2 Królewska 25 SNP

1. W związku z tym, w dziewiątym roku panowania Sedekiasza, w dziesiątym miesiącu, w dziesiątym dniu tego miesiąca, nadciągnął Nebukadnesar, król Babilonu, wraz z całym swoim wojskiem, pod Jerozolimę, otoczył ją i zbudował przeciwko niej wał.

2. Miasto pozostawało w oblężeniu aż do jedenastego roku panowania króla Sedekiasza.

3. A w [czwartym miesiącu], w dziewiątym dniu miesiąca, gdy głód w mieście wzmógł się tak, że ludność nie miała chleba,

4. zrobiono wyłom w murze miasta i wszyscy wojownicy pod osłoną nocy uciekli drogą wiodącą od bramy między dwoma murami obok królewskiego ogrodu. Chaldejczycy wciąż otaczali miasto. Król zaś ruszył w kierunku Araba.

5. Wojsko chaldejskie puściło się jednak w pogoń za nim i dogoniło go na stepach Jerycha. Wtedy orszak króla opuścił go i rozproszył się.

6. Król został schwytany. Zaprowadzono go do króla Babilonu do Ribli i tam wydano na niego wyrok.

7. Synów Sedekiasza ścięto na jego oczach, a Sedekiasza oślepiono, zakuto w kajdany i odprowadzono do Babilonu.

8. W piątym natomiast miesiącu, w siódmym dniu tego miesiąca — a był to dziewiętnasty rok panowania Nebukadnesara, króla Babilonu — przybył do Jerozolimy Nebuzaradan, dowódca straży przybocznej, podwładny króla Babilonu.

9. Spalił on świątynię PANA, pałac królewski i wszystkie większe domy w Jerozolimie.

10. Wojsko chaldejskie przybyłe z dowódcą straży przybocznej zburzyło mur wokół Jerozolimy.

11. Nebuzaradan zaś, dowódca straży przybocznej, uprowadził resztę ludu, która pozostała w mieście, zbiegów, którzy przeszli do króla Babilonu, oraz resztę prostego ludu.

12. Pozostawił tylko część biedniejszej ludności kraju jako winogrodników i rolników.

13. Co do brązowych kolumn, które zdobiły świątynię PANA, ruchomych podstaw i brązowej kadzi zwanej morzem, Chaldejczycy rozbili je i brąz z nich wywieźli do Babilonu.

14. Zabrali również garnki, łopatki, szczypce, patelnie oraz wszystkie przybory z brązu, których używano przy sprawowaniu służby.

15. Dowódca straży przybocznej zabrał też kadzielnice i kropielnice — co ze złota, jako złoto, a co ze srebra, jako srebro.

16. Co do brązu, z którego były wykonane dwie kolumny, jedna kadź i ruchome podstawy, zbudowane dla świątyni PANA na zlecenie Salomona, jego waga była wręcz nie do obliczenia!

17. Osiemnaście łokci wysokości mierzyła jedna kolumna. Wieńczyła ją brązowa głowica wysokości trzech łokci, ozdobiona brązową siatką i brązowymi jabłkami granatu. Tak samo było w przypadku drugiej kolumny z jej siatką.

18. Dowódca straży przybocznej wziął także Serajasza, kapłana głównego, Sefaniasza, kapłana pomocniczego, oraz trzech odźwiernych.

19. Z miasta zabrał jednego urzędnika ustanowionego nad wojownikami, pięciu doradców króla, których znaleziono w mieście, sekretarza, dowódcę zastępu odpowiedzialnego za pobór mężczyzn do wojska, oraz sześćdziesięciu ludzi spośród mieszkańców kraju, których również znaleziono w mieście.

20. Tych Nebuzaradan, dowódca straży przybocznej, przyprowadził do króla Babilonu do Ribli.

21. Król Babilonu zaś kazał ich zabić tam, w Ribli, w ziemi Chamat. I w ten sposób Juda został uprowadzony ze swojej ziemi.

22. Ludowi pozostawionemu w ziemi judzkiej Nebukadnesar, król Babilonu ustanowił namiestnika. Był nim Gedaliasz, syna Achikama, syna Szafana.

23. Gdy wszyscy dowódcy wojska oraz ich ludzie usłyszeli, że król Babilonu ustanowił Gedaliasza namiestnikiem, przybyli do niego do Mispy. Byli to Ismael, syn Netaniasza, Jochanan, syn Kareacha, Serajasz, syn Tanchumeta, Netofczyk, i Jaazaniasz, syn Maakatczyka — oni i ich ludzie.

24. Wtedy Gedaliasz przysiągł im oraz ich ludziom: Nie obawiajcie się Chaldejczyków. Osiądźcie w kraju i służcie królowi Babilonu, a będzie się wam dobrze powodziło.

25. Lecz w siódmym miesiącu przybył Ismael, syn Netaniasza, wnuk Eliszamy, z rodu królewskiego, wraz z dziesięcioma ludźmi, i zabili Gedaliasza oraz Judejczyków i Chaldejczyków, stacjonujących przy nim w Mispie.

26. Wówczas cały lud, od najmniejszego do największego, oraz dowódcy wojska, w obawie przed Chaldejczykami udali się do Egiptu.

27. W trzydziestym siódmym roku od uprowadzenia Jehojachina, króla Judy, w dwunastym miesiącu, w dwudziestym siódmym dniu tego miesiąca, Ewil-Merodak, król Babilonu, w roku objęcia władzy, ułaskawił Jehojachina, króla Judy, i zwolnił go z więzienia.

28. Rozmawiał z nim przyjaźnie i traktował go lepiej niż innych królów, którzy byli przy nim w Babilonie.

29. Jechojachin zrzucił szaty więzienne i przez resztę życia jadał u stołu królewskiego.

30. Otrzymywał on od króla stałe, dzienne utrzymanie aż po dzień swojej śmierci.