Esters bok 4 N78NN

1. Då Mordekai fekk vita alt det som hadde hendt, reiv han sund kleda sine, kledde seg i syrgjebunad og strøydde oske på seg. Så gjekk han ut i byen og skreik og jamra høgt og sårt.

2. Han kom så langt som til plassen framfor slottsporten; for ingen som gjekk i syrgjebunad, hadde lov til å gå inn gjennom slottsporten.

3. Og i kvar provins og på kvar stad der kongens ord og bod nådde fram, vart det stor sorg mellom jødane. Dei fasta og gret og jamra, og mange sov på sekkestrie og oske.

4. Ternene og hoffmennene til Ester kom og fortalde henne det. Då vart dronninga redd. Ho sende Mordekai klede som han skulle ha på seg i staden for syrgjebunaden; men han ville ikkje ta imot dei.

5. Så ropa Ester på Hatak, ein hoffmann som kongen hadde sett til å tena henne. Ho bad han gå til Mordekai og spørja kva som var på ferde, og kvifor han bar seg såleis åt.

6. Hatak gjekk ut og fann Mordekai på bytorget framfor slottsporten.

7. Mordekai fortalde då alt som hadde hendt han, og nemnde nøye kor mykje sølv Haman hadde lova å leggja i skattkammeret åt kongen, om han fekk gjera ende på jødane.

8. Han gav han òg ei avskrift av det brevet som hadde vorte utferda i Susa, med bodet om å rydja dei ut. Det skulle han visa Ester og fortelja henne alt. Så skulle han be henne gå til kongen og bønfalla han om å visa nåde og spara folket hennar.

9. Hatak kom og fortalde Ester kva Mordekai hadde sagt.

10. Då baud Ester Hatak gå til Mordekai og seia:

11. «Alle embetsmennene åt kongen og folket i provinsane veit at om nokon, mann eller kvinne, går inn til kongen i den indre slottsgarden utan å vera kalla, så gjeld ei og same lov for alle: Dei må døy dersom kongen ikkje retter ut gullstaven sin mot dei; då får dei leva. Men no har eg ikkje vorte kalla inn til kongen på tretti dagar.»

12. Då Mordekai fekk høyra kva Ester hadde sagt,

13. bad han dei svara henne så: «Du må ikkje tru at du er den einaste av alle jødar som slepp unna, av di du bur i kongsgarden.

14. For om du teier stilt no, får nok jødane hjelp og berging frå ein annan kant. Men du og ætta di kjem til å gå til grunne. Og kven veit om det ikkje er med tanke på ei tid som denne at du har fått dronningrang.»

15. Då sa Ester at dei skulle svara Mordekai:

16. «Gå av stad og få samla alle jødar som finst i Susa, og hald så faste for mi skuld! I tre døger skal de ikkje smaka mat eller drikke, korkje om dagen eller om natta. Eg og ternene mine skal òg fasta på same vis. Med så gjort vil eg gå inn til kongen, endå det ikkje er etter lova. Lyt eg døy, så lat meg døy!»

17. Mordekai gjekk av stad og gjorde i alle måtar så som Ester hadde sagt.