Efezjan 4 SNP

1. Zachęcam was zatem ja, więzień w Panu, abyście żyli w sposób godny powołania, którego staliście się uczestnikami.

2. Postępujcie z wszelką pokorą i łagodnością. Cierpliwie znoście jedni drugich w miłości.

3. Dokładajcie starań, by zachować jedność Ducha w spójni pokoju —

4. jedno ciało i jeden Duch, jak też zostaliście wezwani w jednej nadziei związanej z waszym powołaniem.

5. Jeden Pan, jedna wiara, jeden chrzest;

6. jeden Bóg i Ojciec wszystkich, który jest ponad wszystkimi, przez wszystkich i we wszystkich.

7. Każdemu zaś spośród nas została dana łaska zgodnie z miarą ustaloną przez Chrystusa.

8. Dlatego powiedziano: Wstąpił na wysokość, powiódł za sobą jeńców, rozdał ludziom dary.

9. To, że wstąpił, cóż innego oznacza niż to, że wcześniej zstąpił do niższych sfer ziemi?

10. Ten, który zstąpił, jest Tym samym, który wstąpił ponad wszystkie niebiosa, aby wszystko wypełnić.

11. On też uczynił jednych apostołami, drugich prorokami, innych ewangelistami, jeszcze innych duszpasterzami i nauczycielami.

12. Uczynił to po to, by wyposażyć świętych do spełniania właściwych im zadań, do budowania ciała Chrystusa,

13. aż dojdziemy wszyscy do jedności wiary i pełnego poznania Syna Bożego, do doskonałości właściwej dla dojrzałych, i dorośniemy do wymiarów pełni Chrystusowej.

14. Chodzi bowiem o to, abyśmy już nie byli dziećmi, rzucanymi przez fale i unoszonymi przez każdy powiew nauki będącej w rzeczy samej wyrazem ludzkiego oszustwa i sprytu w posługiwaniu się zwodniczymi metodami.

15. Przeciwnie, zależy mi, byście pod każdym względem, jako prawdomówni w miłości, rozwijali się i coraz bardziej przypominali Jego, który jest Głową, Chrystusa.

16. Z Niego czerpie całe ciało. Każda jego część we właściwy sobie sposób łączy się z innymi i wzajemnie zasila, a dzięki temu wszystkie rosną w otoczeniu miłości.

17. To więc mówię i nalegam w Panu, abyście już nie postępowali tak, jak postępują poganie, próżni w swych dążeniach,

18. pokrętni w swych pomysłach, dalecy od życia Bożego przez nieświadomość, która ich zaślepia, i przez niewrażliwość ich serca.

19. Wyzbyli się oni uczuć i chciwie gonią za rozpustą oraz wszelką nieczystością.

20. Wy jednak nie tak nauczyliście się Chrystusa,

21. bo przecież to Jego usłyszeliście i w Nim was pouczono, jako że prawda jest w Jezusie.

22. Wiecie, że macie zedrzeć z siebie starego człowieka, który hołdował dawnemu sposobowi życia i którego niszczyły zwodnicze żądze.

23. Zamiast tego macie poddawać się odnowie w duchu waszego umysłu

24. i oblec się w nowego człowieka, stworzonego według Boga w sprawiedliwości i świętości prawdy.

25. Dlatego odrzućcie kłamstwo i mówcie sobie nawzajem prawdę. Jesteśmy przecież dla siebie jakby członkami jednego ciała.

26. Gniewajcie się, lecz nie grzeszcie. Niech słońce nie zachodzi nad waszym gniewem

27. i nie dawajcie diabłu przystępu.

28. Kto kradnie, niech kraść przestanie i raczej ciężko pracuje, aby miał z czego wspierać potrzebujących.

29. Niech z waszych ust nie wychodzi żadne zepsute słowo. Mówcie tylko o tym, co dobre, dla zbudowania w potrzebie, tak by na słuchających mogła spływać łaska.

30. Nie zasmucajcie też Bożego Ducha Świętego, którym was opieczętowano na dzień odkupienia.

31. Usuńcie spośród siebie wszelką gorycz i gwałt, gniew, krzyk i oszczerstwo. Nie tolerujcie po swej stronie najmniejszej niegodziwości.

32. Bądźcie jedni dla drugich mili i serdeczni. Przebaczajcie sobie nawzajem, podobnie jak wam Bóg przebaczył w Chrystusie.