2 Tesaloniczan 2 NBG

1. Ale prosimy was, bracia, z powodu przyjścia naszego Pana, Jezusa Chrystusa oraz naszego zgromadzenia się koło niego,

2. abyście nie dali się szybko zachwiać, przez wasz sposób myślenia względem tego. Byście nie byli też zatrwożeni ani przez ducha, ani z powodu mowy, ani z powodu listu, jak gdyby pisanego przez nas, że jakoby obecnie nastał dzień Chrystusa.

3. Aby nikt was nie zwiódł w żaden sposób. Ponieważ nie nastanie, jeśli najpierw nie przyjdzie odstępstwo i nie zostanie objawiony człowiek grzechu, syn zatracenia,

4. który jest przeciwnikiem oraz wynosi się ponad wszystko, mające na myśli Boga, lub będące przedmiotem czci. Tak, że jak bóg zasiądzie on w Świątyni Boga, przedstawiając samego siebie, że jest bogiem.

5. Czyż nie pamiętacie, że jeszcze będąc z wami, to wam mówiłem?

6. A teraz wiecie, co go powstrzymuje, by został on objawiony w swoim czasie.

7. Gdyż tajemnica bezprawia już sobie działa, lecz w tej chwili jest powstrzymywana, dopóki nie pojawi się z centrum.

8. A wtedy zostanie objawiony ten bezbożny, którego Pan zniszczy tchnieniem swoich ust oraz obróci wniwecz objawieniem się Jego obecności.

9. To przyjście bezbożnego, w całej potędze kłamstwa oraz znakach i cudach, jest w zgodzie z działaniem szatana.

10. Bo przyjdzie w całym fałszu bezprawia, pomiędzy gubiącymi siebie dlatego, że nie wpuścili miłości prawdy dla ich zbawienia.

11. Dlatego posyła im Bóg spełnienie szaleństwa, aż do uwierzenia w kłamstwo,

12. aby zostali potępieni wszyscy, którzy nie uwierzyli prawdzie, lecz znaleźli przyjemność w bezprawiu.

13. Zaś my, zawsze winniśmy dziękować za was Bogu, umiłowani przez Pana bracia, gdyż od początku Bóg wybrał was sobie do zbawienia, w uświęceniu Ducha oraz świadectwie prawdy.

14. Do czego też was powołał przez naszą Ewangelię, ku zdobyciu chwały naszego Pana, Jezusa Chrystusa.

15. Zatem więc, bracia, trwajcie oraz trzymajcie się nauki, której zostaliście nauczeni, czy to przez mowę, czy to przez nasz list.

16. A sam nasz Pan, Jezus Chrystus i Bóg, nasz Ojciec, który nas umiłował oraz dał wieczne wezwanie i dobrą nadzieję w łasce,

17. oby zachęcił wasze serca oraz utwierdził was w każdym słowie i szlachetnym uczynku.