Izajasza 17 SNP

1. Wyrok na Damaszek. Oto Damaszek przestanie być miastem! Stanie się kupą gruzów!

2. Opuszczone miasta Aroer przypadną stadom. Uczynią tam sobie legowisko i nikt nie będzie ich płoszył.

3. Efraim straci warownię, Damaszek władzę królewską, a z resztą Aramu będzie tak, jak z chwałą synów Izraela — oświadcza PAN Zastępów.

4. W tym dniu zeszczupleje chwała Jakuba, schudnie jego otyłe ciało!

5. I będzie jak przy żniwach, kiedy stoją łany, a ramię żeńca ścina je — będzie jak przy zbieraniu kłosów na równinie Refaim,

6. gdy pozostaje tylko kłos to tu, to tam. Będzie jak w oliwniku, kiedy go otrząsną i na wierzchołku zostają dwie albo trzy oliwki, a cztery lub pięć na gałęziach — oświadcza PAN, Bóg Izraela.

7. W tym dniu człowiek będzie spoglądał na swojego Stwórcę, zwróci swój wzrok ku Świętemu Izraela.

8. Nie obejrzy się już na ołtarze, dzieło swoich rąk. Nie spojrzy już na dzieło swoich palców — na poświęcone słupy i ołtarzyki kadzielne.

9. W tym dniu jego warowne miasta będą jak opuszczony las, jak wzgórza porzucone przed synami Izraela — będzie tam zionąć pustką!

10. Ponieważ zapomniałaś o Bogu, swoim Zbawcy, nie pamiętałaś o Skale swojego schronienia. Dlatego choć sadzisz przepiękne rośliny i rozsadzasz szczepki ściągnięte z zagranicy,

11. stawiasz płotki po ich zasadzeniu, a rano robisz wszystko, by wykiełkowały, zbiory umkną, gdy cię zwali choroba i chwyci ból nie do uśmierzenia.

12. Biada! Wrzawo licznych ludów, wyjących gwizdem rozszalałej toni! Biada! Szumie narodów, ogłuszający jak masy spadających fal!

13. Narody szumią niczym wielkie wody, lecz gdy On je gromi, umykają w dal, gnane wichrem jak wyschłe trawy po górach lub tuman luźnych ostów pędzony przez wiatr.

14. Wieczorem? Widok przerażający! A tuż przed porankiem? Ginie po nich ślad! Taki też będzie dział tych, którzy nas łupią, taki los przypadnie naszym grabieżcom!