Wyjścia 5 SNP
1. Potem Mojżesz i Aaron przyszli i oznajmili faraonowi: Tak mówi PAN, Bóg Izraela: Wypuść mój lud, aby odbył na pustyni święto ku mojej czci.
2. Faraon jednak powiedział: A kim jest PAN, bym miał być posłuszny Jego rozkazom i wypuścić Izraela? PANA nie znam, a Izraela — nie wypuszczę.
3. Bóg Hebrajczyków spotkał się z nami — mówili dalej — dlatego chcielibyśmy udać się w trzydniową drogę na pustynię i złożyć ofiarę PANU, naszemu Bogu, aby nas nie dotknął zarazą albo mieczem.
4. Król Egiptu zapytał: Dlaczego, Mojżeszu i Aaronie, chcecie lud odrywać od dzieła? Marsz do jarzma!
5. I dodał: Akurat teraz, gdy ten motłoch jest tak liczny, wy mu chcecie robić przerwę od przymusowych robót?!
6. Jeszcze tego samego dnia faraon rozkazał poganiaczom i dozorcom ludu:
7. Przestańcie dostarczać ludowi słomy do wyrobu cegieł. Niech teraz sami chodzą i zbierają ją sobie.
8. Lecz ich dzienna norma wyrobu cegieł ma pozostać bez zmian. Żadnych ulg! To z lenistwa pokrzykują sobie: Chodźmy złożyć ofiarę naszemu Bogu!
9. Niech praca im wyznaczona będzie jeszcze cięższa i niech nią będą zajęci, wtedy przestaną zajmować się bzdurami.
10. Poganiacze i dozorcy wyszli po tym spotkaniu do ludu i przekazali: Tak mówi faraon: Nie będę już dostarczał wam słomy.
11. Sami ją sobie zbierajcie, gdziekolwiek ją znajdziecie. A co do waszej pracy — nic nie ulega zmniejszeniu!
12. Rozszedł się zatem lud po całej ziemi egipskiej i zbierał ścierń zamiast dostarczanej mu wcześniej słomy.
13. Poganiacze natomiast naglili: Musicie wyrobić dzienną normę taką samą jak wtedy, gdy dostarczano wam jeszcze słomy!
Zabiegi przedstawicieli ludu14. Bito przy tym przełożonych izraelskich, których ustanowili nad ludem poganiacze faraona: Dlaczego ani wczoraj, ani dziś nie dostarczyliście liczby cegieł według ustalonej wcześniej normy?!
15. W takich okolicznościach przełożeni izraelscy udali się do faraona: Dlaczego tak postępujesz ze swoimi sługami? — pytali z wyrzutem. —
16. Nie daje się już twoim sługom słomy, a mówi się: Róbcie cegły! Ponadto, jako twoi słudzy, jesteśmy bici — wina leży po twojej stronie!
17. Jesteście leniwi! Leniwi! — wybuchnął faraon. — To dlatego mówicie: Chcemy pójść i złożyć ofiarę PANU!
18. Proszę! Idźcie — ale do roboty! Słomy nie będzie! Norma cegieł bez zmian!
19. Dla przełożonych izraelskich było jasne, że lud stoi przed najgorszym, skoro liczba cegieł ustalona na każdy dzień pozostaje taka sama.
20. Wyszli od faraona. Czekali tam na nich Mojżesz i Aaron. Ruszyli więc ku nim z wyrzutem:
Mojżesz w rozmowie z Bogiem21. Niech PAN zajmie się wami i osądzi was za to, że obrzydziliście nas faraonowi i jego urzędnikom. Dostarczyliście mu powodu, aby nas tępił!
22. Wtedy Mojżesz zwrócił się do PANA: Panie! — powiedział. — Dlaczego wyrządziłeś szkodę temu ludowi? Dlaczego mnie tu w ogóle posłałeś?
23. Bo od chwili, gdy przyszedłem do faraona, aby przemówić w Twoim imieniu, jeszcze gorzej obchodzi się z ludem — a Ty swojego ludu nie wyrwałeś!