Ozeasza 12 SNP

1. Efraim otoczył Mnie kłamstwem, a dom Izraela — fałszem, Juda zaś ciągle włóczy się za Bogiem, lecz wobec Świętego jest wierny.

2. Efraim pasie się wiatrem, cały dzień pogania wiatr pustyni. Mnoży kłamstwo i gwałt. Sprzymierza się z Asyrią i oliwę śle Egiptowi.

3. Pan wiedzie spór z Judą, ukarze Jakuba stosownie do jego dróg, odpłaci mu według jego czynów.

4. Już w łonie matki przechytrzył swego brata, a w sile wieku zmagał się z Bogiem.

5. Mocował się z aniołem — i zwyciężył. Płakał — i dostąpił miłosierdzia. W Betel — tam spotkał Boga i tam razem z Nim rozmawiał.

6. A był to JHWH, Bóg Zastępów, JHWH — pod tym imieniem sławny.

7. Ty więc zawróć do swego Boga, zabiegaj o wierność i prawo, w swym Bogu pokładaj nadzieję — zawsze!

8. Kanaan! W jego ręku fałszywe szale, lubi oszukiwać!

9. A Efraim na to: Owszem, wzbogaciłem się, zdobyłem bogactwo. Lecz w tym, co osiągnąłem, nie dopatrzono się grzechu, który obciążałby mnie jakąś winą!

10. Lecz Ja, PAN, jestem twoim Bogiem od czasów ziemi egipskiej. Znów cię umieszczę w namiotach, tak jak za dni spotkania.

11. Przemawiałem do proroków — to Ja mnożyłem widzenia. Za pośrednictwem proroków mówiłem w przypowieściach.

12. W Gileadzie panuje nieprawość! Ach, jaką marnością się stali! W Gilgal z byków składają ofiary! Ich ołtarze są też jak kupy kamieni ułożone przy bruzdach na polach.

13. Uciekł Jakub na pola Aramu, tam Izrael służył w zamian za żonę, w zamian za kobietę pilnował owiec.

14. A PAN przez proroka wyprowadził Izrael z Egiptu, pilnował go za pośrednictwem proroka.

15. Lecz Efraim drażnił Go nad wyraz gorzko, dlatego krew, którą przelał, pozostawi na nim i odpłaci mu jego Pan za zniewagi.