II. Korintoslulara 2 KMEYA

1. FAKAT kendim için tekrar size hüzün ile gelmemeğe azmettim.

2. Çünkü eğer ben sizi mahzun edersem, bu halde tarafımdan mahzun edilenden başka beni sevindiren kimdir?

3. Ve benim sevincim hepinizin sevincidir diye, hepinize güvenmiş olarak geldiğim zaman, sevinmekliğim lâzım gelenlerden hüznüm olmaması için, bunu aynen yazdım.

4. Çünkü mahzun olasınız diye değil, ancak size olan aşırı sevgimi bilesiniz diye çok sıkıntı ve yürek ıstırabı içinden çok gözyaşları ile size yazdım.

5. Fakat eğer bir kisi hüzün verdi ise, bana değil, ancak (mubalâğa etmiyeyim) kısmen hepinize hüzün verdi.

6. Böyle bir adama çokluk tarafından olan bu ceza yeter;

7. bunun için böyle bir adam çok ziyade hüznü ile yutulmasın diye, siz bilâkis daha ziyade ona bağışlamalı, ve teselli etmelisiniz.

8. Bundan dolayı ona karşı sevginizi teyit etmenizi sizden rica ederim.

9. Çünkü her şeyde itaatli misiniz diye ayarınızı bilmek için yazdım.

10. Fakat kime bir şeyi bağışlarsanız, ben de; çünkü eğer bir şeyi bağışladımsa, onu da sizin için Mesihin huzurunda bağışladım;

11. ta ki Şeytan tarafından mağdur edilmiyelim; çünkü onun düzenlerini bilmez değiliz.

12. Ve Mesihin incili için Troasa geldiğim, ve bana Rabde bir kapı açıldığı zaman,

13. kardeşim Titusu bulmadığım için ruhumda rahatım yoktu; fakat onlara veda ederek Makedonyaya çıktım.

14. Fakat bizi Mesihte daima zafer mevkibinde götüren, ve her yerde kendi bilgisinin rayihasını vasıtamızla izhar eden Allaha şükür!

15. Çünkü halâs olanlarda ve helâk olanlarda, Allaha Mesihin güzel kokusuyuz;

16. bunlara ölümden ölüme rayiha, ve onlara hayattan hayata rayihayız. Ve kim bu şeylere kâfidir?

17. Çünkü biz bir çokları gibi, Allahın kelâmını tağşiş edenler değiliz, fakat hulûstan ve Allahtan olarak Allahın huzurunda Mesihte söyliyoruz.