1 Koryntian 15 SNP

1. Chcę wam też, bracia, przypomnieć dobrą nowinę, którą wam głosiłem, którą przyjęliście, na gruncie której stoicie

2. i dzięki której dostępujecie zbawienia, o ile trzymacie się słów głoszonych wam przeze mnie — chyba że nadaremnie uwierzyliście.

3. Przekazałem wam bowiem przede wszystkim to, co sam przejąłem, że Chrystus umarł za nasze grzechy według Pism,

4. że został pogrzebany i że trzeciego dnia zmartwychwstał według Pism.

5. Następnie ukazał się Kefasowi, potem Dwunastu;

6. a potem ponad pięciuset braciom naraz, z których większość dotąd żyje, a niektórzy pomarli.

7. Później ukazał się Jakubowi, a następnie wszystkim apostołom.

8. Na końcu, po wszystkich, ukazał się też mnie, jakby poronionemu płodowi.

9. Ja bowiem jestem najmniejszy z apostołów i nie jestem godny nazywać się apostołem, ponieważ prześladowałem Kościół Boży.

10. Jednak z łaski Boga jestem tym, czym jestem. A łaska, którą mi okazał, nie była bezowocna. Przeciwnie, więcej niż oni wszyscy pracowałem — chociaż nie ja, lecz łaska Boża, która jest ze mną.

11. Czy więc ja, czy oni, to samo głosimy i temu uwierzyliście.

12. Jeśli więc o Chrystusie się głosi, że został wzbudzony z martwych, jak mogą niektórzy z was twierdzić, że nie ma zmartwychwstania?

13. Bo jeśli nie ma zmartwychwstania, to i Chrystus nie został wzbudzony.

14. A jeśli Chrystus nie został wzbudzony, to daremne jest nasze poselstwo i daremna jest wasza wiara.

15. Okazujemy się też fałszywymi świadkami Boga, bo poświadczyliśmy, że Bóg wzbudził Chrystusa, a tymczasem nie wzbudził, skoro rzeczywiście umarli nie zmartwychwstają.

16. Bo jeśli umarli nie zmartwychwstają, to i Chrystus nie został wzbudzony.

17. A jeśli Chrystus nie został wzbudzony, daremna wasza wiara! Nadal ciążą na was grzechy!

18. Ponadto ci, którzy zasnęli w Chrystusie — poginęli.

19. Jeśli Chrystus jest naszą nadzieją tylko w tym życiu, to jesteśmy ze wszystkich ludzi najbardziej godni pożałowania.

20. Tymczasem Chrystus zmartwychwstał i jest pierwszym zwiastunem zmartwychwstania tych, którzy zasnęli.

21. Skoro bowiem przez człowieka wkroczyła śmierć, przez człowieka też nadejdzie zmartwychwstanie.

22. Bo jak w Adamie wszyscy umierają, tak też w Chrystusie wszyscy zostaną ożywieni,

23. każdy w swoim porządku: jako pierwszy zwiastun — Chrystus. Potem, w czasie Jego przyjścia, ci, którzy należą do Chrystusa.

24. Następnie przyjdzie koniec, gdy przekaże królowanie Bogu i Ojcu, gdy usunie wszystkie zwierzchności, każdą władzę i moc.

25. On bowiem musi królować, aż położy wszystkich wrogów pod swoje stopy.

26. A jako ostatni wróg usunięta zostanie śmierć.

27. Wszystko bowiem poddał pod Jego stopy. Gdy zaś powiedział, że Mu poddał wszystko, jasne jest, że poza Tym, który to uczynił.

28. Kiedy wszystko będzie Mu już poddane, wówczas i sam Syn podda się Temu, który Mu wszystko poddał, aby Bóg był wszystkim we wszystkim.

29. [Wracając do zmartwychwstania,] jeśli go nie ma, to co mają zrobić ci, którzy przyjmują chrzest ze względu na umarłych? Jeśli umarli nie zmartwychwstają, po co się z ich powodu chrzcić?

