Apostlenes gjerninger 10 N78NN

1. I Cæsarea budde det ein mann som heitte Kornelius; han var offiser i den hæravdelinga som vart kalla Den italiske.

2. Han var ein from mann, og både han og huslyden hans høyrde til dei som trudde på Israels Gud. Han gav mange sælebotsgåver til folket og bad alltid til Gud.

3. Ein dag ikring den niande timen hadde han eit syn. Han såg tydeleg at ein engel frå Gud kom inn til han og sa: «Kornelius!»

4. Kornelius stokk til, såg fast på han og sa: «Kva vil du, herre?» Engelen svara: «Bønene og gåvene dine har stige opp til Gud og mint han om deg.

5. Send no folk til Jaffa og hent ein mann som heiter Simon og har tilnamnet Peter.

6. Han bur hjå ein garvar som heiter Simon og har eit hus nedmed sjøen.»

7. Då engelen som tala til han, var faren bort, kalla han til seg to av tenarane sine og ein gudfryktig soldat, ein av dei som støtt var med han.

8. Han fortalde dei kva som hadde hendt, og sende dei så av stad til Jaffa.

9. Dagen etter, medan dei var på vegen og ikkje hadde langt att til byen, gjekk Peter opp på taket og ville be; det var ikring den sjette timen.

10. Då vart han svolten og ville få seg mat. Medan dei laga til maten, kom det ei bortrykking på han,

11. og han såg himmelen open og noko koma dalande ned; det såg ut som ein stor duk som vart firt ned på jorda etter dei fire hjørna.

12. I duken var det alle slag dyr som lever på jorda, firføtte dyr og krypdyr, og alle slag fuglar som flyg under himmelen.

13. Og det kom ei røyst som sa: «Stå opp, Peter! Slakt og et!»

14. «Nei, nei, Herre!» svara Peter, «aldri har eg ete noko vanheilagt eller ureint.»

15. Då tala røysta til han andre gongen: «Det som Gud har lyst reint, skal ikkje du halda for ureint.»

16. Dette hende tre gonger, og så vart duken teken opp att til himmelen.

17. Som no Peter var rådvill og ikkje visste kva det skulle tyda, det synet han hadde hatt, kom mennene frå Kornelius. Dei hadde spurt seg fram til huset hans Simon, og no stod dei utfor porten.

18. Dei ropa inn og spurde om Simon, han som hadde tilnamnet Peter, budde der.

19. Og medan Peter endå grunda på synet, sa Anden til han: «Her er tre menn som spør etter deg.

20. Skunda deg og gå ned! Du skal fylgja dei utan å tvika; for det er eg som har sendt dei.»

21. Då gjekk Peter ned til mennene og sa: «Det er meg de spør etter. Kvifor er de komne hit?»

22. Dei svara: «Vi er sende av offiseren Kornelius, ein rettvis og gudfryktig mann som heile jødefolket har berre godt å seia om. Han har fått ein bodskap frå ein heilag engel som sa at han skulle henta deg heim til seg og høyra kva du har å seia.»

23. Så bad Peter dei inn, og dei var gjestene hans. Dagen etter tok han av stad saman med dei, og nokre av brørne frå Jaffa fylgde med.

24. Andre dagen nådde dei til Cæsarea. Kornelius venta dei og hadde bede saman slektningane og dei beste venene sine.

25. Som no Peter skulle gå inn, kom Kornelius imot han, kasta seg ned for føtene hans og tilbad han.

26. Men Peter reiste han opp og sa: «Stå opp! Eg er berre eit menneske, eg òg.»

27. Medan dei gjekk inn, tala Peter med han. Men då Peter såg alle dei som hadde samla seg,

28. sa han til dei: «De veit at ein jøde ikkje har lov til å vera saman med nokon frå eit anna folk eller gå inn i huset til dei. Men meg har Gud synt at eg ikkje skal kalla noko menneske vanheilagt eller ureint.

29. Difor kom eg utan motmæle med det same eg fekk bodet. Men no spør eg: Kvifor har de sendt bod etter meg?»

30. Då sa Kornelius: «For fire dagar sidan heldt eg bøn heime i huset mitt. Det var på same tid som no, i den niande timen. Med eitt stod det ein mann i lysande klede framfor meg.

31. Kornelius, sa han, Gud har høyrt bøna di og har kome i hug sælebotsgåvene dine.

32. Send bod til Jaffa og bed Simon som har tilnamnet Peter, koma hit! Han held til hjå garvaren Simon, som bur nedmed sjøen.

33. Då sende eg straks bod etter deg, og du gjorde vel som kom. Så står vi då alle her for Guds åsyn og vil høyra alt det som Herren har gjeve deg påbod om å seia.»

34. Då tok Peter til ords og sa: No skjønar eg i sanning at Gud ikkje gjer skil på folk,

35. men tek imot alle som ottast han og gjer det som rett er, kva folkeslag dei så er av.

36. De kjenner det ordet han sende til israelittane, evangeliet om fred ved Jesus Kristus, han som er Herre over alle.

37. De veit om det som tok til i Galilea etter at Johannes hadde forkynt dåpen sin, og som sidan spreidde seg over heile Judea,

38. det at Jesus frå Nasaret vart salva av Gud med Den Heilage Ande og kraft, og at han gjekk ikring og gjorde vel og lækte alle som djevelen hadde fått i si makt; for Gud var med han.

39. Og vi er vitne om alt det han gjorde kringom i Jødeland og i Jerusalem, han som dei hengde på eit tre og tok livet av.

40. Men tredje dagen reiste Gud han opp att og lét han syna seg,

41. ikkje for heile folket, men for dei vitne som Gud føreåt hadde valt ut, for oss som åt og drakk i lag med han etter at han hadde stått opp frå dei døde.

42. Og han baud oss kunngjera dette for folket og vitna at han er den som Gud har sett til domar over levande og døde.

43. Om han vitnar alle profetane og seier at kvar den som trur på han, skal få tilgjeving for syndene ved hans namn.

44. Medan Peter endå tala, fall Den Heilage Ande på alle dei som høyrde Ordet.

45. Dei truande jødane som var komne dit saman med Peter, undra seg storleg over at Den Heilage Andens gåve var utrend over heidningane òg.

46. For dei høyrde at dei tala i tunger og lova Gud. Då sa Peter:

47. «Desse har fått Den Heilage Ande nett som vi. Kan då nokon nekta dei vatnet og hindra at dei vert døypte?»

48. Og han baud at dei skulle døypast i Jesu Kristi namn. Så bad dei han vera der nokre dagar.