Yeremya 20 KMEYA

1. VE kâhin İmmerin oğlu Paşhur, RAB evinin baş memuru, Yeremyayı bu sözlerle peygamberlik ederken işitti.

2. Ve Paşhur peygamber Yeremyayı dövdü, ve RAB evindeki yukarı Benyamin kapısında olan tomruğa onu vurdu.

3. Ve ertesi gün, vaki oldu ki, Paşhur Yeremyayı tomruktan çıkardı. Ve Yeremya ona dedi: RAB senin adını Paşhur değil, ancak Magor-missabib koydu.

4. Çünkü RAB şöyle diyor: İşte, ben seni kendine ve bütün seni sevenlere bir dehşet kılacağım, ve onlar düşmanlarının kılıcı ile düşecekler, ve senin gözlerin görecek; ve bütün Yahudayı Babil kıralının eline vereceğim, ve onları Babile sürecek; ve kılıçla onları vuracak.

5. Ve bu şehrin bütün zenginliğini, ve bütün kazancını, ve bütün değerli şeylerini, ve Yahuda kırallarının bütün hazinelerini düşmanlarının eline vereceğim; ve onları çapul edecekler, ve alıp Babile götürecekler.

6. Ve sen, Paşhur, ve evinde oturanların hepsi, sürgüne gideceksiniz; sen, ve kendilerine yalancı peygamberlik ettiğin bütün dostların, Babile varıp orada öleceksiniz, ve orada gömüleceksiniz.

7. Ya RAB, beni kandırdın, ben de kandım; benden kuvvetlisin, ve beni yendin; bütün gün gülünç oldum, herkes benimle eğleniyor.

8. Çünkü her kere söyledikçe feryat ediyorum: Zorbalık ve soygun! diye bağırıyorum; çünkü bütün gün RABBİN sözü bana rüsvaylık ve maskaralık oldu.

9. Ve: Onu anmıyacağım, ve artık onun ismile söylemiyeceğim, dedim; o zaman, yüreğimde, kemiklerimin içine kapatılmış yanar bir ateş gibi oldu, ve kendimi tutmaktan yoruldum, artık elimden gelmiyor.

10. Çünkü bir çoklarının çekiştirdiğini işittim, çepçevre dehşet. Düşmemi bekliyen bütün yakın dostlarım diyorlar: Şikâyet edin, biz de onu şikâyet ederiz; belki kanar da onu yeneriz, ve ondan öcümüzü alırız.

11. Fakat RAB korkunç bir yiğit gibi benimle beraberdir; bundan dolayı beni kovalıyanlar sürçecekler, ve yenmiyecekler; akıllıca davranmadıkları için, hiç unutulmaz ebedî bir rezaletle çok utanacaklar.

12. Fakat ey sen, salihi deniyen, gönlü ve yüreği gören orduların RABBİ, onlardan alacağın öcü göreyim; çünkü davamı sana açtım.

13. RABBE terennüm edin, RABBE hamdedin; çünkü kötülük edenlerin elinden yoksulun canını kurtardı.

14. Doğduğum gün lânetli olsun; anamın beni doğurduğu gün mubarek olmasın.

15. Babamı çok sevindirerek: Bir erkek çocuğun doğdu, diye onu müjdeliyen adam lânetli olsun.

16. Ve o adam, RABBİN nadim olmıyarak yıktığı şehirler gibi olsun; ve sabahlayın çığlık, ve öğleyin bağırış işitsin;

17. çünkü beni rahimde öldürmedi; anam da kabrim olurdu, ve rahmi daima gebe kalırdı.

18. Zahmet ve keder göreyim, günlerim rüsvaylıkla tükensin diye niçin ana rahminden çıktım?