Handelingen 15 VB

1. En sommigen die uit Judea gekomen waren, leerden de broeders: "Als jullie je niet laten besnijden zoals is voorgeschreven door Mozes, kunnen jullie niet worden gered."

2. Toen Paulus en Barnabas zich hier fel tegen verzetten en er een heftige discussie over ontstond, besloot men Paulus en Barnabas en nog enkele leerlingen met deze strijdvraag naar de apostelen en oudsten in Jeruzalem te sturen.

3. Ze werden door de gemeente uitgeleide gedaan en reisden door Fenicië en Samaria. Ze vertelden daar over de bekering van mensen van andere volken en bezorgden alle broeders en zusters daarmee grote blijdschap.

4. In Jeruzalem aangekomen werden ze verwelkomd door de gemeente, de apostelen en de oudsten. Ze brachten verslag uit van alle grote dingen die God door hen had gedaan.

5. Maar enkelen uit de groepering van de Farizeeërs die tot geloof gekomen waren, zeiden: "Men moet hen besnijden en hun opdragen de Wet van Mozes na te leven."

6. De apostelen en de oudsten kwamen bijeen om deze kwestie te bespreken.

7. Maar toen er een heftige discussie over ontstond, stond Petrus op en zei tegen hen: "Broeders, jullie weten dat God mij al lang geleden onder jullie heeft uitgekozen om aan de andere volken het goede nieuws bekend te maken, opdat ze tot geloof zouden komen.#15:7 zie Hnd 10

8. En God, die alle harten kent, heeft van hun geloof getuigd door hun de Heilige Geest te geven, zoals Hij die ook aan ons gegeven heeft.

9. Hij heeft geen onderscheid gemaakt tussen ons en hen, maar ook hun hart gereinigd door het geloof.

10. Waarom dagen jullie dan nu God uit door de leerlingen een juk op te leggen dat onze voorouders en ook wij niet hebben kunnen dragen?

11. Wij geloven dat we alleen door de genade van de Heer Jezus Christus worden gered, net zoals als zij."

12. Toen werd de vergadering stil en luisterde naar de verhalen van Barnabas en Paulus over alle grote tekenen en wonderen die God door hen bij andere volken had gedaan.

13. Toen ze uitgesproken waren, zei Jakobus: "Broeders, luister naar mij!

14. Simeon heeft verteld hoe God in het begin heeft omgezien naar de andere volken om uit hen een volk aan te nemen voor zijn naam.

15. Dat komt overeen met de woorden van de profeten, zoals geschreven is:

16. 'Daarna zal Ik terugkeren en de vervallen hut van David weer opbouwen. Wat daarvan is ingestort zal Ik weer opbouwen. Ik zal hem herstellen,

17. opdat de mensen die nog overgebleven zijn de Heer zullen zoeken, evenals alle volken die Mij toebehoren, zegt de Heer die dit alles doet.'

18. God heeft dit alles van oudsher bekendgemaakt.

19. Daarom ben ik van mening dat we degenen van andere volken die zich tot God bekeren, geen lasten moeten opleggen.

20. We zullen hun schrijven dat ze zich moeten onthouden van wat door afgodendienst verontreinigd is, van ontucht, van vlees van verstikte dieren en van bloed.

21. Van oudsher wordt [de Wet van] Mozes immers in elke stad gepredikt, want elke sabbat wordt die voorgelezen in de synagogen."

22. Vervolgens besloten de apostelen, de oudsten en de hele gemeente een aantal van hen met Paulus en Barnabas naar Antiochië mee te sturen. Ze kozen daarvoor Judas Barsabas en Silas, leidinggevende broeders.

23. Ze gaven hun de volgende brief mee: "Van de apostelen, de oudsten en de gemeente, aan hun niet-Joodse broeders en zusters in Antiochië, Syrië en Cilicië. Gegroet!

24. Aangezien wij hebben gehoord dat enkele mensen uit onze kring onrust bij jullie hebben veroorzaakt met hun woorden en jullie onzeker hebben gemaakt door te zeggen dat jullie je moeten laten besnijden en de Wet moeten naleven – zonder dat wij hun dat opgedragen hadden –

25. hebben wij eenstemmig besloten enkele mannen uit te kiezen en naar jullie te sturen, samen met onze geliefde Barnabas en Paulus,

26. mannen die hun leven geven voor de naam van onze Heer Jezus Christus.

27. Zo hebben wij Judas en Silas gezonden, die dit alles mondeling zullen bevestigen.

28. Want het leek de Heilige Geest en ons goed om jullie geen andere lasten op te leggen naast de volgende noodzakelijke dingen:

29. dat jullie je onthouden van wat aan de afgoden geofferd is, van bloed, van vlees van verstikte dieren en van ontucht. Als jullie je daar ver van houden, is het in orde. Het ga jullie goed!"

30. Toen men afscheid van hen genomen had, gingen ze naar Antiochië. Daar riepen ze de gemeente bijeen en overhandigden de brief.

31. Toen ze die gelezen hadden, verheugden ze zich over deze bemoediging.

32. Judas en Silas, die ook profeten waren, spraken uitgebreid tot de broeders en zusters om hen te bemoedigen en op te bouwen.

33. Na geruime tijd lieten de broeders hen met de hartelijke groeten terugkeren naar de apostelen.

34. Maar Silas besloot te blijven.

35. Ook Paulus en Barnabas bleven in Antiochië. Ze gaven er onderricht en verkondigden met vele anderen het woord van de Heer.

36. Maar na enkele dagen zei Paulus tegen Barnabas: "Laten we teruggaan en onze broeders en zusters bezoeken in elke stad waar we het woord van de Heer hebben verkondigd, om te zien hoe het met hen gaat."

37. Barnabas wilde ook Johannes Markus meenemen,

38. maar Paulus voelde er niet voor hem mee te nemen, omdat hij hen na Pamfilië had verlaten en niet met hen had deelgenomen aan het werk.

39. De onenigheid hierover liep zo hoog op, dat ze uit elkaar gingen. Barnabas nam Markus mee en voer met hem naar Cyprus.

40. Paulus koos Silas en vertrok, nadat de broeders en zusters hen aan de genade van God hadden toevertrouwd.

41. Hij trok rond door Syrië en Cilicië en versterkte de gemeenten daar.