Prediker 1 VB

1. De woorden van Prediker, de zoon van David, koning in Jeruzalem.

2. Volslagen leegheid, zegt Prediker, volslagen leegheid, alles is een en al leegheid.

3. Welk nut heeft een mens van al zijn gezwoeg onder de zon?

4. Generaties komen en gaan, maar de aarde houdt eeuwig stand.

5. De zon gaat op en de zon gaat onder en haast zich hijgend terug naar de plaats waar ze opging.

6. De wind waait naar het zuiden, draait naar het noorden, om en om draait de wind en keert steeds weer terug.

7. Alle rivieren stromen naar de zee, maar toch raakt de zee niet vol. Naar de plaats waar ze vandaan kwamen, daarheen keren de rivieren ook weer terug, om opnieuw van daar te stromen.

8. Alles is onbeschrijfelijk vermoeiend. De ogen zijn nooit verzadigd van zien, de oren zijn nooit klaar met horen.

9. Alles wat geweest is, zal weer zijn, en alles wat gedaan is, zal weer worden gedaan, zodat er niets nieuws is onder de zon.

10. Wordt er van iets gezegd: "Kijk, dit is iets nieuws," dan is het in voorbije eeuwen ook al gebeurd.

11. Maar men herinnert zich de vroegere dingen niet, en ook de komende dingen zullen niet herinnerd worden door de mensen die nog weer later leven.

12. Ik, Prediker, was koning van Israël in Jeruzalem.

13. Ik had mijn hart erop gezet alles met wijsheid te bestuderen en te onderzoeken wat er onder de hemel gebeurt. Dat is een trieste bezigheid die God de mens geeft om zich daarmee te kwellen.

14. Ik bekeek alles wat er wordt gedaan onder de zon en zie: het is allemaal slechts leegheid en najagen van wind.

15. Wat krom is kan niet recht gemaakt worden en wat ontbreekt is niet te tellen.

16. Ik zei bij mezelf: "Zie, ik heb meer wijsheid verworven dan al mijn voorgangers in Jeruzalem. Ik heb heel veel wijsheid en kennis opgedaan.

17. Ik had mijn hart erop gezet wijsheid en kennis te leren, evenals dwaasheid en onverstand – en ik heb ontdekt dat ook dat najagen van wind is,

18. omdat veel wijsheid veel verdriet met zich meebrengt: hoe meer kennis, hoe meer leed."