2 Koryntian 6 SNP

1. Jako współpracownicy wzywamy też was, abyście łaski Bożej nie przyjmowali na próżno.

2. Czytamy bowiem: W czasie przychylności wysłuchałem cię i w dniu zbawienia pomogłem ci. Właśnie teraz jest ten czas przychylności! Teraz jest dzień zbawienia!

3. Nikomu w niczym nie robimy przeszkód i nie chcemy, by ktoś podważał nasze posługiwanie.

4. We wszystkim natomiast, jako przedstawiciele Boga, stawiamy siebie za przykład: w wielkiej wytrwałości, w uciskach, w potrzebach, w niewygodach,

5. w chłostach, w więzieniach, w rozruchach, w ciężkiej pracy, w bezsennych nocach, w postach,

6. w czystości, w poznaniu, w cierpliwości, w uprzejmości, w Duchu Świętym, w nieobłudnej miłości,

7. w Słowie prawdy, w mocy Bożej; przez oręż sprawiedliwości w ataku i obronie,

8. przez chwałę i hańbę, przez sławę i niesławę; jako zwodziciele, a jednak godni zaufania;

9. jako nieznani, a jednak dobrze znani; jako umierający, a oto żyjemy! Jako bici, a jednak nie zabici!

10. Jako zasmucani, a jednak zawsze radośni. Jako ubodzy, a jednak wielu wzbogacający. Jako nic nie mający, a jednak posiadający wszystko.

11. Wciąż możemy z wami otwarcie rozmawiać, Koryntianie. Nasze serca są otwarte szeroko.

12. To nie u nas jest wam ciasno. Ciasno jest w waszych wnętrzach.

13. W imię wzajemności — jak do dzieci mówię — otwórzcie się i wy szeroko.

14. Przestańcie wprzęgać się w nierówne jarzmo z niewierzącymi. Cóż za towarzystwo sprawiedliwości z bezprawiem? Co za wspólnota światła i ciemności?

15. Co za harmonia między Chrystusem a Beliarem? Gdzie część wspólna wierzącego z niewierzącym?

16. Jaka zgoda między przybytkiem Boga a bóstwami? My przecież jesteśmy przybytkiem żywego Boga, zgodnie z Jego słowami: Zamieszkam z nimi i będę się wśród nich przechadzał, będę ich Bogiem, a oni — moim ludem.

17. Dlatego: Wyjdźcie spośród nich! Odłączcie się od nich — mówi Pan. I: Nieczystego nie dotykajcie; a ja was przyjmę.

18. I: Będę wam Ojcem, a wy będziecie mi synami i córkami — mówi Wszechmocny Pan.