Wyjścia 12 SNP

1. Wówczas PAN skierował do Mojżesza i Aarona w ziemi egipskiej te słowa:

2. Ten miesiąc będzie dla was głównym wśród miesięcy, będzie pierwszym miesiącem roku.

3. Powiedzcie całemu zgromadzeniu Izraela: W dziesiątym dniu tego miesiąca weźmie sobie każdy, stosownie do swej przynależności rodowej, jednego baranka na rodzinę.

4. Jeśli jakaś rodzina będzie za mała, żeby spożyć całego baranka, to niech połączy się z najbliższą rodziną z sąsiedztwa, kierując się tym, ile kto w stanie jest zjeść.

5. Wasz baranek ma być bez skazy. Powinien być jednorocznym samcem. Wybierzecie go spośród baranków lub spośród koziołków.

6. Będziecie go strzec do czternastego dnia tego miesiąca, a w tym dniu, wieczorem, w całym zgromadzeniu Izraela, baranek każdej rodziny zostanie zabity.

7. Jego krwią pomaże się następnie oba odrzwia i nadproże w domach, w których będzie on spożywany.

8. Jego mięso trzeba spożyć tej nocy. Należy je upiec na ogniu. Razem z mięsem należy spożywać przaśniki wraz z gorzkimi ziołami.

9. Nie wolno jeść mięsa na surowo ani ugotowanego w wodzie. Powinno być upieczone na ogniu, w całości: wraz z głową, odnóżami i tułowiem.

10. Nic z mięsa nie można pozostawić do rana. Cokolwiek pozostanie niezjedzone, należy to spalić w ogniu.

11. Baranka będziecie spożywać gotowi do wyjścia: szaty upięte na biodrach, sandały na nogach i laska w waszym ręku. Macie jeść w pośpiechu, bo to ofiara Paschy — dla PANA.

12. Tej nocy bowiem przejdę przez ziemię egipską i uderzę wszystko, co jest pierworodne, od człowieka po bydło. Dokonam też sądu nad wszystkimi bóstwami Egiptu — Ja, PAN.

13. A ta krew będzie znakiem na domach, w których będziecie przebywać. Gdy zobaczę tę krew, ominę was i nie dotknie was ta niszczycielska plaga, którą uderzę ziemię egipską.

14. Ten dzień uczynicie pamiątką. Będziecie go obchodzić jako święto na cześć PANA, z pokolenia w pokolenie, jako ustanowienie wieczne.

15. Przez siedem dni będziecie jeść przaśniki. Już pierwszego dnia usuniecie zakwas z waszych domów. Każdy bowiem, kto by między pierwszym a siódmym dniem święta spożywał to, co zakwaszone, zostanie usunięty z Izraela.

16. W pierwszym i siódmym dniu zwołacie święte zgromadzenie. W tych dniach nie wolno wykonywać żadnej pracy, za wyjątkiem tej, która wiąże się z przygotowaniem koniecznych posiłków.

17. Przestrzegajcie tego Święta Przaśników, gdyż w tym właśnie dniu wyprowadziłem wasze zastępy z Egiptu. Świętujcie ten dzień po wszystkie pokolenia jako ustanowienie wieczne.

18. W pierwszym miesiącu, w czternastym dniu tego miesiąca, wieczorem, będziecie jedli przaśniki. Podobnie będzie aż do dwudziestego pierwszego dnia tego miesiąca, do wieczora.

19. Przez siedem dni nie będzie zakwasu w waszych domach, bo każdy, kto by jadł to, co zakwaszone, zostanie usunięty ze zgromadzenia Izraela, zarówno cudzoziemiec, jak i tubylec.

20. Nie będziecie jedli nic zakwaszonego. We wszystkich waszych siedzibach będziecie jedli przaśniki.

21. Następnie Mojżesz zwołał wszystkich starszych Izraela: Wybierzcie sobie owcę na rodzinę — polecił — i zabijcie ją jako Paschę.

22. Weźcie też wiązkę hizopu, zanurzcie ją we krwi zebranej w naczyniu i pomażcie tą krwią nadproże oraz oba odrzwia. Potem niech nikt nie opuszcza swego domu aż do rana.

23. Gdy PAN będzie przechodził, aby uderzyć plagą Egipt, a zobaczy krew na nadprożu i na obu odrzwiach, to PAN ominie te drzwi i nie pozwoli niszczycielowi wejść do wnętrza domu, aby tam zadał cios.

