2 Kronik 12 SNP

1. Gdy Rechabeam umocnił swoje panowanie i przybrał na sile, porzucił Prawo PANA — on, a z nim cały Izrael.

2. W piątym roku panowania Rechabeama, Szyszak, król Egiptu, wyprawił się przeciw Jerozolimie, ponieważ sprzeniewierzyli się PANU.

3. Nadciągnął w sile tysiąca dwustu rydwanów, sześćdziesięciu tysięcy jezdnych i z niezliczoną rzeszą wojsk z Egiptu, złożoną z Libijczyków, Sukkijczyków i Kuszytów.

4. Po zdobyciu warownych miast Judy Szyszak przybył też pod Jerozolimę.

5. Wtedy prorok Szemajasz przybył do Rechabeama oraz do książąt Judy, którzy wycofali się przed Szyszakiem do Jerozolimy, i powiedział: Tak mówi PAN: Wy Mnie porzuciliście, dlatego i Ja porzucam was na pastwę Szyszaka.

6. Wówczas książęta Izraela oraz król ukorzyli się i przyznali: PAN jest sprawiedliwy.

7. PAN natomiast, gdy zauważył ich skruchę, skierował do Szemajasza Słowo: Ukorzyli się. Nie zniszczę ich. Pozwolę im nieco ocalić. Nie wyleję mojego gniewu na Jerozolimę za pośrednictwem Szyszaka.

8. Zostaną jednak jego sługami i przekonają się, co to znaczy służyć Mnie, a co służyć ziemskim królestwom.

9. Szyszak, król Egiptu, wystąpił zatem przeciw Jerozolimie i zagarnął wszystkie skarby świątyni PANA oraz pałacu królewskiego. Zabrał też złote puklerze, które sporządził Salomon.

10. Zamiast nich król Rechabeam kazał wykonać puklerze brązowe i przekazał je dowódcom straży przybocznej, którzy pełnili wartę u wejścia do pałacu królewskiego.

11. I ilekroć król wybierał się do świątyni PANA, strażnicy przyboczni przychodzili, zbroili się w nie, po czym odnosili je z powrotem do swojej wartowni.

12. Ponieważ król ukorzył się, PAN odwrócił od niego swój gniew. Nie chciał zniszczyć go całkowicie. W Judzie zaś działy się też rzeczy dobre.

13. Król Rechabeam umocnił swoją władzę w Jerozolimie i panował nadal. Miał on bowiem czterdzieści jeden lat, gdy objął władzę królewską, i przez siedemnaście lat panował w Jerozolimie, w mieście, które wybrał PAN spośród wszystkich plemion Izraela, aby tam złożyć swoje imię. Matka Rechabeama miała na imię Naama, a była Ammonitką.

14. Czynił on to, co złe, bo nie nastawił serca na szukanie woli PANA.

15. Sprawy Rechabama, od pierwszych po ostatnie, zostały — dla zaznaczenia w genealogii — spisane w Dziejach proroka Szemajasza i jasnowidza Iddo. Między Rechabeamem a Jeroboamem przez cały czas toczyły się wojny.

16. Gdy Rechabam spoczął ze swoimi ojcami, został pochowany w Mieście Dawida, a władzę królewską po nim objął jego syn Abiasz.