2 Królewska 8 SNP

1. Swego czasu Elizeusz zwrócił się do kobiety, której synowi przywrócił życie: Spakuj się i wraz z rodziną zamieszkaj na pewien czas gdzie indziej, ponieważ PAN postanowił zesłać głód na ten kraj i będzie on trwał przez siedem lat.

2. Kobieta spakowała się zatem i postąpiła zgodnie ze słowem męża Bożego. Wyruszyła wraz z rodziną i na siedem lat zamieszkała w ziemi filistyńskiej.

3. Po upływie tego czasu wróciła stamtąd i udała się do króla złożyć prośbę w sprawie swojego domu oraz własności ziemskiej.

4. Król w tym czasie rozmawiał z Gehazim, sługą męża Bożego, i akurat poprosił: Opowiedz mi o wszystkich tych wielkich dziełach, których dokonał Elizeusz.

5. A gdy Gehazi opowiadał królowi o tym, jak Elizeusz ożywił zmarłego, właśnie nadeszła ta kobieta, której synowi przywrócił życie, aby złożyć u króla prośbę w sprawie swojego domu i własności ziemskiej. Gehazi zawołał: Panie mój, królu! To jest ta kobieta i to jest ten jej syn, którego Elizeusz ożywił!

6. A gdy król wypytał o to tę kobietę, ona potwierdziła, że tak właśnie było. Wówczas król przydzielił jej jednego urzędnika i polecił: Zadbaj, aby zwrócono jej wszystko, łącznie z plonami z pola od dnia, w którym opuściła kraj, aż do teraz.

7. Gdy Elizeusz przybył do Damaszku, Ben-Hadad, król Aramu, chorował. I doniesiono mu: Przyszedł tutaj mąż Boży.

8. Wtedy król powiedział do Chazaela: Weź ze sobą jakiś podarunek, wyjdź naprzeciw mężowi Bożemu i zapytaj przez niego PANA: Czy przeżyję tę chorobę?

9. Chazael wyruszył więc Elizeuszowi naprzeciw, wioząc ze sobą w darze przeróżne dobra Damaszku, załadowane na czterdziestu wielbłądach! Gdy przyszedł, stanął przed nim i powiedział: Twój syn Ben-Hadad, król Aramu, wysłał mnie do ciebie z zapytaniem: Czy przeżyję tę chorobę?

10. A Elizeusz odpowiedział: Idź, powiedz mu: Na pewno przeżyjesz — choć PAN mi ukazał, że będzie musiał umrzeć.

11. Po tych słowach Elizeusz wbił w Chazaela spojrzenie i wpatrywał się w niego tak długo, aż Chazael się zmieszał. A Elizeusz w końcu zapłakał.

12. Dlaczego płaczesz, panie? — zapytał Chazael. A Elizeusz odpowiedział: Dlatego, że wiem, jakie zło wyrządzisz Izraelitom. Puścisz z dymem ich warownie, wytniesz mieczem ich młodzież, roztrzaskasz ich niemowlęta i rozprujesz brzuchy kobiet w ciąży.

13. Jak to? — zawołał Chazael. — Czy twój sługa jest psem, że miałby dopuścić się tak wielkich okrucieństw? A Elizeusz powiedział: PAN mi ukazał, że to ty zostaniesz królem Aramu.

14. Chazael odszedł od Elizeusza, przybył do swojego pana. Ten go zapytał: Co ci powiedział Elizeusz? A on odpowiedział: Zapewnił, że tę chorobę przeżyjesz.

15. Lecz następnego dnia Chazael wziął koc, namoczył go w wodzie i narzucił królowi na twarz. Tak Ben-Hadad umarł, a Chazael przejął po nim władzę.

16. W piątym roku panowania Jorama, syna Achaba, króla Izraela, władzę królewską w Judzie objął Jehoram, syn Jehoszafata, choć sam Jehoszafat nadal pozostawał u władzy.

17. Jehoram miał trzydzieści dwa lata, kiedy rozpoczął rządy, a panował w Jerozolimie osiem lat.

18. Kroczył on drogą królów Izraela, postępował tak, jak ród Achaba, gdyż córka Achaba była jego żoną. Dopuszczał się więc tego, co złe w oczach PANA.

19. Mimo to PAN nie chciał zniszczyć Judy. Wstrzymywał się przed tym ze względu na swojego sługę Dawida, któremu zapowiedział, że lampa jego dynastii świecić będzie na zawsze.

20. Za czasów Jehorama Edom wyzwolił się spod władzy Judy i ustanowił sobie własnego króla.

21. Na wieść o buncie Jehoram wyruszył do Seir, a z nim wszystkie jego rydwany. Został wtedy, wraz z dowódcami swoich rydwanów, otoczony przez wojska Edomu, podczas gdy jego wojownicy ratowali się ucieczką. Pod osłoną nocy uderzył jednak na wojska Edomu i wyrwał się z oblężenia.

22. Edom zatem wyzwolił się spod władzy Judy i tak pozostało do dnia dzisiejszego. W tym czasie wyzwoliła się również Libna.

23. Pozostałe sprawy Jehorama, wszystko, czego dokonał, zostało opisane w zwoju Dziejów królów Judy.

24. Gdy Jehoram spoczął ze swoimi ojcami, został pochowany przy nich w Mieście Dawida, a władzę królewską po nim objął jego syn Achazjasz.

25. Achazjasz, syn Jehorama, króla Judy, objął władzę królewską w dwunastym roku panowania Jorama, syna Achaba, króla Izraela.

26. Miał dwadzieścia dwa lata, kiedy objął władzę, a panował w Jerozolimie przez rok. Jego matka miała na imię Atalia i była wnuczką Omriego, króla Izraela.

27. Achazjasz kroczył drogą rodu Achaba. Czynił on to, co złe w oczach PANA, podobnie jak ród Achaba, z którym był spowinowacony.

28. Wyruszył on z Joramem, synem Achaba, na wojnę z Chazaelem, królem Aramu, pod Ramot Gileadzkie. Aramejczycy jednak pobili Jorama.

29. Król Joram wycofał się wówczas do Jizreela, by leczyć się tam z ran, które zadali mu Aramejczycy pod Ramą właśnie wtedy, gdy walczył z Chazaelem, królem Aramu. Tam też, do Jizreela, ze względu na niedomaganie Jorama, syna Achaba, przybył Achazjasz, syn Jehorama, król Judy, aby odwiedzić rannego.