I. Selaniklilere 2 KMEYA

1. ÇÜNKÜ, ey kardeşler, yanınıza girişimizin boş olmadığını kendiniz bilirsiniz;

2. fakat önce Filipide bildiğiniz gibi, eziyet çekmiş ve hakaret görmüş olduğumuz halde, size Allahın incilini çok ceht ile söylemek üzre Allahımızdan cesaret aldık.

3. Çünkü teşvikimiz ne yanlışlıktan, ne murdarlıktandır, ne de hile iledir;

4. fakat Allah tarafından incil ile emniyet edilmeğe lâyık görüldüğümüz gibi, insanları değil, fakat yüreklerimizi imtihan eden Allahı razı etmek için böyle söyliyoruz.

5. Çünkü bildiğiniz gibi, hiç bir vakit yaltaklanma sözünde ve tamakârlık vesilesinde bulunmadık; Allah şahittir.

6. Biz Mesihin resulleri olarak yük olmağa muktedir iken, insanlardan, ne sizden ne de başkalarından, izzet aramadık;

7. fakat aranızda dadı kendi çocuklarını kayırdığı gibi, mülâyim olduk;

8. böylece sizi özliyen bizler size yalnız Allahın incilini değil, fakat kendi canlarımızı da vermeğe razı idik; çünkü sevgilimiz olmuştunuz.

9. Çünkü, ey kardeşler, emeğimizi ve zahmetimizi hatırlarsınız; sizden birine yük olmıyalım diye, gece ve gündüz işliyerek size Allahın incilini vâzettik.

10. İman eden sizlere karşı nasıl kudsiyetle ve doğrulukla ve kusursuzca olduğumuza siz şahitsiniz, Allah da şahittir;

11. nitekim sizi kendi melekûtuna ve izzetine çağıran Allaha lâyık surette yürümeniz için sizi teşvik ve teselli ederek ve şehadet eyliyerek,

12. her birinizle, baba kendi çocukları ile olduğu gibi, muamele ettiğimizi bilirsiniz.

13. Ve bunun için biz de durmadan Allaha şükrederiz ki Allahtan olan haber sözünü bizden aldığınız zaman, onu insanların sözü olarak değil, fakat gerçekten olduğu gibi, Allahın sözü olarak kabul ettiniz; o da iman eden sizlerde âmil oluyor.

14. Çünkü, ey kardeşler, siz Yahudiyede Mesih İsada bulunan Allahın kiliselerine uyanlar oldunuz; çünkü siz de millettaşlarınızdan, onların Yahudilerden çektikleri gibi, ayni şeyleri çektiniz;

15. o Yahudiler ki Rab İsayı ve peygamberleri öldürdüler, ve bizi kovdular, ve Allahı razı etmeyip bütün insanlara muhaliftirler;

16. daima kendi günahlarını doldurmak üzre bizi kurtulmaları için Milletlere söylemekten menederler. Fakat onların üzerine son derece gazap erişti.

17. Fakat biz, ey kardeşler, kısa bir müddet için gönülde değil, fakat yüzde sizden mahrum olarak, büyük arzu ile yüzünüzü görmeğe daha ziyade gayret ettik;

18. çünkü biz, ben Pavlus bir kaç defa, yanınıza gelmek istedik, ve Şeytan bize mani oldu.

19. Çünkü ümidimiz, yahut sevincimiz, yahut övünme tacımız nedir? Evet, Rabbimiz İsanın huzurunda, onun gelişinde siz değil misiniz?

20. Çünkü izzetimiz ve sevincimiz sizsiniz.