje dziękczynienie powie „Amen”; skoro nie wie, co mówisz?

17. Gdyż ty, rzeczywiście, pięknie dziękujesz, ale drugi nie jest budowany.

18. Dziękuję mojemu Bogu, że więcej od was wszystkich mówię językami.

19. Ale w zborze chcę powiedzieć pięć słów moim rozumem, abym i innych pouczył niż dziesięć tysięcy słów w języku.

20. Bracia, nie stawajcie się dziećmi umysłem, lecz bądźcie dziecinni w występku; zaś rozumem stawajcie się dorosłymi.

21. W Prawie jest napisane: Będę mówił temu ludowi przez mówiących obcym językiem oraz przez obce wargi, a oni i tak mnie nie wysłuchają, mówi Pan.

22. Dlatego języki nie są za znak dla wierzących ale dla niewierzących; a prorokowanie nie jest dla niewierzących ale dla wierzących.

23. Zatem, gdy na to samo miejsce zejdzie się cały zbór i wszyscy by mówili językami, a weszliby prości ludzie lub niewierzący, czy nie powiedzą, że szalejecie?

24. Zaś jeśliby wszyscy prorokowali, a wszedłby ktoś niewierzący, albo prosty człowiek, wtedy przy wszystkich jest badany oraz przy wszystkich jest oceniany,

25. a jego ukryte sprawy serca stają się jawne. Więc upadnie na twarz oraz pokłoni się Bogu, oznajmiając: Zaiste, Bóg jest w was.

26. Zatem co się dzieje, bracia? Kiedy się schodzicie, niech każdy ma psalm, ma nauczanie, ma język, ma objawienie, ma tłumaczenie; a wszystko niech się dzieje ku budowaniu.

27. Czy też niech ktoś mówi językiem ze dwóch, albo najwięcej trzech i to na przemian, a jeden niech tłumaczy.

28. Ale jeśliby nie było tłumacza, niech milczy w zborze; a niech mówi samemu sobie i Bogu.

29. Zaś prorocy niech mówią dwaj lub trzej, a inni niech rozstrzygają.

30. Ale jeśli innemu, który siedzi, coś by zostało objawione, ten pierwszy niech milczy.

31. Gdyż wszyscy po kolei możecie prorokować, aby się wszyscy mogli uczyć oraz wszyscy mogli być pocieszeni;

32. a duchy proroków są posłuszne prorokom.

33. Bo Bóg nie jest Bogiem nieładu, ale pokoju; podobnie jak we wszystkich świętych zgromadzeniach wybranych.

34. Wasze niewiasty niech milczą w zborach, gdyż nie jest dozwolone im gadać; ale niech będą podporządkowane, tak jak i Prawo mówi.

35. Zaś jeśli chcą się coś nauczyć, niech się w domu dopytują własnych mężów; bo hańbiące jest dla niewiasty gadać w zborze.

36. Czy od was wyszło Słowo Boga? Czy tylko do was przyszło?

37. Jeśli ktoś uważa, że jest prorokiem lub duchowym, niech uznaje, że to, co wam piszę, jest poleceniem Pana.

38. Zaś jeśli ktoś nie poznaje nie jest tym, który wie.

39. Wobec tego, bracia, ubiegajcie się gorliwie aby prorokować oraz nie zabraniajcie mówić językami.

40. Ale wszystko niech się dzieje godnie i według porządku.