1 Królewska 7 SNP

1. Swój pałac natomiast Salomon budował trzynaście lat, zanim go w całości wykończył.

2. Zbudował go [z drewna pochodzącego z] lasu Libanu. Pałac mierzył sto łokci długości, pięćdziesiąt łokci szerokości i trzydzieści łokci wysokości. Jego strop opierał się na trzech rzędach cedrowych kolumn z cedrowymi belkami na tych kolumnach

3. i wyłożony był cedrem nad żebrami, które opierały się na tych kolumnach, w liczbie czterdziestu pięciu, po piętnaście na rząd.

4. Pałac zaopatrzony był w trzy rzędy ram okiennych. Trzy ich prześwity w każdym rzędzie pozostawały w jednej linii.

5. Wszystkie przejścia i odrzwia były prostokątne, rama i obok prześwit przy prześwicie na każdym z trzech poziomów.

6. Salomon zbudował też salę kolumnową. Mierzyła ona pięćdziesiąt łokci długości i trzydzieści łokci szerokości, z salą, kolumnami i daszkiem na przedzie.

7. Zbudował również salę tronową, gdzie odbywał sądy. Tę salę sądową wyłożył drewnem cedrowym od podłogi po sufit.

8. Pałac zaś, w którym Salomon mieszkał, stał przy drugim dziedzińcu w stosunku do tej sali, a był zbudowany podobnie. Salomon przygotował też pałac dla córki faraona, którą pojął za żonę — taki, jak ta sala.

9. Wszystko było zbudowane z drogich kamieni podobnych wymiarów, jak ciosy cięte piłami — od wewnątrz i z zewnątrz, od fundamentu po zwieńczenia, i od zewnątrz aż do dziedzińca wielkiego.

10. Również fundament zbudowany był z drogich kamieni, wielkich, mierzących dziesięć i osiem łokci.

11. Na nim, od góry, opierały się drogie kamienie o wymiarach takich jak ciosy, a wyżej było drewno cedrowe.

12. Dziedziniec wielki otoczony był murem z trzech warstw kamiennych ciosów i jednej warstwy cedrowych belek, podobnie jak dziedziniec wewnętrzny świątyni PANA i sale pałacu.

13. Król Salomon sprowadził z Tyru Chirama.

14. Był on synem pewnej wdowy z plemienia Naftalego. Jego ojciec był Tyryjczykiem, rzemieślnikiem zajmującym się miedzią. Był to człowiek niezwykle zdolny, biegły w swoim rzemiośle i potrafiący wykonać każdą robotę w miedzi. On właśnie przybył do króla Salomona i wykonał całą zleconą mu pracę.

15. Odlał dwie kolumny z brązu. Każda kolumna mierzyła osiemnaście łokci wysokości i dwanaście łokci w obwodzie.

16. Wykonał też dwie głowice, które miały wieńczyć szczyt kolumn. Były one odlane z brązu i każda mierzyła pięć łokci wysokości.

17. Dalej, splótł siatki dla głowic, które miały wieńczyć kolumny — po siedem dla każdej głowicy.

18. Następnie, dla kolumn odlał jabłka granatu, które w dwóch rzędach miały być przymocowane dookoła obu siatek okrywających głowice, mające wieńczyć kolumny.

19. Te głowice na szczycie kolumn przypominały kształtem lilie, jak te w salach, a mierzyły cztery łokcie.

20. Głowice były też na dwóch kolumnach od góry, tuż przy wybrzuszeniu, które było za siatką z jabłkami granatu, w liczbie dwustu, w dwóch rzędach dookoła na obu głowicach.

21. Kolumny te ustawił przy przedsionku świątyni. Kolumnę z prawej strony nazwał Jakin, a kolumnę z lewej — Boaz.

22. Ich szczyty przypominały kształtem lilie — i tak ukończył prace przy kolumnach.

23. Potem wykonał kadź zwaną morzem. Był to odlew w kształcie półkuli o średnicy dziesięciu łokci, wysokości pięciu łokci i o obwodzie trzydziestu.

24. Poniżej górnej krawędzi znajdowały się w dwóch rzędach gałki, po dziesięć na łokieć obwodu, które zostały odlane wraz z kadzią.

25. Kadź stała na dwunastu cielcach: trzy były zwrócone na północ, trzy na zachód, trzy na południe i trzy na wschód. Tyłami zwrócone były do wewnątrz. Zbiornik z wodą znajdował się nad nimi.

