Jeremiasza 12 SNP

1. Sprawiedliwy jesteś, PANIE, przedstawiam Ci więc moją sprawę. Tak, chciałbym pomówić z Tobą o sprawiedliwości: Dlaczego bezbożnym dobrze się powodzi? Dlaczego łatwo żyć postępującym wiarołomnie?

2. Zasadziłeś ich i zapuszczają korzenie, rosną i wydają owoc. Bliski jesteś ich ust i daleki od ich sumień.

3. Ale Ty, PANIE, znasz i widzisz mnie, przekonałeś się, że sercem wciąż jestem przy Tobie. Porwij ich jak owce na rzeź! Odłącz ich na dzień uboju!

4. Jak długo usychać będzie ziemia i więdnąć zieleń na polach? Przez niegodziwość jej mieszkańców ubywa zwierząt i ptactwa, mówią bowiem: PAN nie wie, co robimy w ukryciu.

5. Tak, jeśli biegłeś z pieszymi i to cię zmęczyło, to jak zmierzysz się z rumakami? Jeśli potykasz się w kraju spokojnym, to co zrobisz w zaroślach Jordanu?

6. Bo nawet twoi bracia i dom twojego ojca — oni również cię zdradzają. Oni także głośno wołają za tobą. Nie wierz im, choć rozmawiają z tobą przyjaźnie.

7. Co do Mnie, opuściłem mój dom, porzuciłem moje dziedzictwo, zostawiłem to, co najdroższe mej duszy, wydałem to w ręce mych wrogów.

8. Moje dziedzictwo stało się dla Mnie jak lew w leśnej gęstwinie, podniosło na Mnie swój głos, dlatego się od niego odciąłem.

9. Czy moje dziedzictwo nie stało się dla Mnie pstrym ptakiem drapieżnym i czy ptaki drapieżne nad nim nie krążą? Dalej, zbierzcie się, wszystkie zwierzęta polne, zejdźcie się na żer!

10. Liczni pasterze zniszczyli moją winnicę, podeptali mój dział, zamienili me rozkoszne dziedzictwo w opustoszałe pustkowie.

11. Tak, On je obrócił w pustkowie, uschło ono przede mną. Spustoszona jest cała ta ziemia, lecz nikt nie wziął tego do serca.

12. Na wszystkie nagie wzniesienia pustyni ściągnęli pustoszyciele, ponieważ miecz PANA pożera od jednego krańca tej ziemi po drugi — i nic, co żyje, nie ma spokoju.

13. Zasiali pszenicę, a zbierają ciernie. Wysilali się, ale nic nie zyskali. Wstydzić się będą swych plonów z powodu żaru gniewu PANA.

14. Tak mówi PAN o wszystkich moich złych sąsiadach sięgających po dziedzictwo, które przekazałem w posiadanie mojemu ludowi Izraelowi: Oto wyrwę ich z ich ziemi, ale dom judzki wyrwę spośród nich.

15. A gdy ich wyrwę, zawrócę i zlituję się nad nimi, i sprowadzę ich z powrotem, każdego do jego dziedzictwa i każdego do jego ziemi.

16. A kiedy już sobie przyswoją sposób życia mojego ludu, tak że będą przysięgać na moje imię: Jak żyje PAN! — podobnie jak wcześniej nauczyli mój lud przysięgać na Baala — wtedy odbuduję ich pośród mojego ludu.

17. Lecz jeśli któryś naród tego nie posłucha, wtedy wyrwę go całkowicie i doszczętnie wygubię — oświadcza PAN.