Daniela 11 SNP

1. Ja natomiast w pierwszym roku Dariusza Meda stanąłem, aby go wzmocnić i być dla niego schronieniem.

2. A teraz oznajmię ci prawdę: Oto jeszcze trzej królowie powstaną w Persji, lecz czwarty zdobędzie większe bogactwa niż wszyscy jego poprzednicy. A gdy dzięki bogactwu stanie się mocny, poruszy wszystkich przeciwko państwu greckiemu.

3. Wówczas powstanie potężny król. Zdobędzie on wielką władzę i będzie czynił, co zechce.

4. A kiedy już powstanie, jego królestwo ulegnie rozpadowi. Zostanie rozdzielone stosownie do czterech stron świata, lecz nie pomiędzy jego potomków i nie według porządku, który by wynikał z jego władzy. Raczej zostanie ono wyrwane i przypadnie innym, a nie jego potomkom.

5. Następnie do potęgi dojdzie król południa. Lecz jeden z jego książąt okaże się mocniejszy. Swoją władzę rozciągnie na większe obszary.

6. Po latach jednak sprzymierzą się ze sobą. Córka króla południa przybędzie do króla północy, aby dzięki temu doprowadzić do ugody. Ale jej wpływ okaże się nietrwały. On sam również nie zdoła się ostać. Poniosą klęskę: on, ona, ci, którzy ją sprowadzili, i ten, który ją zrodził i który ją wspierał w tych czasach.

7. Miejsce króla południa zajmie pęd z jej korzeni. Zetrze się on z armią króla północy, wkroczy do jego twierdzy, rozprawi się z nimi i odniesie zwycięstwo.

8. Do niewoli w Egipcie zabierze także ich bóstwa, ich lane posągi oraz kosztowne złote i srebrne naczynia. Potem, przez lata, będzie trzymał się z dala od króla północy.

9. Król północy wprawdzie wkroczy do królestwa króla południa, ale powróci znów do swojej ziemi.

10. Za to jego synowie podburzą i zbiorą mnóstwo licznych wojsk. Jeden z nich wtargnie, przejdzie niczym powódź, tak że dojdzie do bitwy przy jednej z jego południowych twierdz.

11. Rozdrażni to króla południa. Ruszy do walki z królem północy. A król północy wprawdzie wystawi wielką armię, ale ulegnie ona królowi południa.

12. Król południa zwycięży, lecz przy tym wzbije się w pychę. I choć o upadek przyprawi dziesiątki tysięcy, nie wyjdzie z walki wzmocniony.

13. Król północy ponownie wystawi wielką armię. Jeszcze większą niż za pierwszym razem. Po latach najedzie południe z tą właśnie armią i ogromnym taborem.

14. W tych czasach wielu powstanie przeciwko królowi południa. Wśród nich będą również gwałtownicy z twojego ludu. Powstaną oni, by wypełnić widzenie, ale potkną się.

15. Król północy nadciągnie, usypie wał i zdobędzie miasto obronne. A oddziały południa, również te doborowe, nie będą w stanie się oprzeć — zabraknie im na to sił.

16. Król północy będzie robił, co zechce. Nikt mu nie zagrozi. Stanie on też w przepięknej ziemi i dokona zniszczenia.

17. Potem podejmie próbę rozciągnięcia swej władzy na całe królestwo południa i doprowadzenia do ugody z jego królem. W tym celu da mu córkę za żonę, by ją następnie przekupić. Ona jednak na to nie przystanie i wspierać go nie będzie.

18. Wówczas król północy skieruje swoje zabiegi na obszary nadbrzeżne. Wiele z nich zdobędzie, lecz pewien dowódca położy kres jego bucie, a ponadto odpłaci mu za nią.

19. Dlatego znów zwróci się ku twierdzom swojej ziemi. Potknie się jednak, upadnie i nie będzie go już można znaleźć.

20. Po nim nastanie taki, który wyprawi poborcę, by ratować splendor królestwa. Ten jednak po kilku dniach zostanie zdruzgotany, lecz nie z powodu gniewu i nie z powodu wojny.

21. Potem nastanie nikczemnik. Nie powierzą mu godności królewskiej. Dojdzie do niej pokojowo. Zdobędzie ją pochlebstwami.

22. Wysłane przeciwko niemu siły zostaną zmyte niczym powodzią — książę przymierza także.

23. Od czasu sprzymierzenia się z nim kierować się będzie zdradą. Wyruszy i będzie silny przy niewielkiej liczebnie gromadzie.

