Rodzaju 38 SNP

1. W tym czasie Juda odłączył się od swoich braci. Przystał do niejakiego Adullamity imieniem Chira.

2. W jego otoczeniu spotkał córkę pewnego Kananejczyka, Szuy, ożenił się z nią i wspólnie zamieszkał.

3. Wkrótce żona Judy poczęła i urodziła syna, a on nadał mu imię Er.

4. Potem znów zaszła w ciążę i urodziła syna. Temu nadała imię Onan.

5. Trzeciemu zaś synowi, którego urodziła, nadała imię Szela. W czasie, gdy go rodziła, Juda przebywał w Kezibie.

6. Kiedy Er, pierworodny Judy, dorósł, ojciec wziął mu za żonę kobietę imieniem Tamar.

7. Er jednak, pierworodny Judy, był w oczach PANA niegodziwy. Dlatego PAN go uśmiercił.

8. Wówczas Juda powiedział do Onana: Zacznij współżyć z żoną swego brata. Jesteś jej szwagrem. Wzbudź potomstwo swojemu bratu.

9. Onan, świadomy, że potomstwo to nie będzie należało do niego, nie chciał jednak tego uczynić. Ilekroć współżył z żoną swego brata, kończył stosunek poza jej łonem, tak że Tamar nie mogła zajść w ciążę.

10. To, co czynił, PAN uznał za złe, stąd jego również uśmiercił.

11. Wtedy Juda poradził swojej synowej, Tamar: Zamieszkaj jako wdowa w domu swego ojca. Poczekajmy, aż dorośnie mój syn Szela. Bo pomyślał: Oby on też nie umarł jak jego bracia. Tamar zatem odeszła i zamieszkała w domu swego ojca.

12. Minął dłuższy czas. Zmarła córka Szuy, żona Judy. Po odbyciu żałoby po niej Juda postanowił wybrać się do Timny, do tych, którzy strzygli jego owce. Miał tam iść razem z Chirą, swoim przyjacielem z Adullam.

13. Wówczas ktoś doniósł Tamar: Posłuchaj, twój teść udaje się do Timny na strzyżenie owiec.

14. Wtedy ona zdjęła z siebie szaty wdowy, odpowiednio okryła się chustą i usiadła u wejścia do Enaim, które leży przy drodze do Timny. Wiedziała, że Szela już dorósł, a nie dano mu jej za żonę!

15. Juda, gdy ją zobaczył, pomyślał, że jest nierządnicą, gdyż jej twarz była zakryta.

16. Zboczył więc ku niej z drogi i poprosił: Prześpij się ze mną. Nie wiedział, że to jego synowa. A co mi za to dasz? — zapytała.

17. Poślę ci za to małą kózkę ze stada — obiecał. Ona na to: Dobrze. Lecz zanim poślesz kózkę, musisz mi dać coś w zastaw.

18. Jaki zastaw by cię zadowolił? — zapytał. Pieczęć, sznur oraz laska, którą trzymasz w ręku — powiedziała. Dał jej więc, czego sobie życzyła, zbliżył się do niej, a ona poczęła.

19. Potem wstała i poszła, zdjęła swoją zasłonę i odziała się znów w szaty wdowy.

20. Juda posłał jej młodą kózkę. Uczynił to za pośrednictwem swego przyjaciela z Adullam, który miał także odebrać od kobiety zastaw. Przyjaciel już jednak jej nie znalazł.

21. A gdy rozpytywał okolicznych mężczyzn: Gdzie jest ta kapłanka z drogi do Enaim? — ci odpowiadali: Nie było tu żadnej kapłanki.

22. Chira wrócił w końcu do Judy: Nie znalazłem jej, a okoliczni mężczyźni twierdzili, że nie było tam żadnej kapłanki.

23. Trudno — westchnął Juda — niech sobie zatrzyma zastaw. Bylebyśmy sami nie stali się pośmiewiskiem. Koźlątko posłałem. Nic nie poradzimy na to, że jej nie znalazłeś.

24. Po upływie około trzech miesięcy Juda otrzymał wiadomość: Twoja synowa, Tamar, dopuściła się nierządu i zaszła przy tym w ciążę. Wyprowadźcie ją więc i spalcie! — zadecydował Juda.

25. A gdy ją wyprowadzano, posłała wiadomość do teścia: Zaszłam w ciążę z mężczyzną, do którego należą te rzeczy. Rozpoznaj, proszę — kazała zapytać — czyja to pieczęć, sznur oraz laska?

26. Juda rozpoznał swe rzeczy. Sprawiedliwość jest po jej stronie, nie mojej — uznał. — Przyznaję, nie dałem jej mojemu synowi, Szeli. Potem Juda już więcej z nią nie współżył.

27. W czasie porodu okazało się, że w łonie Tamar są bliźnięta!

28. Gdy jedno z dzieci wysunęło rączkę, położna przewiązała ją szkarłatną nitką, aby zaznaczyć, że wyszedł pierwszy.

29. Lecz bliźniak cofnął rączkę i wyszedł jego brat! Jakżeś ty sobie utorował drogę? — zawołała położna. Nadano mu więc imię Peres.

30. Potem wyszedł z łona jego brat ze szkarłatną nitką na rączce — i nadano mu imię Zerach.