24. Przestrzegajcie tego zatem jako ustawy dla was i dla waszych dzieci — na wieki.

25. Przestrzegajcie też tego obrzędu po swoim wejściu do ziemi, którą da wam PAN zgodnie ze swą obietnicą.

26. Gdy wówczas zapytają was dzieci: Co oznacza ten obrzęd? —

27. odpowiecie: Składamy ofiarę paschalną dla PANA. Wspominamy w ten sposób, jak w Egipcie omijał On domy synów Izraela, kiedy to Egipt dotykał plagą, a nasze domy chronił. Po tych słowach lud złożył głęboki pokłon.

28. Następnie Izraelici rozeszli się i uczynili dokładnie to, co PAN nakazał Mojżeszowi i Aaronowi.

29. Z nastaniem północy PAN uderzył wszystkich pierworodnych w ziemi egipskiej, od pierworodnego syna faraona i następcy tronu po pierworodnego syna więźnia zamkniętego w lochu. Uderzył też wszystkie pierworodne bydła.

30. Faraon zerwał się w nocy — on, jego dworzanie, wszyscy mieszkańcy kraju — i w Egipcie rozległ się przerażający krzyk! Nie było domu, w którym ktoś by nie umarł.

31. Jeszcze tej nocy faraon wezwał Mojżesza i Aarona: Wstawajcie! — wykrzyknął. — Wychodźcie spośród mego ludu! Wychodźcie wy i synowie Izraela! Idźcie, służcie PANU, jak tego chcieliście.

32. Zabierzcie też, jak chcieliście, wasze owce i bydło! Idźcie! Lecz pobłogosławcie też mnie.

33. W tym czasie Egipcjanie przynaglali lud do wyjścia! Wychodźcie stąd — wołali — bo jeszcze wszyscy pomrzemy!

34. Wtedy ludzie włożyli na ramiona swe niezakwaszone ciasto w dzieżach owiniętych w szaty i poszli.

35. Izraelici posłuchali też Mojżesza i wyprosili u Egipcjan przedmioty ze srebra i złota oraz szaty.

36. Ponieważ PAN nastawił Egipcjan życzliwie do nich, spełnili oni ich prośbę, a ci złupili Egipt.

37. Izrael wyruszył. Szli z Ramses do Sukkot w liczbie około sześciuset tysięcy pieszych mężczyzn, z wyłączeniem dzieci.

38. Szło z nimi również mnóstwo mieszanej ludności, owce oraz bydło — dobytek bardzo wielki.

39. Z ciasta, które wynieśli z Egiptu, napiekli przaśnych placków, ponieważ ciasto nie zdążyłoby się zakwasić. Egipcjanie ich wypędzali, a oni nie mogli czekać, nie przygotowali sobie nawet jedzenia na drogę.

40. Pobyt Izraelitów w Egipcie trwał czterysta trzydzieści lat.

41. Po upływie tych czterystu trzydziestu lat, dokładnie tego samego dnia, wyszły z ziemi egipskiej wszystkie zastępy PANA.

42. Była to noc czuwania. Czuwał w niej PAN, by wyprowadzić swe zastępy z Egiptu. Ta noc ma też być — na cześć PANA — nocą czuwania dla wszystkich synów Izraela po wszystkie ich pokolenia.

43. PAN powiedział też do Mojżesza i Aarona: Oto ustawa dotycząca Paschy: Nie będzie z niej spożywał żaden cudzoziemiec.

44. Może ją natomiast spożywać każdy niewolnik, mężczyzna nabyty za pieniądze, jeśli zostanie najpierw obrzezany.

45. Nie może z niej jednak spożywać ani człowiek zamieszkały tymczasowo, ani najemnik.

46. Pascha ma być spożyta w domu, w którym ją przygotowano. Ani kawałka mięsa baranka nie można stamtąd wynosić. Również jego kość nie zostanie złamana.

47. Będzie tego przestrzegać całe zgromadzenie Izraela.

48. A jeśli zagości u ciebie cudzoziemiec i będzie chciał obchodzić Paschę na cześć PANA, to najpierw obrzezaj u niego każdego mężczyznę i wtedy możesz mu pozwolić na jej obchodzenie — możesz go potraktować na równi z tubylcem. Paschy nie może spożywać człowiek nieobrzezany.

49. W tym przypadku zarówno tubylca, jak i goszczącego wśród was cudzoziemca dotyczyć będzie to samo prawo.

50. Wszyscy synowie Izraela postąpili dokładnie tak, jak PAN przykazał Mojżeszowi i Aaronowi.

51. I właśnie w tym dniu, zastęp za zastępem, PAN wyprowadził synów Izraela z Egiptu.