2 Kronik 35 SNP

1. Jozjasz urządził w Jerozolimie Paschę na cześć PANA. Baranka paschalnego zabili w czternastym dniu pierwszego miesiąca.

2. Jozjasz wyznaczył wówczas kapłanów do pełnienia obowiązków i zachęcił ich do służby w świątyni PANA.

3. Powiedział także poświęconym PANU Lewitom, którzy nauczali w całym Izraelu: Złóżcie świętą skrzynię w świątyni, którą zbudował Salomon, syn Dawida, król Izraela. Nie noście już tego ciężaru na ramionach. Teraz służcie PANU, waszemu Bogu, i Jego ludowi Izraelowi.

4. Przygotujcie się w rodach swoich ojców według waszych grup, zgodnie z przepisem Dawida, króla Izraela, oraz listem jego syna Salomona.

5. Stańcie w miejscu świętym w oddziałach, według rodów ojców, gotowi do służby na rzecz waszych braci, to jest ludu, a jeden oddział rodowy niech usługuje samym Lewitom.

6. Zabijcie baranka paschalnego i poświęćcie się. Przygotujcie się też do służby waszym braciom, tak aby wszystko przebiegało według Słowa PANA, podanego za pośrednictwem Mojżesza.

7. Jozjasz ofiarował na rzecz ludu, dla wszystkich uczestników święta, jagnięta i koziołki ze swoich stad — wszystkie na ofiary paschalne. Ich liczba wynosiła trzydzieści tysięcy. Ofiarował też trzy tysiące sztuk bydła, a wszystko to pochodziło z majątku króla.

8. Również jego książęta złożyli dobrowolną ofiarę dla ludu, dla kapłanów i dla Lewitów. Chilkiasz, Zachariasz i Jechiel, przełożeni domu Bożego, przekazali kapłanom na ofiary paschalne dwa tysiące sześćset sztuk jagniąt i koziołków oraz trzysta sztuk bydła.

9. Konaniasz i jego bracia Szemajasz i Netanel oraz Chaszabiasz, Jejel i Jozabad, książęta lewiccy, ofiarowali dla Lewitów na ofiary paschalne pięć tysięcy sztuk owiec i koziołków oraz pięćset sztuk bydła.

10. Gdy zostało ustalone wszystko, co łączy się ze służbą, kapłani stanęli na swoich stanowiskach, a Lewici w swoich grupach, zgodnie z rozkazem króla.

11. Lewici zabijali baranki paschalne, przekazywali kapłanom ich krew do pokropienia ołtarza i usuwali z zabitych zwierząt skórę.

12. Następnie odkładali części przeznaczone na ofiary całopalne i przekazywali je oddziałom, to jest rodom ojców, usługującym ludowi, tak by zostały złożone PANU zgodnie z wytycznymi zwoju Mojżesza — i podobnie czyniono z bydłem.

13. Następnie gotowali baranki paschalne w ogniu, zgodnie z przepisem, a inne poświęcone dary gotowali w kotłach, w garnkach i misach, po czym sprawnie roznosili całemu ludowi.

14. W końcu Lewici przygotowali posiłek dla siebie i dla kapłanów. Kapłani bowiem, synowie Aarona, składali ofiary całopalne oraz tłuszcz do późnego wieczora, dlatego Lewici przygotowali posiłek zarówno dla siebie, jak i dla kapłanów, synów Aarona.

15. Na stanowiskach pozostawali również śpiewacy, synowie Asafa, zgodnie z nakazem Dawida, Asafa, Hemana i jasnowidza królewskiego Jedutuna, oraz odźwierni przy każdej z bram. Żadna z tych grup nie musiała pozostawiać swych stanowisk, ponieważ ich bracia, Lewici, również im przygotowali posiłek.

16. W tak ustalony sposób przebiegała tego dnia cała służba na rzecz PANA. Obchodzono Paschę i składano ofiary całopalne na ołtarzu PANA zgodnie z nakazem króla Jozjasza.

17. Obecni tam zatem Izraelici obchodzili w tym czasie Paschę oraz Święto Przaśników przez siedem dni.

18. Takiej Paschy jak ta nie obchodzono w Izraelu od czasów proroka Samuela! Żaden król Izraela nie urządził też takiej Paschy jak ta, którą urządził Jozjasz wraz z kapłanami, Lewitami, z obecnymi tam Judejczykami, Izraelitami oraz mieszkańcami Jerozolimy.

19. Paschę tę obchodzono w osiemnastym roku panowania Jozjasza.

20. Po tym wszystkim, gdy Jozjasz przygotował już świątynię, król Egiptu Necho wyruszył na wojnę pod Karkemisz nad Eufratem i Jozjasz wyszedł się z nim zmierzyć.

21. On jednak wyprawił do Jozjasza posłów, którzy przekazali: Co my mamy do siebie, królu Judy? Nie wyruszyłem dziś przeciwko tobie. Wyprawiłem się przeciwko królestwu, z którym rozpocząłem wojnę, i Bóg powiedział mi, bym się śpieszył. Ustąp więc Bogu, który jest ze mną, aby cię nie zniszczył.

22. Lecz mimo to Jozjasz nie zmienił wobec niego zamiarów. Przeciwnie, przebrał się, aby z nim walczyć. Nie posłuchał słów Necha, pochodzących z ust Bożych, lecz nadciągnął, by walczyć na równinie Megiddo.

23. Łucznicy jednak wymierzyli i ugodzili króla Jozjasza, tak że musiał powiedzieć do swoich sług: Wywieźcie mnie stąd, bo jestem ciężko ranny!

24. Wtedy słudzy przenieśli go z jego jednego rydwanu do drugiego i zawieźli do Jerozolimy. Tam król umarł i został pochowany w grobach swoich przodków. Cała Juda i Jerozolima opłakiwały wówczas Jozjasza.

25. Jeremiasz ułożył o nim pieśń żałobną, a swoje treny o Jozjaszu śpiewają wszyscy śpiewacy i śpiewaczki do dziś. Uczyniono to nawet zwyczajem w Izraelu, pieśni te zaś zostały zapisane w Trenach.

26. Pozostałe sprawy Jozjasza, przejawy jego pobożności opartej na Prawie PANA,

27. jego dokonania, od pierwszych po ostatnie, zostały opisane w zwoju Królów Izraela i Judy.