2 Kronik 26 SNP

1. Wtedy cały lud Judy wziął Uzjasza, który liczył wówczas szesnaście lat, i obwołał go królem zamiast jego ojca Amazjasza.

2. On odbudował Elat po przywróceniu go Judzie. Stało się to po śmierci króla, jego ojca.

3. Uzjasz miał więc szesnaście lat, kiedy został królem, a panował w Jerozolimie pięćdziesiąt dwa lata. Jego matka miała na imię Jekolia i pochodziła z Jerozolimy.

4. Czynił on to, co prawe w oczach PANA, dokładnie tak, jak jego ojciec Amazjasz.

5. Dochodził on jednak woli Boga, dopóki żył Zachariasz, który miał rozeznanie co do widzeń pochodzących od Boga. W czasie zaś, gdy szukał woli PANA, Bóg darzył go powodzeniem.

6. Prowadził on wojny z Filistynami i przebił się przez mur Gat, Jawne i Aszdodu, pobudował też miasta przy Aszdodzie i u Filistynów.

7. Bóg wspierał go w walkach przeciw Filistynom i Arabom mieszkającym w Gur naprzeciw Meunitów.

8. Meunici składali mu też daninę. Uzjasz rósł więc w potęgę, dlatego jego sława dotarła do granic Egiptu.

9. Pobudował on także i uzbroił baszty w Jerozolimie: przy Bramie Narożnej, przy Bramie Dolnej i przy Narożniku.

10. Ponadto wzniósł baszty na pustyni i wykuł liczne cysterny, posiadał bowiem liczne stada zarówno w Szefeli, jak i na równinie, miał rolników i winogrodników w górach i na polach uprawnych, gdyż wykazywał zamiłowanie do uprawy ziemi.

11. Uzjasz miał też doświadczone wojsko. Ruszało ono do walki w oddziałach, których liczebność odpowiadała spisowi sporządzonemu przez pisarza Jejela i sekretarza Maasejasza, pod kierunkiem Chananiasza, jednego z książąt króla.

12. Pełna liczba naczelników rodów ojców, a zarazem dzielnych wojowników, wynosiła dwa tysiące sześćset.

13. Pod ich wodzą pozostawały siły zbrojne liczące trzysta siedem tysięcy pięciuset doświadczonych w boju ludzi, uzbrojonych i gotowych do wsparcia króla w walce przeciw wrogowi.

14. Całemu temu zastępowi Uzjasz zapewniał puklerze, dzidy, hełmy, pancerze, łuki i kamienie do proc,

15. a w Jerozolimie pobudował pomysłowe machiny z zamiarem ustawienia ich na basztach i narożnikach murów, aby z nich miotać strzałami i dużymi kamieniami. W ten sposób jego sława rozchodziła się szeroko, był bowiem wspaniale wspierany, aż stał się potężny.

16. Gdy zaś doszedł do potęgi, wbił się w pychę ku własnej zgubie i sprzeniewierzył się PANU, swojemu Bogu. Wszedł bowiem do przybytku PANA, aby na ołtarzu kadzidlanym złożyć ofiarę z kadzidła.

17. Wtedy wszedł za nim kapłan Azariasz wraz z osiemdziesięcioma dzielnymi kapłanami PANA

18. i przeciwstawili się królowi Uzjaszowi. Nie do ciebie, Uzjaszu, należy składanie ofiar z kadzidła — powiedzieli. — Należy to do kapłanów, synów Aarona, którzy zostali w tym celu poświęceni. Wyjdź z miejsca świętego! Dopuściłeś się wiarołomstwa. Nie przysporzy ci to chwały u PANA, Boga.

19. Uzjasz rozgniewał się, a trzymał już w ręku kadzielnicę. Gdy tak stał pełen złości na kapłanów, w ich obecności, w przybytku PANA, przy ołtarzu kadzidlanym, na jego czole pojawił się trąd!

20. Gdy arcykapłan Azariasz i pozostali kapłani zauważyli, że został dotknięty trądem na czole, wypchnęli go stamtąd, a i on sam pośpieszył do wyjścia, świadomy, że PAN zadał mu cios.

21. I tak król Uzjasz pozostał trędowaty do śmierci. Jako trędowaty, mieszkał w odosobnieniu, odcięty od świątyni PANA, a sprawami pałacu i rozstrzyganiem spraw ludu zajmował się jego syn Jotam.

22. Pozostałe sprawy Uzjasza, od pierwszych po ostatnie, opisał prorok Izajasz, syn Amosa.

23. Gdy Uzjasz spoczął ze swoimi ojcami, pochowano go przy nich, lecz na polu grzebalnym należącym do królów, gdyż kierowano się tym, że był trędowaty. Władzę zamiast niego sprawował jego syn Jotam.