Jeremiasza 31 SNP

1. W tym właśnie czasie — oświadcza PAN — będę Bogiem wszystkich plemion Izraela, a one będą moim ludem.

2. Tak mówi PAN: Znalazł przychylność na pustyni Izrael, naród tych, którzy uszli przed mieczem, gdy zmierzał tam, gdzie miał mu być dany odpoczynek.

3. PAN ukazał mu się z oddali, mówiąc: Pokochałem cię wieczną miłością, dlatego tak długo okazywałem ci łaskę.

4. Jeszcze cię odbuduję! Będziesz odbudowana, panno izraelska! Jeszcze przystroisz się w swoje bębenki i ruszysz w korowodzie ludzi pełnych radości!

5. Jeszcze będziecie sadzić winnice na wzgórzach Samarii! Winogrodnicy je zasadzą i będą z nich korzystać!

6. Nadchodzi bowiem dzień, gdy strażnicy wezwą z gór Efraima: Wstańcie! Idźmy na Syjon, do PANA, naszego Boga!

7. Gdyż tak mówi PAN: Zaśpiewajcie Jakubowi radośnie! Wykrzykujcie głowie narodów! Głoście, wysławiajcie i proście: Wybaw, PANIE, swój lud, resztę Izraela!

8. Oto Ja sprowadzę ich z ziem na północy, zgromadzę ich z krańców świata. Wśród nich będą ślepi i chromi, brzemienne i mające rodzić — powrócą oni wielką gromadą!

9. Przyjdą z płaczem, przybędą w błaganiach, a Ja ich poprowadzę do strumieni wody drogą prostą — nie potkną się na niej, gdyż jestem ojcem Izraela, a Efraim jest mym pierworodnym.

10. Słuchajcie słowa PANA, narody! Głoście na dalekich wyspach, że Ten, który rozproszył Izraela, znowu go gromadzi. I strzec go będzie jak pasterz swej trzody.

11. Gdyż PAN wykupił Jakuba z ręki tych, którzy przewyższali go siłą!

12. Przyjdą oni i zaśpiewają na szczycie Syjonu, rozpromienią się na widok dobrych darów PANA, na widok zboża, moszczu i oliwy, młodych owiec i młodego bydła. Będą oni jak ogród nawodniony, nikt już więcej nie omdleje z wyczerpania.

13. Promienieć będą wówczas panny w tańcu, także młodzi razem ze starszymi! Zamienię ich żałobę w radość, rozweselę ich i pocieszę po smutku.

14. Kapłanom przywrócę radość służby, a mój lud nasyci się mym dobrem — oświadcza PAN.

15. Tak mówi PAN: Słuchaj! Z Ramy dochodzi narzekanie! Gorzki płacz! To Rachela opłakuje swoje dzieci. Nie daje się pocieszyć po ich stracie, bo swoich dzieci już nie ma!

16. Lecz tak mówi do niej PAN: Powstrzymaj swój głos od płaczu, twoje oczy niech już nie ronią łez. Twoja rozpacz wkrótce się zakończy — oświadcza PAN — twoje dzieci powrócą z wrogich ziem.

17. Tak, jest nadzieja na twą przyszłość — oświadcza PAN — dzieci znów wrócą w twoje granice!

18. Dotarł do Mnie żal Efraima: Karciłeś mnie i przyjąłem Twe karcenie, niczym cielę wcześniej rozbrykane. Pomóż mi zawrócić, a zawrócę, bo Ty, PANIE, jesteś moim Bogiem!

19. Odwróciłem się, ale żałowałem, po Twej korekcie uderzyłem się w pierś. Wstydzę się i kajam przed Tobą, ciąży na mnie hańba młodych lat.

20. Czy Efraim nie jest moim drogim synem? Czy nie jest on moim rozkosznym dzieckiem? Przecież kiedy tylko o nim mówię, ożywa on na nowo w mych wspomnieniach! Dlatego przepełnia Mnie współczucie dla niego, budzi we Mnie wielką litość — oświadcza PAN.

