2 Kronik 16 SNP

1. W trzydziestym szóstym roku panowania Asy wyruszył przeciw Judzie Basza, król Izraela, i zaczął budować fortyfikacje przeciw Ramie, aby odciąć mieszkańców miasta od Asy, króla Judy.

2. Wtedy Asa wyniósł srebro i złoto ze skarbców świątyni PANA i pałacu królewskiego i wysłał je do Ben-Hadada, króla Aramu, mieszkającego w Damaszku, z takim poselstwem:

3. Niech będzie przymierze między mną a tobą, tak jak między moim ojcem a twoim. Oto przesyłam ci srebro i złoto. Zerwij swoje przymierze z Baszą, królem Izraela, aby odstąpił ode mnie.

4. Ben-Hadad posłuchał króla Asy i wyprawił dowódców swoich wojsk przeciw miastom Izraela. Wojska uderzyły na Ijon, Dan i na Abel-Maim, i na wszystkie spichlerze miast Naftalego.

5. Gdy Basza o tym usłyszał, zaprzestał budować fortyfikacje przeciw Ramie i odstąpił od swoich prac.

6. Król Asa natomiast zebrał Judejczyków i polecił przenieść spod Ramy kamienie i drewno, z których budował Basza, i ufortyfikować nimi Gebę i Mispę.

7. W tym czasie przybył do Asy, króla Judy, jasnowidz Chanani: Ponieważ oparłeś się na królu Aramu — powiedział — zamiast oprzeć się na PANU, swoim Bogu, dlatego wojsko króla Aramu wymknie ci się spod kontroli.

8. Czy Kuszyci i Libijczycy nie byli bardzo licznym wojskiem zbrojnym w rydwany i jeźdźców? Mimo to, gdy oparłeś się na PANU, wydał ich w twoją rękę.

9. PAN bowiem przegląda całą ziemię, by wzmacniać tych, którzy trwają przy Nim całym sercem. Postąpiłeś niemądrze w tej sprawie i od teraz będziesz miał ciągłe wojny!

10. Wtedy Asa rozgniewał się na jasnowidza i rozkazał zakuć go w dyby. Rozzłościł się bowiem na niego w tej sprawie. W tym czasie Asa pognębił także innych spośród ludu.

11. Sprawy Asy, te pierwsze i te ostatnie, zostały spisane w zwoju Królów Judy i Izraela.

12. W trzydziestym dziewiątym roku swojego panowania Asa zachorował na nogi i jego choroba bardzo się wzmogła. Ale nawet w tej chorobie nie zwracał się po pomoc do PANA, tylko do lekarzy.

13. W czterdziestym pierwszym roku swojego panowania Asa spoczął ze swoimi ojcami. Gdy umarł,

14. pochowano go w grobie, który kazał sobie wykuć w Mieście Dawida. Po śmierci położono go na marach pełnych wonności i różnych pachnących mieszanin i zapalono na jego cześć bardzo wielki ogień.