Wyjścia 39 SNP

1. Z fioletowej i szkarłatnej purpury oraz z karmazynu [pracujący pod kierunkiem Besalela znawcy rzemiosła] sporządzili haftowane szaty do służby w miejscu świętym, a w tym — zgodnie z poleceniem PANA — święte szaty dla Aarona.

2. [Besalel] sporządził więc efod ze złota, z fioletowej i szkarłatnej purpury, z karmazynu i ze skręconego bisioru.

3. Złote blaszki wyklepane do jego przyozdobienia pociął na nitki, po to, by wpleść je misternie w fioletową i szkarłatną purpurę, w karmazyn oraz bisior.

4. Efod zrobiono jako składający się z naramienników, przylegających do siebie na obu swych krańcach i połączonych w jedną całość.

5. Przepaska efodu, stanowiąca z nim jedną całość, była również — zgodnie z poleceniem PANA — wykonana ze złota, fioletowej i szkarłatnej purpury, z karmazynu i ze skręconego bisioru.

6. Grawerzy obrobili kamienie onyksu, umieścili je w złotych oprawach, wygrawerowali na nich — niczym na pieczęci — imiona synów Izraela

7. i [Besalel] umieścił je na naramiennikach efodu. Były to — zgodnie z poleceniem PANA — kamienie pamięci o synach Izraela.

8. Dziełem artysty był też napierśnik. Podobnie jak efod, został on wykonany ze złota, z fioletowej i szkarłatnej purpury, z karmazynu i ze skręconego bisioru.

9. Miał kształt kwadratu, złożony był we dwoje, a mierzył piędź długości i piędź szerokości.

10. Osadzono na nim cztery rzędy kamieni. W rzędzie pierwszym: rubin, topaz i szmaragd.

11. W rzędzie drugim: karbunkuł, szafir i beryl.

12. W rzędzie trzecim: opal, agat i ametyst.

13. I w rzędzie czwartym: chryzolit, onyks i jaspis. Kamienie tego zestawu osadzone były w złotych oprawach.

14. Było ich dwanaście, stosownie do liczby synów Izraela, których imiona — po jednym — wyryto na nich niczym na pieczęci.

15. Na napierśniku zrobiono szczerozłote plecionki. Przypominały one sploty sznura.

16. Następnie wykonano ze złota dwie oprawy oraz dwa pierścienie. Pierścienie przymocowano do dwóch górnych rogów napierśnika.

17. Zrobione wcześniej plecionki połączono z pierścieniami na końcach napierśnika.

18. Przeciwległe do nich końce plecionek przymocowano do dwóch opraw i przytwierdzono do przedniej strony naramienników efodu.

19. Potem znów wykonano dwa złote pierścienie. Te umieszczono na dwóch rogach napierśnika od strony efodu.

20. Kolejne dwa złote pierścienie umieszczono na dwóch naramiennikach efodu, lecz od dołu, z przedniej jego strony, tuż przy jego spojeniu, ponad przepaską efodu.

21. Następnie związano pierścienie napierśnika z pierścieniami efodu sznurem z fioletowej purpury, tak aby napierśnik znajdował się ponad przepaską efodu i nie przesuwał się na nim — uczyniono tak, jak PAN polecił Mojżeszowi.

22. Płaszcz pod efod, w całości, artystycznie utkano z fioletu.

23. Otwór na głowę w środku płaszcza przypominał otwór koszuli pod pancerz, to znaczy był obwiedziony obwódką po to, by się nie rozdarł.

24. Na dolnych brzegach płaszcza zrobiono jabłuszka granatu z fioletowej i szkarłatnej purpury oraz z karmazynu.

25. Zrobiono ponadto szczerozłote dzwoneczki. Rozmieszczono je między jabłuszkami granatu na dolnych brzegach płaszcza,

26. tak że dzwoneczek znalazł się pomiędzy każdym jabłuszkiem granatu na całym obwodzie płaszcza. Zrobiono tak ze względu na wymogi związane ze służbą i zgodnie z tym, jak PAN przykazał Mojżeszowi.

27. Potem, z bisioru, artystycznie utkano tuniki — dla Aarona i dla jego synów.

28. Z bisioru sporządzono też zawój i wiązane nakrycia głowy. Ze skręconego bisioru sporządzono lniane spodnie.

29. Pas, artystycznie wyhaftowany, utkano ze skręconego bisioru, z fioletowej i szkarłatnej purpury oraz z karmazynu — tak, jak PAN polecił Mojżeszowi.

30. Potem sporządzono szczerozłoty diadem, oznakę poświęcenia. Widniał na niej napis wyryty jak na pieczęci: Poświęcony PANU.

31. Do diademu przywiązano sznur z fioletu, który pozwalał przymocować go do zawoju z jego przedniej strony. Uczyniono to tak, jak PAN polecił Mojżeszowi.

32. W ten sposób zostały ukończone wszystkie prace nad przybytkiem namiotu zgromadzenia. Izraelici zrobili wszystko dokładnie tak, jak PAN polecił Mojżeszowi.

33. Po wykonaniu prac przyniesiono przybytek do Mojżesza. Przyniesiono więc namiot i wszystkie jego przybory: haczyki, deski, poprzeczki, słupy i ich podstawy,

34. nakrycie ze skór baranich barwionych na czerwono, nakrycie ze skór garbowanych, osłaniających zasłonę,

35. skrzynię Świadectwa, jej drążki, pokrywę przebłagania,

36. stół ze wszystkimi jego przyborami, chleb obecności,

37. świecznik ze szczerego złota, jego lampy, lampy stawiane w rzędzie, resztę jego przyborów, oliwę do oświetlania,

38. złoty ołtarz, oliwę do namaszczania, wonne kadzidło, kotarę wejściową do namiotu,

39. ołtarz z brązu, jego brązową kratę, jego drążki i wszystkie jego przybory, kadź oraz jej podstawę,

40. osłony dziedzińca, jego słupy, ich podstawy, kotarę wejściową na dziedziniec, jej sznury i paliki. Przyniesiono też wszystkie przybory do służby w przybytku, czyli w namiocie spotkania,

41. to jest: haftowane szaty do służby w miejscu świętym, święte szaty dla kapłana Aarona i szaty dla jego synów do sprawowania posług kapłańskich.

42. Izraelici wykonali wszystkie prace dokładnie tak, jak PAN polecił Mojżeszowi.

43. Gdy Mojżesz obejrzał całe to dzieło, wykonane dokładnie tak, jak polecił PAN, pobłogosławił wszystkich jego wykonawców.