21. Postaw sobie znaki przy drodze, poustawiaj sobie drogowskazy, zwróć swe serce na sprawdzone szlaki — na drogę, którą już chodziłaś! Wyrusz z powrotem, panno izraelska! Przybądź do swych dawnych miast!

22. Jak długo chcesz się błąkać, zbuntowana córko? PAN stwarza na ziemi rzecz zupełnie nową: Oto kobieta obejmuje mężczyznę!

23. Tak mówi PAN Zastępów, Bóg Izraela: Gdy przywrócę ziemi judzkiej i jej miastom powodzenie, jeszcze będą padać takie słowa: Niech ci błogosławi PAN, święta góro, siedzibo sprawiedliwości!

24. Juda zamieszka jeszcze w tej ziemi, zasiedli on wszystkie jej miasta, ściągną rolnicy i pasterze ze stadami,

25. gdyż odświeżę wszystkich zmęczonych i pokrzepię wszystkich słabnących.

26. W tej chwili obudziłem się i uświadomiłem sobie, że miałem słodki sen.

27. Oto idą dni — oświadcza PAN — kiedy znów zapełnię Izrael oraz Judę ludźmi i dobytkiem.

28. I jak niegdyś dopilnowywałem, by ich wykorzeniać, wyrywać, burzyć, niszczyć i sprowadzać na nich nieszczęście, tak teraz dopilnuję, by ich budować i sadzić — oświadcza PAN.

29. W tych dniach nie będą już mówili: Ojcowie jedli cierpkie grona, a synom ścierpły za to zęby.

30. Każdy poniesie śmierć za własną winę. Zęby ścierpną temu, kto spożyje cierpkie grona!

31. Oto idą dni — oświadcza PAN — gdy zawrę z domem Izraela i z domem Judy nowe przymierze.

32. Nie takie przymierze, jakie zawarłem z ich ojcami w dniu, gdy ich ująłem za rękę, aby ich wyprowadzić z Egiptu. Tamto przymierze ze Mną oni zerwali, chociaż Ja byłem ich panem — oświadcza PAN.

33. Teraz jednak zawrę z domem Izraela takie przymierze — oświadcza PAN: Moje Prawo włożę w ich wnętrza i wypiszę je na ich sercach. Ja będę ich Bogiem, a oni będą moim ludem.

34. I już nie będą nawzajem pouczać się i zachęcać: Poznajcie PANA! Wszyscy oni bowiem znać Mnie będą, od najmniejszego do największego — oświadcza PAN — ponieważ odpuszczę ich winę, a ich grzechu już nie wspomnę.

35. Tak mówi PAN, Dawca słońca, by było światłem za dnia, Pan księżyca i gwiazd, aby świeciły nocą, Poruszyciel morza wraz z szumem jego fal, Ten, którego imię brzmi PAN Zastępów:

36. Jeśliby te prawa mogły przestać działać — oświadcza PAN — to i potomstwo Izraela mogłoby już na zawsze przestać być moim narodem.

37. Tak mówi PAN: Gdyby się dało zmierzyć niebiosa w górze, a na dole zbadać fundamenty ziemi, to dałoby się również pomyśleć, że Ja mógłbym odrzucić całe potomstwo Izraela za to wszystko, co uczynili — oświadcza PAN.

38. Oto idą dni — oświadcza PAN — że to miasto będzie odbudowane dla PANA. Jego granice ciągnąć się będą od Wieży Chananela do Bramy Narożnej.

39. Następnie sznur mierniczy pobiegnie na wprost, ku wzgórzu Gareb, i skręci ku Goa.

40. Cała Dolina Zwłok i Popiołu, wszystkie zbocza w kierunku potoku Cedron aż do rogu Bramy Końskiej na wschodzie, będą świętością dla PANA. Miasto to nie zostanie już wykorzenione ani zburzone — na wieki.