Ezechiela 26 SNP
1. W jedenastym roku, w pierwszym dniu miesiąca, PAN skierował do mnie Słowo tej treści:
2. Synu człowieczy! Ponieważ Tyr mówił o Jerozolimie: Cha! Cha! Rozbita brama ludów! Teraz kolej na mnie! Wzbogacę się! Nareszcie po niej!
3. Dlatego tak mówi Wszechmocny PAN: Posłuchaj, Tyrze! Ja jestem przeciw tobie! Sprawię, że podniosą się przeciw tobie liczne narody, niczym potężne fale.
4. Zburzą one mury Tyru, rozbiją jego wieże — i tak zedrę, co w nim wyrosło. Zostawię gładką skałę!
5. Będzie miejscem, w którym rozciąga się sieci na morzu, bo Ja tak postanowiłem — oświadcza Wszechmocny PAN. — Stanie się on łupem dla narodów.
6. A jego miasta na lądzie zostaną pobite mieczem — i przekonają się, że Ja jestem PAN.
7. Gdyż tak mówi Wszechmocny PAN: Oto Ja sprowadzę z północy na Tyr Nebukadnesara, króla Babilonu, króla królów, z końmi, rydwanami, z jazdą i licznymi zastępami wojsk.
8. Mieszkańców twych miast na lądzie wybije on mieczem, a przeciw tobie wzniesie podejścia, usypie wał i ustawi tarcze.
9. Skieruje on przeciw twoim murom uderzenie swoich taranów, a twoje wieże przewróci swoimi hakami.
10. Okryje cię kurzem spod kopyt masy swoich koni, a okrzyk jego jazdy i turkot kół rydwanów wstrząśnie twoimi murami, gdy wkroczy w twoje bramy, jak wkracza się do rozbitego miasta.
11. Kopyta jego koni podepczą wszystkie twoje ulice, wybije on twój lud mieczem i zwali twe potężne kolumny.
12. Złupią twoje bogactwo, zrabują twoje towary, rozwalą twoje mury, poburzą wspaniałe domy, a twoje kamienie i drewno, i gruz powrzucają do morza.
13. W ten sposób położę kres zgiełkowi twoich pieśni. Już nie będzie słychać twoich cytr.
14. Uczynię cię gładką skałą. Będziesz miejscem rozciągania sieci. Nigdy cię nie odbudują, gdyż Ja, PAN, tak postanowiłem — oświadcza Wszechmocny PAN.
15. Tak mówi Wszechmocny PAN o Tyrze: Odgłos twego upadku, jęki zabijanych, okrucieństwo zdobywców przerazi mieszkańców związanych z tobą wysp.
16. Ich panujący zstąpią ze swoich tronów, zdejmą z siebie płaszcze, ściągną swe haftowane stroje. Ogarnie ich lęk, usiądą na ziemi i będą drżeć nieustannie, przerażeni tym, co cię spotkało.
17. Wzniosą też nad tobą pieśń żałobną tej treści: O, jak przepadłeś, grodzie ludzi zza mórz, grodzie sławny, czerpiący siłę z morza — i ty, i twoi mieszkańcy! Ci, którzy cię znali, czuli respekt przed twoją potęgą!
18. Teraz drżą wyspy! Nadszedł czas upadku! Twoje odejście niepokoi wszystkie wyspy na morzu!
19. Gdyż tak mówi Wszechmocny PAN: Uczynię cię miastem opuszczonym, jak inne miasta nie zamieszkane. Wciągnę cię w otchłań i okryją cię wody,
20. strącę cię do leżących w grobie, do ludu sprzed wieków, dam ci mieszkanie w najgłębszych ostępach ziemi, w odwiecznych ruinach, u tych, którzy zstąpili do grobu, abyś pośród żywych nie odzyskało już sławy.
21. Wydam cię na zniszczenie, przepadniesz zupełnie. Będą cię szukać, lecz cię już nigdy nie znajdą — oświadcza Wszechmocny PAN.