Profeten Jesaja 43 N78NN

1. Og no, så seier Herren, han som skapte deg, ¬Jakob, og laga deg, Israel: Ver ikkje redd! Eg har løyst deg ut og kalla deg ved namn, ¬du er min.

2. Går du gjennom vatn, ¬er eg med deg, gjennom elvar, ¬skal dei ikkje riva deg bort. Går du gjennom eld, ¬skal du ikkje svi deg, og logen skal ikkje brenna deg.

3. For eg er Herren din Gud, Israels Heilage, din frelsar. Eg gjev Egypt ¬til løysepeng for deg, Nubia og Seba i staden ¬for deg.

4. Fordi du er dyr i mine augo, høgt akta og elska av meg, gjev eg menneske ¬i staden for deg, folkeslag for ditt liv.

5. Ver ikkje redd, ¬for eg er med deg! Austanfrå vil eg henta di ætt, og vestanfrå vil eg samla deg.

6. Eg seier til nordheimen: «Kom med dei!» og til sørheimen: «Hald dei ikkje att!» Henta sønene mine ¬langt bortanfrå og døtrene mine ¬frå heimsens ende,

7. alle som er kalla ¬med mitt namn, alle dei eg har skapt, ja, skapt og gjort til mi ære.

8. Før fram dette folket, eit folk som har augo, ¬men ikkje ser, og øyro, men ikkje høyrer.

9. Lat alle folka samla seg og alle folkeslag møta! Kven av dei ¬kan kunngjera slikt og seia oss det ¬som før har hendt? Lat dei føra fram vitne, ¬så dei kan få rett! Lat dei høyra på og seia: ¬«Det er sant!»

10. Men de er mine vitne, ¬seier Herren, og min tenar, ¬som eg har valt ut, så de skal kjenna meg ¬og tru på meg og skjøna at eg er Gud. Før meg var ingen gud til, og etter meg ¬skal det ingen koma.

11. Eg, ja eg er Herren, og utan meg ¬finst det ingen frelsar.

12. Det er eg ¬som har kunngjort dette, eg har frelst og gjort det kjent; ingen framand gud ¬har gjort det. De er mine vitne, seier Herren. Eg er Gud,

13. og det er eg frå æve av. Ingen kan riva ut or mi hand. Det eg gjer, ¬kan ingen gjera ugjort.

14. Så seier Herren, dykkar utløysar, ¬Israels Heilage: For dykkar skuld ¬sender eg bod til Babylon og bryt ned alle bommane der; då vert kaldearjubelen ¬til klageskrik.

15. Eg er Herren, dykkar Heilage, Israels skapar, dykkar konge.

16. Så seier Herren, han som gjorde veg ¬gjennom sjøen, ein stig i det veldige vatnet,

17. som førte hestar og vogner, hær og hovdingar uti. Der vart dei liggjande ¬og reiste seg ikkje, dei slokna som ein veik.

18. Tenk ikkje på det ¬som hende før, gjev ikkje akt ¬på det som eingong var!

19. Sjå, eg skaper noko nytt. No gror det fram. Merkar de det ikkje? Ja, eg legg veg i øydemarka og stigar i den aude hei.

20. Dyra på marka skal æra meg, både sjakalar og strutsar. For eg gjev vatn i øydemarka, lèt elvar renna i den aude hei, så mitt utvalde folk ¬kan få drikka.

21. Det folket eg har skapt meg, skal forkynna min pris.

22. Men på meg har du ikkje kalla, ¬Jakob, du har ikkje gjort deg bry ¬for meg, Israel.

23. Du har ikkje bore fram ¬for meg brennofferlam og ikkje æra meg ¬med slaktoffer. Eg har ikkje plaga deg ¬med offergåver og ikkje trøytta deg ¬med røykjelse.

24. Du har ikkje kjøpt meg ¬krydder for sølv og ikkje metta meg ¬med offerfeitt. Du har berre plaga meg ¬med dine synder og trøytta meg ¬med dine misgjerningar.

25. Eg, ja eg er den ¬som slettar ut dine misgjerningar ¬for mi skuld, og dine synder ¬kjem eg ikkje i hug.

26. Stemn meg! Lat oss saman gå for retten! Legg fram di sak, ¬så du kan få rett!

27. Den fyrste far din synda, og dine talsmenn ¬sette seg opp mot meg.

28. Så laut eg vanæra ¬heilage hovdingar, lysa Jakob i bann og gje Israel til spott.