Ezechiela 46 SNP

1. Tak mówi Wszechmocny PAN: Brama dziedzińca wewnętrznego zwrócona ku wschodowi będzie zamknięta przez sześć dni roboczych. Ale w dniu szabatu będzie otwarta. Będzie też otwarta w dniu nowiu.

2. Panujący będzie wchodził z zewnątrz przez przysionek bramy i zatrzyma się przy jej odrzwiach. W tym czasie kapłani będą składać jego ofiarę całopalną i jego ofiarę pojednania. Potem odda on pokłon na progu bramy i wyjdzie. Brama jednak pozostanie otwarta do wieczora.

3. Pozostały lud będzie oddawał pokłon PANU w dniach szabatu i nowiu u wejścia do tej bramy.

4. Ofiarą całopalną, którą panujący będzie składał PANU w dniu szabatu, będzie sześć jagniąt bez skazy oraz baran bez skazy.

5. Ofiarą z pokarmów będzie efa na barana, a na jagnięta ofiarą z pokarmów będzie tyle, ile panujący zechce ofiarować — i jeden hin oliwy na efę.

6. W dniach nowiu ofiarą będą: cielec z bydła bez skazy, sześć jagniąt i baran bez skazy.

7. Do tego, jako ofiara z pokarmów, składane będą również efa na cielca i efa na barana, a do jagniąt według uznania panującego — i hin oliwy na efę.

8. Gdy panujący wejdzie drogą przez przysionek bramy, to też tą samą drogą wyjdzie.

9. Gdy lud będzie przychodził przed oblicze PANA z okazji jakichś uroczystości, to ten, kto wejdzie przez bramę północną, aby złożyć pokłon, wyjdzie bramą południową. Ten z kolei, kto wejdzie bramą południową, wyjdzie bramą północną. Nie wróci przez bramę, którą przyszedł, lecz wyjdzie bramą przeciwległą.

10. Książę będzie przychodził wraz z ludem. Razem z ludźmi wejdzie i wraz z nimi wyjdzie.

11. W czasie świąt lub innych uroczystości ofiarą z pokarmów będzie efa na cielca i efa na barana, a na jagnięta według uznania — i hin oliwy na efę.

12. A gdy panujący zapragnie złożyć ofiarę dobrowolną, na przykład ofiarę całopalną albo pojednania — słowem, dobrowolną ofiarę dla PANA, to należy otworzyć przed nim bramę skierowaną na wschód, by mógł złożyć swoją ofiarę całopalną albo ofiarę pojednania tak, jak to czyni w dniu szabatu. A gdy wyjdzie, brama zostanie za nim zamknięta.

13. Co do ofiar codziennych, składanych co rano, należy przygotowywać, na ofiarę całopalną dla PANA, jednorocznego baranka bez skazy.

14. Do tego, jako ofiarę z pokarmów, należy dodać, co rano, jedną szóstą efy mąki i jedną trzecią hinu oliwy dla jej pokropienia. To ma być ofiarą z pokarmów dla PANA mocą ustawy wiecznej — na zawsze.

15. Tak zatem ma być codziennie składana ofiara całopalna z baranka, ofiara z pokarmów oraz oliwa.

16. Tak mówi Wszechmocny PAN: Jeśli panujący zechce przekazać dar ze swego dziedzictwa któremuś ze swoich synów, to dar ten przejdzie na własność jego synów, pozostaje on bowiem w kręgu dziedziczenia.

17. Lecz jeśli panujący zechce przekazać dar ze swego dziedzictwa jednemu ze swoich sług, to dar ten będzie własnością tego sługi do roku wyzwolenia. Potem wróci do panującego. Tylko dziedzictwo przekazane przez panującego własnym potomkom pozostanie przy nich.

18. Panującemu natomiast nie wolno przejmować nic z dziedzictwa ludu, aby go nie wywłaszczać z jego własności. Panujący może przekazać dziedzictwo tylko swoim potomkom. Nikogo z mojego ludu nie należy pozbawiać własności.

19. Potem wprowadził mnie wejściem na bok od bramy do sal świątyni położonych po stronie północnej, a przeznaczonych dla kapłanów. Tam, w części najdalej wysuniętej na zachód, znajdowało się pomieszczenie,

20. o którym usłyszałem: To jest miejsce, gdzie kapłani gotują ofiary za przewinienie, ofiary zagrzeszne, i gdzie pieką ofiary z pokarmów, aby ich nie wynosić na dziedziniec zewnętrzny i nie przenosić świętości na lud.

21. Następnie wyprowadził mnie na dziedziniec zewnętrzny i kazał obejść cztery rogi dziedzińca. Odkryłem, że w każdym z nich znajdował się dodatkowy dziedziniec.

22. W czterech kątach dziedzińca były dziedzińce pomniejsze. Mierzyły czterdzieści łokci długości i trzydzieści szerokości. Wszystkie cztery miały takie same wymiary.

23. Wszystkie też po stronie murów zewnętrznych miały paleniska.

24. To kuchnie — usłyszałem — w których słudzy świątyni mają gotować ofiary złożone uprzednio przez lud.