2 Kronik 30 SNP

1. Potem Hiskiasz rozesłał posłów po całym Izraelu i Judzie, a także napisał listy do Efraima i Manassesa, zapraszając wszystkich do świątyni PANA w Jerozolimie na obchody Paschy ku czci PANA, Boga Izraela.

2. Król, jego książęta i całe zgromadzenie w Jerozolimie postanowili wspólnie, że tym razem Pascha odbędzie się w drugim miesiącu.

3. Zwołanie jej o zwykłej porze nie mogło dojść do skutku. Poświęciło się za mało kapłanów, a i lud nie zdążył zebrać się w Jerozolimie w tym celu.

4. Właśnie dlatego podjęte postanowienie wydało się królowi i całemu zgromadzeniu słuszne.

5. Postanowiono więc posłać stosowną wiadomość do całego Izraela od Beer-Szeby po Dan i zaprosić wszystkich do przybycia do Jerozolimy na obchody Paschy ku czci PANA, Boga Izraela, bo od dawna nie obchodzono jej zgodnie z przepisami.

6. Gońcy rozeszli się zatem po całym Izraelu i Judzie z listami od króla i jego książąt i zgodnie z rozkazem króla powtarzali: Synowie Izraela! Zawróćcie do PANA, Boga Abrahama, Izaaka i Izraela, a wtedy On zawróci ku ocalonym, którzy wam pozostali po najazdach królów Asyrii.

7. Nie bądźcie tacy, jak wasi ojcowie i wasi bracia, którzy sprzeniewierzyli się PANU, Bogu swoich ojców, tak że dopuścił On do ich spustoszenia, jak to sami widzicie.

8. Nie usztywniajcie teraz swoich karków, jak wasi ojcowie. Podajcie rękę PANU, przyjdźcie do Jego świątyni, którą poświęcił na wieki, i służcie PANU, waszemu Bogu, a wtedy odwróci się od was Jego srogi gniew.

9. Bo jeśli zawrócicie do PANA, wasi bracia i synowie doznają miłosierdzia ze strony tych, którzy ich uprowadzili. Pozwolą im oni wrócić do tej ziemi, ponieważ łaskawy i miłosierny jest PAN, wasz Bóg, i nie odwróci się od was, jeśli zawrócicie ku Niemu.

10. Gońcy szli więc z miasta do miasta przez ziemie plemion Efraima i Manassesa, dotarli do Zebulona, lecz kpiono z nich i szydzono.

11. Niektórzy jednak z plemion Aszera, Manassesa i Zebulona okazali skruchę i przyszli do Jerozolimy.

12. Na Judzie również spoczęła ręka Boża. Dzięki temu jej mieszkańcy okazali jednomyślność w sprawie spełnienia nakazu króla i książąt, związanego ze Słowem PANA.

13. Zebrał się zatem w Jerozolimie potężny tłum, aby w drugim miesiącu obchodzić Święto Przaśników.

14. Ludzie zaczęli od tego, że usunęli z Jerozolimy wszystkie ołtarze i ołtarzyki kadzidlane. Wrzucili je do potoku Cedron.

15. Następnie, w czternastym dniu drugiego miesiąca, zabili baranka paschalnego. Kapłani i Lewici ukorzyli się, poświęcili i składali w świątyni PANA ofiary całopalne.

16. Stali tam na swoich stanowiskach, określonych w Prawie Mojżesza, męża Bożego, i kropili krwią dostarczaną im przez Lewitów.

17. Wielu bowiem było w zgromadzeniu takich, którzy się nie poświęcili. Dlatego właśnie, w przypadku tych wszystkich, którzy nie byli czyści, Lewici służyli przy uboju baranków paschalnych i przy poświęcaniu ich PANU.

18. Większość ludzi bowiem licznie przybyłych z Efraima, Manassesa, Issachara i Zebulona nie oczyściła się i spożywała Paschę niezgodnie z przepisami. Z tego powodu Hiskiasz tak modlił się za nich: PANIE, przy całej swojej dobroci przebacz każdemu,

19. kto swoje serce skierował ku szukaniu Twojej woli, PANA, Boga swoich ojców, lecz nie jest tak czysty, jak to powinno być w przypadku poświęconych.

20. I PAN wysłuchał Hiskiasza — i przywrócił ludowi zdrowie.

21. Izraelici zatem, którzy przybyli do Jerozolimy, obchodzili Święto Przaśników z wielką radością przez siedem dni. Lewici zaś i kapłani wielbili PANA dzień w dzień przy donośnym wtórze swoich instrumentów.

22. Hiskiasz przemówił także do serca wszystkim Lewitom, którzy wykazali się sprawnością i poświęceniem w służbie PANU. Tak więc przez siedem dni spożywali świąteczne ofiary, składając rzeźne ofiary pokoju i dziękując PANU, Bogu swoich ojców.

23. Całe zgromadzenie postanowiło także, że będą świętować przez dalszych siedem dni — i uczynili to z wielką radością,

24. ponieważ Hiskiasz, król Judy, przekazał zgromadzeniu tysiąc cieląt i siedem tysięcy owiec, a książęta także przekazali zgromadzeniu tysiąc cieląt i aż dziesięć tysięcy owiec. Kapłani z kolei poświęcili się w wielkiej liczbie.

25. Cieszyli się więc wszyscy: zgromadzenie Judy, kapłani, Lewici, wszyscy przybysze z Izraela, a także cudzoziemcy, zarówno ci, którzy przybyli z Izraela, jak i ci, którzy osiedlili się w Judzie.

26. W Jerozolimie panowała wielka radość, gdyż od czasów Salomona, syna Dawida, króla Izraela, nie wydarzyło się w Jerozolimie nic podobnego.

27. Kapłani Lewici powstali też i pobłogosławili lud. On zaś wysłuchał ich głosu i ich modlitwa dotarła do Jego świętej siedziby w niebie.