26. Grubość kadzi mierzyła dłoń, a jej brzeg zakończony był tak, jak krawędź kielicha. Kształtem przypominała kwiat lilii i mogła pomieścić dwa tysiące batów wody.

27. Dalej, wykonał dziesięć brązowych podstaw. Każda mierzyła cztery łokcie długości, cztery łokcie szerokości i trzy łokcie wysokości.

28. Każda podstawa miała wypełnienia, które znajdowały się między ramami.

29. Na tych wypełnieniach pomiędzy ramami widniały podobizny lwów, cielców i cherubów, a same ramy, tak powyżej, jak i poniżej lwów i cielców, ozdobione były zwisającymi wieńcami.

30. Każda podstawa miała cztery brązowe koła i brązowe osie, a jej cztery stopy miały ramiona od spodu wanny. Ramiona te były odlane i wystawały zza każdego wieńca.

31. Otwór podstawy od wewnątrz zwieńczenia wznosił się na łokieć, a był on okrągły, wykonany podobnie, na półtora łokcia, wokół niego były płaskorzeźby, lecz ich wypełnienia były czworokątne, nie okrągłe.

32. U spodu wypełnień znajdowały się cztery koła, których uchwyty tkwiły w podstawie. Średnica jednego koła mierzyła półtora łokcia.

33. Wyglądały one jak koła rydwanu. Ich uchwyty, obręcze, szprychy oraz piasty — wszystko było odlewem.

34. Z czterech rogów każdej podstawy wystawały ramiona.

35. A na zwieńczeniu każdej podstawy było — na pół łokcia wysokie — okrągłe obramowanie dookoła i na szczycie każdej podstawy były jej uchwyty i jej zakończenia.

36. Na płaskich powierzchniach tych uchwytów i na jej zakończeniach wyrył cheruby, lwy i palmy, stosownie do wolnego miejsca, a wokoło — wieńce.

37. W ten sposób wykonał dziesięć jednakowych podstaw, odlanych w tym samym rozmiarze i w tym samym kształcie.

38. Do tego wykonał dziesięć brązowych wanien. Każda mieściła czterdzieści batów wody i mierzyła cztery łokcie. Na każdą z dziesięciu podstaw przypadała jedna wanna.

39. Pięć podstaw umieścił po prawej stronie świątyni i pięć po lewej stronie, a kadź ustawił od strony prawej, na wschód, od południa.

40. Chiram wykonał też garnki, łopatki i kropielnice. W ten sposób Chiram ukończył wszelkie prace, które wykonywał dla króla Salomona dla świątyni PANA,

41. to znaczy: dwie kolumny i okrągłe głowice na szczytach obu kolumn. Dwie kraty dla okrycia dwóch okrągłych głowic wieńczących kolumny.

42. Czterysta jabłek granatu dla dwóch krat, dwa rzędy jabłek granatu dla jednej kraty dla pokrycia dwóch okrągłych głowic wieńczących kolumny.

43. Dziesięć podstaw, dziesięć wanien dla tych podstaw,

44. jedną kadź zwaną morzem, dwanaście cielców pod kadź,

45. garnki, łopatki i kropielnice, a wszystkie te przybory dla króla Salomona, dla świątyni PANA, Chiram wykonał z polerowanego brązu.

46. Wszystko to król odlewał w formach z gliny w dolinie Jordanu, pomiędzy Sukkot a Sartan.

47. Ze względu na bardzo wielką liczbę odlewanych sprzętów Salomon postanowił nie spisywać wagi brązu.

48. Salomon zlecił również wykonanie wszystkich przyborów dla świątyni PANA. Należały do nich: złoty ołtarz, złoty stół na chleb obecności,

49. pięć świeczników na prawą i pięć na lewą stronę, z litego złota, mających stać przed miejscem wewnętrznym; kwiaty, lampy, szczypce, ze złota,

50. misy, gasidła, kropielnice, kadzielnice i węglarki — wszystko z litego złota. Ze złota były również wykonane zawiasy do drzwi pomieszczenia wewnętrznego, to jest do miejsca najświętszego, oraz do drzwi samej świątyni.

51. Po zakończeniu całej pracy, którą Salomon wykonał dla świątyni PANA, wniósł on tam dary poświęcone przez swojego ojca Dawida, srebro i złoto, a wszystkie przybory złożył w skarbcach świątyni PANA.