Resullerin İşleri 11 KKDEU

1. Yahudiye'de bulunan haberciler ve kardeşler ulusların da Tanrı'nın sözünü kabul ettiklerini duydular.

2. Petrus Yeruşalim'e çıktığında sünnet yanlısı olanlar kendisini eleştirdi.

3. Ona, “Sen sünnete önem vermeyen insanlarla içlidışlı oldun” dediler, “Onlarla birlikte yemek yedin.”

4. Petrus onlara olayın nasıl geliştiğini anlattı:

5. “Yafa Kenti'ndeydim. Dua ediyordum. Kendimden geçtim ve bir görüm gördüm: Çarşafa benzer kocaman bir nesne iniyordu. Dört köşesinden gökten sarkıtılmıştı. Benim yanıma kadar geldi.

6. Dikkatle gözlerimi çevirip baktığımda, yeryüzünün dört ayaklı yaratıklarıyla yabanıl hayvanlarını, sürüngenlerini ve gökyüzünün kuşlarını gördüm.

7. Bunun ardından bir sesin bana şöyle dediğini duydum: ‘Kalk, Petrus, kes ve ye!’

8. Ben, ‘Hayır, ya Rab’ dedim, ‘Çünkü ağzıma hiçbir zaman sıradan ya da kirli sayılan bir şey girmemiştir.’

9. Ama o ses bir kez daha gökten yanıt verdi: ‘Tanrı'nın temiz kıldığı şeyleri sen sıradan sayma.’

10. Bu olay üç kez yinelendi, sonra her şey yeniden göğe çekildi.

11. “O anda, kaldığımız evin önünde üç adam belirdi. Bunlar Sezariye'den benim yanıma gönderilmişti.

12. Ruh bana, hiç kuşku duymadan onlarla birlikte gitmemi söyledi. İşte bu altı kardeş de benim yanım sıra geldi. O adamın evine girdik.

13. “O bize, evinde durup kendisiyle konuşan meleği nasıl gördüğünü ve meleğin kendisine neler söylediğini anlattı: ‘Yafa'ya adamlar gönder, öbür adı Petrus olan Simun'u buraya çağır.

14. Kendisi sana senin ve aile üyelerinin kurtuluşunu sağlayacak sözler bildirecek.’

15. “Ben konuşmaya başlayınca, Kutsal Ruh başlangıçta bizlere geldiği gibi onların da üzerine geldi.

16. Rab'bin sözünü anımsadım. Şöyle demişti: ‘Bildiğiniz gibi Yahya su ile vaftiz etti, ama siz Kutsal Ruh'la vaftiz edileceksiniz.’

17. Bizler Rab İsa Mesih'e iman ettiğimizde bize verdiği aynı armağanı Tanrı onlara da verdiyse, ben kim oluyorum ki, Tanrı'ya karşı çıkayım?”

18. Bu sözleri duyunca yatıştılar ve Tanrı'yı yücelttiler. “Demek ki, Tanrı uluslara da günahlardan dönerek yaşama kavuşmayı sağladı” dediler.

19. İstefanos'tan dolayı yapılan baskılar sonucunda dağılanlar Finike'ye, Kıbrıs'a ve Antakya'ya kadar gittiler. Tanrı'nın sözünü Yahudiler'den başka hiç kimseye bildirmiyorlardı.

20. Ama onlardan Kıbrıslı ve Kirineli bazı kişiler Antakya'ya gelip Yunanlılar'a da Rab İsa'nın Sevindirici Haberi'ni bildirdiler.

21. Rab'bin eli onları destekliyordu. Çok sayıda insan iman ederek Rab'be döndü.

22. Bu olaylara ilişkin haber Yeruşalim'deki kilisenin kulağına gitti. Barnabas'ı Antakya'ya gönderdiler.

23. O gidip Rab'bin kayrasını görünce sevinç duydu, hepsine yürekten Rab'be bağlı kalmaları için öğüt verdi.

24. Çünkü kendisi iyi bir insandı. Kutsal Ruh'la ve imanla dolu biriydi. Böylece büyük bir kalabalık Rab'be katıldı.

25. Barnabas Saul'u aramak için Tarsus'a gitti.

26. Onu bulunca Antakya'ya getirdi. İkisi bir yıl süreyle kilisede bir araya gelerek o büyük topluluğa öğrettiler. Öğrencilere ilk kez Antakya'da Hıristiyan adı verildi.

27. O günlerde Yeruşalim'den Antakya'ya peygamberler geldi.

28. Bunların arasında Agabos adında biri ayağa kalkarak, tüm dünyada büyük bir kıtlık olacağını Ruh aracılığıyla bildirdi. (Bu kıtlık Klavdius'un günlerinde oldu.)

29. Öğrenciler –her biri kendi gücü oranında– Yahudiye'de yaşayan kardeşlere yardım göndererek hizmette bulunmak üzere anlaştılar.

30. Tasarladıkları işi uyguladılar. Barnabas ve Saul'un eliyle İhtiyarlar'a bu yardımı gönderdiler.