Profeten Jesaja 24 N78NN

1. Sjå, Herren gjer jorda ¬aud og snau, endevender heile hennar flate og spreier dei som bur der.

2. Då går det presten som folket, herren som trælen hans og husfrua ¬som trælkvinna hennar. Det går seljaren som kjøparen, lånaren ¬som den han har lånt av, og långjevaren ¬som skuldmannen hans.

3. Aud, ja aud skal jorda verta, herjast og plyndrast skal ho; for dette ordet har Herren tala.

4. Jorda sturer og visnar, jorderiket tærest og turkar, både himmel og jord ¬sjuknar bort.

5. Jorda er vanhelga av dei som bur der. For dei har sett seg ¬ut over lover, levt i strid med føresegner og brote den evige pakt.

6. Difor skal forbanning gjera ende på jorda, og dei som bur der, må bøta for si skuld. Difor minkar folket på jord, og få er dei som vert att.

7. Vinen turkar bort, ¬vintreet visnar, og alle som var glade, sukkar.

8. Det er slutt ¬på den lystige trommeklang, slutt på ståk og jubelrop; dei glade tonar ¬frå lyra har stilna.

9. Syngjande tømer dei ¬ikkje vinstaupet meir, beisk er den sterke drikken.

10. Den aude byen ligg knust, kvart hus er stengt, ¬så ingen slepp inn.

11. På gatene jamrar dei av di dei ikkje får vin, all jubel er borte, gleda er lyst frå landet.

12. Berre uhyggje er att i byen, og porten ligg krasa.

13. For mellom folka på jord skal det gå på same vis som når ein slår ned oliven eller sankar druer som heng att når vinhausten er til ende.

14. Men somme lyfter si røyst og jublar over Herrens velde. Dei ropar av glede i vest:

15. «Gjev Herren ære, de som bur i Austerland! Pris namnet åt Herren, ¬Israels Gud, de som bur på øyar ¬og strender!»

16. Frå heimsens ende ¬høyrer vi songar: Ære vere Den Rettferdige! Men eg må seia: Eg går til grunne! Ve meg, eg går til grunne! Ransmenn ranar, ja, ransmenn ranar og herjar.

17. Det vert gru og grav og garn for deg som bur på jorda.

18. Den som rømer ¬for det grufulle ståket, skal falla i grava, og den som kjem seg opp ¬or grava, skal fangast i garnet. For lukene i det høge er opna, og grunnvollane ¬under jorda skjelv.

19. Jorda brest og knest, jorda ragar og svagar, jorda skjek og skjelv.

20. Jorda ragar ¬som ein drukken mann og svagar ¬som vaktmannens skur. Tungt ligg synda på henne, ho fell og reiser seg ikkje meir.

21. Den dagen skal Herren straffa himmelhæren i det høge og kongane nede på jorda.

22. Dei skal samlast ¬som fangar i hola, stengjast inne i fengsel og langt om lenge få si straff.

23. Då skal månen blygjast ¬og sola skjemmast; for Herren, Allhærs Gud, ¬er konge på Sion-fjellet og i Jerusalem, og syner sin herlegdom ¬for sine eldste.