I. Korintoslulara 2 KMEYA

1. VE, ey kardeşler, ben size Allahın şehadetini ilân ederek size geldiğim zaman, kelâm ve hikmet ulviyetile gelmedim.

2. Çünkü aranızda başka bir şey bilmemeğe, ancak İsa Mesihi, ve onu haça gerilmiş olarak bilmeğe azmettim.

3. Ve ben aranızda zayıflık ve korkuda, ve çok titremede idim;

4. ve sözüm ve vâzım hikmetin kandırıcı sözü ile değil, fakat Ruhun ve kuvvetin bürhani ile idi;

5. ta ki, imanınız insanların hikmetinde değil, fakat Allahın kudretinde olsun.

6. Fakat kâmiller arasında hikmet söyliyoruz; lâkin ne bu dünyanın, ne de bu dünyanın zeval bulan reislerinin hikmeti değil;

7. fakat Allahın dünyalardan evel izzetimiz için takdir ettiği Allahın saklı hikmetini sırda söyliyoruz;

8. onu bu dünyanın reislerinden hiç biri bilmedi; çünkü eğer bilselerdi, izzetin Rabbini haça germezlerdi;

9. fakat nitekim yazılmıştır: “Gözün görmediği, ve kulağın işitmediği, Ve insanın yüreğine girmediği, Yani, Allahın kendini sevenlere hazırladığı bütün şeyler.”

10. Fakat Allah onları bize Ruh ile keşfetti; çünkü Ruh bütün şeyleri, Allahın derin şeylerini bile araştırır.

11. Çünkü insanın şeylerini insanın kendisinde olan ruhundan başka insanlar arasında kim bilir? ve böylece Allahın Ruhundan başka, Allahın şeylerini kimse bilmez.

12. Fakat biz dünyanın ruhunu değil, ancak Allahtan olan Ruhu aldık; ta ki, Allah tarafından bize ihsan olunan şeyleri bilelim.

13. Bunları insanî hikmetin öğrettiği söz ile değil, ancak ruhanî şeyleri ruhanî sözlerle birleştirerek Ruhun öğrettiği söz ile söyliyoruz.

14. Fakat nefsanî adam, Allahın Ruhunun şeylerini kabul etmez; çünkü kendisi için akılsızlıktır, ve onları bilemez, çünkü ruhanî suretle muhakeme olunur.

15. Fakat ruhanî adam bütün şeyleri muhakeme eder, kendisi ise, hiç kimse tarafından muhakeme olunmaz.

16. Çünkü Rabbin fikrini kim bildi ki, ona öğretsin? Fakat Mesihin fikri bizdedir.