Izajasza 29 SNP

1. Biada ci, Arielu, Arielu, grodzie obozu Dawida! Dodawajcie rok do roku, niech święta biegną swym trybem!

2. A jednak ucisnę Ariela, będzie płacz i żałoba, i będziesz mi jak Ariel.

3. Ścisnę cię dookoła, otoczę oddziałami i wzniosę przeciwko tobie umocnienia.

4. I będziesz mówił poniżony do ziemi, upokorzony z prochu się odezwiesz, twój głos wydobędzie się z dołu jak od ducha po zmarłym, a twoja mowa przebije się przez proch jak cykanie [świerszcza].

5. Jak drobny pył będzie horda twoich wrogów, a banda okrutnych niczym tuman plew — a wszystko to stanie się nagle, natychmiast!

6. PAN Zastępów wystąpi przeciw tobie z grzmotem, wstrząsem i potężnym hałasem, z burzą, wichrem i płomieniem zdolnym pożreć wszystko.

7. I będzie jak sen, jak zmora nocą, ten tłum wszystkich narodów wojujących z Arielem, ci wszyscy walczący z nim i z jego warowniami, naciskający zewsząd.

8. Wówczas będzie jak wtedy, gdy śni się głodnemu, że je, lecz gdy się obudzi, jest nienasycony. Albo jak wtedy, gdy śni się spragnionemu, że pije, lecz gdy się obudzi, jest słaby i spragniony. Tak właśnie będzie z tłumem wszystkich narodów walczących z górą Syjon.

9. Zatrzymajcie się i oniemiejcie! Oślepnijcie i bądźcie ślepi! Upiliście się, lecz nie winem, zatoczyliście się, lecz nie od trunku!

10. To PAN wylał na was ducha głębokiego snu. On zamknął wasze oczy — proroków, i zasłonił wasze głowy — jasnowidzów.

11. I będzie z waszym rozumieniem biegu spraw jak z rozumieniem niejasnej treści zwoju. Gdy się poprosi tego, który umie czytać: Przeczytaj mi to, proszę — odpowiada: Nie potrafię, to jest niezrozumiałe.

12. A gdy się go poda temu, który nie umie czytać, i poprosi o to samo, odpowiada: Nie umiem czytać.

13. I Pan powiedział tak: Ponieważ ten lud zbliża się do Mnie tylko ustami i czci Mnie tylko wargami, jego serce jest daleko ode Mnie, a jego bojaźń przede Mną jest tylko wyuczonym przepisem ludzkim,

14. dlatego Ja będę nadal traktował ten lud nadzwyczajnie, w sposób niepojęty, za pomocą cudów, i na nic zda się mądrość jego mędrców, a rozum jego rozumnych nic nie wskóra.

15. Biada tym, którzy chowają się głęboko przed PANEM, aby ukryć swój plan, i swoje sprawy prowadzą w ciemności! Mówią oni: Kto nas widzi? Pytają: Kto o nas wie?

16. O, wy przewrotni! Zachowujecie się tak, jakby glinę można było stawiać na równi z garncarzem! Albo tak, jakby twór mógł powiedzieć o twórcy: To nie on mnie stworzył, a garnek o garncarzu: On nic nie potrafi!

17. Czy już za małą chwilkę Liban nie zamieni się w sad? A sad nie będzie uchodził za las?

18. W tym dniu głusi usłyszą słowa zapisane na zwoju, przejrzą niewidomi pogrążeni w mroku i ciemności,

19. ubodzy pogłębią swoją radość w PANU, a weselem ludzi w potrzebie będzie Święty Izraela.

20. Bo na okrutnych przyjdzie kres, przepadną szydercy, będą wytępieni wszyscy chciwi nieprawości,

21. którzy nakłaniają ludzi do grzeszenia w słowach, zastawiają pułapki na rozjemców w sądzie i bez żadnych podstaw gnębią sprawiedliwych.

22. Dlatego tak mówi PAN do domu Jakuba — Ten, który odkupił Abrahama: Od tej chwili Jakub już nie będzie się wstydził, odtąd już nie poblednie na twarzy,

23. bo gdy zobaczy swe dzieci, dzieło moich rąk pośród siebie, wówczas jego ludzie uświęcą moje imię, czcić Mnie będą jako Świętego w Jakubie, podchodzić do Mnie z drżeniem — do Boga Izraela.

24. Wówczas błądzący duchem nabiorą poznania, a ci, którzy szemrali, nauczą się rozumu.