2 Samuela 5 SNP

1. Potem zjawili się u Dawida w Hebronie przedstawiciele wszystkich plemion Izraela i powiedzieli: Jesteśmy ze sobą spokrewnieni.

2. Ponadto już dawniej, gdy jeszcze Saul był królem nad nami, ty byłeś tym, który dowodził wojskami Izraela w czasie wojen, i tobie PAN zapowiedział: Ty będziesz pasł mój lud Izraela i ty będziesz nad nim panował jako książę.

3. W związku z tym przyszli do króla do Hebronu wszyscy starsi Izraela. Król Dawid zawarł tam z nimi przymierze wobec PANA i został namaszczony na króla nad Izraelem.

4. Dawid miał trzydzieści lat, kiedy został królem, a panował czterdzieści lat.

5. Siedem lat i sześć miesięcy panował w Hebronie nad Judą, a trzydzieści trzy lata panował w Jerozolimie nad całym Izraelem i Judą.

6. Następnie król ze swoimi wojskami wyprawił się do Jerozolimy, do Jebuzytów zamieszkujących ten obszar. Powiedzieli mu oni jednak: Nie pozwolimy ci tutaj wkroczyć. Ślepi i kulawi cię przepędzą! Byli pewni, że Dawid nie zdobędzie ich miasta.

7. Ale Dawid zdobył twierdzę Syjon. Stała się ona Miastem Dawida.

8. Dawid powiedział także tego dnia: Kto zechce pokonać Jebuzytów, będzie musiał wedrzeć się przez kanał i tą drogą pokonać tych kulawych i ślepych. Dawid nabrał do nich niechęci, dlatego mówi się: Ślepy i kulawy nie wejdzie do świątyni.

9. Potem Dawid zamieszkał w twierdzy i nazwał ją Miastem Dawida. Obudował ją też wokoło, od Millo ku środkowi.

10. Tak Dawid wzrastał w potęgę, a PAN, Bóg Zastępów był z nim.

11. Również Chiram, król Tyru, przysłał do Dawida posłańców z drewnem cedrowym. Ponadto przysłał cieśli i murarzy, którzy zbudowali Dawidowi pałac.

12. Dawid zaczął zatem nabierać przekonania, że to PAN ustanowił go królem nad Izraelem i że ze względu na swój lud przydał jego królestwu znaczenia.

13. Po przeniesieniu się z Hebronu, Dawid pojął sobie kolejne nałożnice i żony z Jerozolimy. Urodziło się też Dawidowi więcej synów i córek.

14. Oto imiona tych, którzy urodzili mu się w Jerozolimie: Szamua, Szobab, Natan, Salomon,

15. Jibchar, Eliszua, Nefeg, Jafia,

16. Eliszama, Eliada i Elipelet.

17. Gdy Filistyni usłyszeli, że Dawid został namaszczony na króla nad Izraelem, wyruszyli wszyscy, aby go schwytać. Dawid usłyszał o tym i schronił się w twierdzy.

18. Filistyni zaś nadciągnęli i rozłożyli się w dolinie Refaim.

19. Wówczas Dawid zwrócił się do PANA z pytaniem: Czy mam ruszyć na Filistynów? Czy wydasz ich w moje ręce? A PAN odpowiedział: Wyrusz, bo na pewno wydam Filistynów w twoje ręce.

20. Dawid wyruszył zatem do Baal-Perasim, pobił ich tam i powiedział: PAN przełamał moich wrogów przede mną, podobnie jak przełamują się wody. Dlatego nadał temu miejscu nazwę Baal-Perasim.

21. Filistyni porzucili tam nawet swoje bożki, które Dawid i jego ludzie zabrali.

22. Filistyni jednak wyruszyli jeszcze raz. Znów rozłożyli się w dolinie Refaim.

23. Gdy tym razem Dawid prosił PANA o radę, On mu odpowiedział: Nie wyruszaj na nich od przodu. Zajdź ich od tyłu i uderz od strony balsamowców.

24. Kiedy usłyszysz odgłos stąpania po wierzchołkach balsamowców, daj rozkaz do natarcia, bo wtedy PAN ruszy do boju przed tobą, aby pobić wojska Filistynów.

25. Dawid uczynił tak, jak polecił mu PAN, i pobił Filistynów od Gibeonu aż po wejście do Gezer.