24. Nadciągnie niespodzianie w najżyźniejsze części prowincji i uczyni to, czego nie czynili jego ojcowie ani praojcowie. Hojnie rozdzieli między nich łupy, zdobycz i bogactwo. Będzie knuł plany przeciwko twierdzom, ale tylko do czasu.

25. Następnie zbierze swe siły i odwagę i z wielką armią wyruszy przeciwko królowi południa. Król południa wprawdzie wystawi do walki dużą i silną armię, ale nie zwycięży — z powodu planów uknutych przeciwko niemu.

26. Do jego upadku przyczynią się ci, którzy z nim zasiadali do stołu, jego armia się rozpłynie i padnie wielu zabitych.

27. Lecz obaj ci królowie będą mieli nieszczere zamiary. Będą się okłamywać, siedząc przy jednym stole. Ich zakusy spełzną jednak na niczym, gdyż jeszcze nie przyszedł czas wyznaczony na koniec.

28. Król północy powróci do swej ziemi z wielkim bogactwem. Wtedy swoje serce nastawi przeciwko świętemu przymierzu. Wprowadzi swe zamiary w czyn i wróci do swojej ziemi.

29. W oznaczonym czasie ponownie najedzie południe. Lecz nie powiedzie mu się tak, jak za pierwszym razem i potem.

30. Przybędą przeciwko niemu okręty z Cypru i zmuszą go do zmiany planów. Zniechęcony wróci i wyleje swe wzburzenie na święte przymierze. Skieruje uwagę na tych, którzy porzucili święte przymierze.

31. Wysłane przez niego siły wkroczą i zbezczeszczą świątynię, twierdzę, zniosą codzienną ofiarę i ustawią w świątyni obrzydliwość spustoszenia.

32. Postępujących wobec przymierza bezbożnie król zwiedzie pochlebstwami, jednak lud wiernych Bogu zbierze siły i podejmie działania.

33. Roztropni wśród ludu będą uświadamiać wielu, lecz będą też ginęli od miecza i ognia, w czasie uprowadzeń i rabunków. Tak będzie przez pewien czas.

34. A gdy będą ginęli, doznają małej pomocy. Wielu też przyłączy się do nich nieszczerze.

35. Padną nawet niektórzy z roztropnych. W ten sposób zostaną poddani próbie, dojdzie wśród nich do oczyszczenia i wybielenia. Tak będzie do czasu końca, który nastąpi o oznaczonej porze.

36. Król będzie robił, co zechce. Będzie się wynosił i wywyższał ponad wszelkie bóstwo. Będzie mówił dziwne rzeczy przeciwko Bogu bogów. I będzie cieszył się powodzeniem, aż dopełni się miara gniewu, gdyż wykona się to, co zostało postanowione.

37. Nie będzie miał względu na bogów swoich ojców ani na pragnienie kobiet, ani na żadnego boga — bo wywyższy się ponad wszystkich.

38. Zamiast tego czcić będzie boga warowni — boga, którego nie znali jego ojcowie. Będzie go czcił złotem, srebrem, drogimi kamieniami i kosztownościami.

39. Względem umocnionych twierdz będzie postępował przy wsparciu obcego, uznanego przez siebie boga. Zwolenników obsypie zaszczytami i obdarzy władzą nad wieloma, i w nagrodę będzie obdzielał ziemią.

40. W czasie końca zetrze się z nim król południa. Wtedy rozjuszony król północy wyruszy przeciwko niemu z wozami, jeźdźcami i wieloma okrętami. Wkroczy do ziem, zaleje je, przetoczy się przez nie jak powódź.

41. Wkroczy też do przepięknej ziemi, powali dziesiątki tysięcy, lecz ujdą przed nim Edom, Moab i pierwsi spośród synów Amona.

42. A gdy wyciągnie swoją rękę po ziemie, nawet dla ziemi egipskiej nie będzie ucieczki.

43. Przejmie on panowanie nad skarbcami złota i srebra — nad wszystkimi kosztownościami Egiptu. Pójdą za nim Libijczycy i Kuszyci.

44. Lecz zaniepokoją go wieści ze wschodu i z północy. Wyjdzie więc w wielkim gniewie, aby wygubić i wytępić wielu.

45. I rozbije namioty swego pałacu między morzami i przepiękną świętą górą. Wtedy dojdzie do swojego kresu i nikt mu nie pomoże.