Første Mosebok 43 N78NN

1. Og då dei hadde brukt opp det kornet dei henta i Egypt, sa Jakob til sønene sine: «Far av stad att og kjøp litt korn til oss!»

2. Men Juda svara: «Mannen sa med reine ord: Eg vil ikkje sjå dykk for augo mine utan at bror dykkar er med.

3. Vil du no la han få vera med oss, skal vi fara av stad og kjøpa korn til deg.

4. Men sender du han ikkje, fer vi ikkje ned att. For mannen sa til oss: Eg vil ikkje sjå dykk for augo mine utan at bror dykkar er med.»

5. Då sa Israel: «Kvifor gjorde de meg så vondt og fortalde at de har endå ein bror?»

6. Dei svara: «Mannen spurde oss nøye ut både om oss og ætta vår. Han sa: Far dykkar, lever han enno? Har de nokon bror? Og vi svara på det han spurde om. Vi kunne vel ikkje vita at han ville seia: Kom hit med bror dykkar!»

7. Då sa Juda til Israel, far sin: «Send guten med meg! Så gjer vi oss ferdige og fer av stad, så vi kan berga livet og sleppa å døy, både vi og du og småborna våre.

8. Eg skal svara for han; av meg kan du krevja han att. Kjem eg ikkje heim att med han og set han framføre deg, skal eg bera skulda for det alle mine dagar.

9. Hadde vi ikkje drygt så lenge, kunne vi no ha vore heime att både ein og to gonger.»

10. Då sa Israel, far deira, til dei: «Er det ikkje anna råd, så gjer som eg seier: Ta med i sekkene dykkar noko av det beste som finst i landet, litt balsam og litt honning, gummi og harpiks, pistasie-neter og mandlar! Det skal vera ei gåve til mannen.

11. Og ta dobbelt så mange pengar med dykk, så de kan ha med tilbake dei pengane de fekk att, dei som låg øvst i sekkene! Kanskje det var eit mistak.

12. Ta så bror dykkar, gjer dykk ferdige og far attende til mannen!

13. Gjev Gud Den Allmektige må la dykk møta godvilje hjå mannen, så han sender med dykk Benjamin og den andre bror dykkar. Men skal eg vera barnlaus, så får eg vera det!»

14. Så tok mennene med seg desse gåvene og dobbelt så mange pengar – og Benjamin. Dei gjorde seg ferdige og fór til Egypt, der dei steig fram for Josef.

15. Då Josef såg at Benjamin var med dei, sa han til hushaldaren sin: «Bed desse mennene inn! Slakta og stell til, for dei skal eta middag med meg!»

16. Mannen gjorde som Josef sa. Han bad dei med inn i huset åt Josef.

17. Men då dei skulle gå inn, vart dei redde og tenkte: «Det er vel for dei pengane som låg att i sekkene våre førre gongen, at vi skal hit inn. Dei vil ryka på oss, kasta seg over oss, gjera oss til trælar og ta esla våre.»

18. Så gjekk dei bort til hushaldaren hans Josef og tala med han i husdøra.

19. «Høyr her, herre,» sa dei, «du veit vi har vore her ein gong før og kjøpt korn.

20. Men då vi kom til den staden der vi skulle vera natta over, og opna sekkene våre, fann kvar av oss pengane øvst i sekken. Det var våre eigne pengar, og dei låg der, alle saman. No har vi dei med oss hit att.

21. Men vi har med oss andre pengar òg til å kjøpa korn for. Vi veit ikkje kven som hadde lagt pengane i sekkene våre.»

22. Då sa han: «Ta det med ro, ver ikkje redde! Han som er Gud både for dykk og far dykkar, har gjeve dykk ein skatt i sekkene. Dei pengane de hadde med, har eg fått.» Så henta han Simeon ut til dei.

23. Sidan fylgde mannen dei inn i huset åt Josef. Han gav dei vatn så dei fekk vaska føtene, og lét dei få fôr til esla.

24. Så la dei gåvene til rettes, medan dei venta på at Josef skulle koma heim til middag. For dei hadde høyrt at dei skulle eta der.

25. Då Josef kom, bar dei inn til han gåvene dei hadde med seg, og kasta seg til jorda for han.

26. Han spurde korleis dei levde, og sa: «Står det bra til med den gamle far dykkar, som de tala om? Lever han enno?»

27. «Ja,» svara dei, «det står bra til med far vår, tenaren din. Han lever enno.» Så bøygde dei seg og kasta seg ned for han.

28. Då fekk han auga på Benjamin, heilbror sin, og sa: «Er dette yngste bror dykkar, som de tala til meg om? Gud signe deg, guten min!»

29. Og Josef skunda seg bort; for kjærleiken til broren loga opp i han, så han laut få gråta. Og han gjekk inn i kammeret sitt og gret.

30. Så vaska han seg i andletet og gjekk ut att. Han gjorde seg hard og sa: «Set fram maten!»

31. Då sette dei fram på serskilde bord – for han og for brørne og for egyptarane som åt hjå han. For egyptarar kan ikkje eta i lag med hebrearar; det held dei for ein styggedom.

32. Brørne fekk sitja midt for han. Dei vart sessa etter alderen, den eldste øvst og den yngste nedst. Då såg dei på kvarandre og undrast.

33. Så delte han ut til dei av rettene på sitt eige bord, og Benjamin fekk fem gonger så mykje som kvar av dei andre. Og dei drakk med han og kom i godlag.