Ezechiela 2 BW1975

1. I rzekł do mnie: Synu człowieczy! Stań na nogi, a będę z tobą rozmawiał!

2. A gdy przemówił do mnie, wstąpił we mnie Duch i postawił mnie na nogi, i słyszałem tego, który mówił do mnie.

3. I rzekł do mnie: Synu człowieczy! Posyłam cię do synów izraelskich, do narodu buntowników, którzy zbuntowali się przeciwko mnie, zarówno oni jak i ich ojcowie odstąpili ode mnie i odstępują aż do dnia dzisiejszego,

4. Do synów o zuchwałej twarzy i nieczułym sercu — do nich cię posyłam, a ty mów do nich: Tak mówi Wszechmocny Pan,

5. A oni — czy będą słuchać, czy nie — bo to dom przekory — poznają, że prorok był wśród nich.

6. Ale ty, synu człowieczy, nie bój się ich i nie bój się ich słów, chociaż cię otaczają ciernie i mieszkasz wśród skorpionów; nie bój się ich słów i nie drzyj przed ich obliczem, gdyż to dom przekory!

7. Lecz mów do nich moje słowa — czy będą słuchać, czy nie — gdyż są przekorni.

8. Ty zaś, synu człowieczy, słuchaj, co Ja mówię do ciebie! Nie bądź przekorny jak dom przekory! Otwórz swoje usta i zjedz, co ci podaję!

9. A gdy spojrzałem, oto ręka była wyciągnięta do mnie, a w niej zwój księgi.

10. I rozwinął go przede mną. A był zapisany z jednej i z drugiej strony. Były zaś na nim wypisane skargi, jęki i biadania.