30. Po co i my ciągle podejmujemy ryzyko?

31. Zapewniam was, bracia, na chlubę, którą mi jesteście w naszym Panu, Jezusie Chrystusie: Ja codziennie liczę się ze śmiercią.

32. Jeśli tylko jako człowiek z nadzieją ograniczającą się do tego życia walczyłem z dzikimi bestiami w Efezie, to co przez to zyskałem? Jeśli umarli nie zmartwychwstają, to jedzmy i pijmy, bo jutro pomrzemy.

33. Nie łudźcie się: Złe towarzystwo psuje dobre obyczaje.

34. Otrzeźwiejcie wreszcie i przestańcie grzeszyć! Bo niektórzy z was w ogóle nie rozumieją Boga! Mówię to, żeby was zawstydzić.

35. Ale może ktoś zapytać: Jak zmartwychwstają umarli? W jakim zjawiają się ciele?

36. Niemądry! Zauważ, że to, co ty sam siejesz, nie powstaje do życia, zanim najpierw nie umrze.

37. Nie zasiewasz przecież ciała, które ma powstać, lecz zwykłe ziarno, pszeniczne albo jakieś inne.

38. Bóg natomiast daje mu ciało, takie jakie chce, oczywiście każdemu z nasion jemu właściwe.

39. Nie każde ciało jest takie samo. Inne jest ciało ludzi, inne zwierząt, inne ptaków, a jeszcze inne ryb.

40. Są też ciała niebieskie oraz ciała ziemskie, choć inna jest chwała ciał niebieskich, a inna ziemskich.

41. Widać, że inny jest blask słońca, a inny księżyca i inny blask gwiazd, bo gwiazdy również różnią się od siebie blaskiem.

42. Podobnie z umarłymi i zmartwychwstaniem: Sieje się ciało zniszczalne, wzbudzane jest niezniszczalne.

43. Sieje się w pogardzie, wzbudzane jest w chwale. Sieje się w słabości, wzbudzane jest w mocy.

44. Sieje się ciało materialne, wzbudzane jest ciało duchowe. Bo jeśli jest ciało materialne, jest również duchowe.

45. Jak też napisano: Pierwszy człowiek, Adam, powstał, by być żywą duszą, ostatni Adam powstał, by być ożywiającym duchem.

46. Przy czym nie duchowe jest pierwsze, lecz materialne — potem natomiast duchowe.

47. Pierwszy człowiek wyszedł z prochu ziemi, drugi człowiek — z nieba.

48. Jaki jest ziemski człowiek, tacy też ziemscy ludzie; jaki jest niebieski — tacy też niebiescy.

49. I jak nosiliśmy obraz ziemskiego człowieka, tak też nośmy obraz niebieskiego.

50. To natomiast podkreślam, bracia, że ciało i krew nie są w stanie odziedziczyć Królestwa Bożego ani zniszczalność odziedziczyć niezniszczalności.

51. Oto oznajmiam wam tajemnicę: Nie wszyscy zaśniemy, ale wszyscy zostaniemy przemienieni,

52. w jednej chwili, w oka mgnieniu, na dźwięk trąby ostatecznej. Trąba zabrzmi i umarli powstaną jako niezniszczalni, a my — zostaniemy przemienieni.

53. To bowiem, co zniszczalne, musi przyoblec niezniszczalność, i to, co śmiertelne, przyoblec nieśmiertelność.

54. A gdy już to, co zniszczalne, przyoblecze niezniszczalność, i to, co śmiertelne, nieśmiertelność, wówczas wypełni się słowo zapowiedzi: Zwycięstwo wchłonęło śmierć!

55. Gdzie jest, o śmierci, twój triumf? Gdzie jest, o śmierci, twe żądło?

56. Żądłem śmierci jest oczywiście grzech, mocą zaś grzechu — Prawo.

57. Bogu jednak dzięki! On darzy nas zwycięstwem przez naszego Pana, Jezusa Chrystusa.

58. Dlatego, bracia moi, ukochani, bądźcie stali, niewzruszeni, wciąż tryskający poświęceniem w dziele Pana, pewni, że wasz trud nie jest daremny w Panu.