Jeremiasza 34 SNP

1. Oto Słowo, które PAN skierował do Jeremiasza, gdy Nebukadnesar, król Babilonu, i całe jego wojsko, i wszystkie królestwa ziemi zarządzane przez niego oraz wszystkie ludy walczyły przeciw Jerozolimie i przeciw wszystkim jej miastom:

2. Tak mówi PAN, Bóg Izraela: Idź i przemów do Sedekiasza, króla Judy. Powiedz mu: Tak mówi PAN: Oto Ja wydaję to miasto w ręce króla Babilonu, a on spali je ogniem.

3. A ty nie ujdziesz jego ręki. Na pewno zostaniesz pojmany i wydany w jego ręce. Twoje oczy spojrzą w oczy króla Babilonu i przemówi do ciebie twarzą w twarz — i pójdziesz do Babilonu.

4. Jednak słuchaj Słowa PANA, Sedekiaszu, królu Judy! Tak mówi PAN o tobie: Nie padniesz od miecza.

5. Umrzesz w pokoju, a jak zapalano kadzidła na pogrzebie twoich ojców, królów, którzy panowali przed tobą, tak zapalą je dla ciebie. Wyrażą też żal nad tobą: Ach, panie! Tak właśnie co do ciebie postanowiłem — oświadcza PAN.

6. I prorok Jeremiasz przekazał to wszystko Sedekiaszowi, królowi Judy. Miało to miejsce w Jerozolimie.

7. Wojsko króla Babilonu walczyło wówczas przeciw Jerozolimie i wszystkim pozostałym miastom judzkim, to znaczy przeciw Lakisz i przeciw Azece, bo one pozostały z warownych miast Judy.

8. Oto Słowo, które PAN skierował do Jeremiasza, po tym, jak król Sedekiasz zawarł przymierze z całym ludem w Jerozolimie w sprawie wyzwolenia niewolników.

9. Otóż postanowiono, że każdy wypuści na wolność swojego niewolnika i swoją niewolnicę, Hebrajczyka lub Hebrajkę, tak by już nikt z Judejczyków nie był w niewoli u swego rodaka.

10. Książęta i cały lud, wszyscy, którzy weszli w to przymierze i zobowiązali się do wypuszczenia na wolność swoich niewolników i niewolnic, tak by już nikt nie był u nich w niewoli, postąpili tak, jak uzgodnili, i dokonali uwolnienia.

11. Potem jednak zmienili zdanie. Ściągnęli z powrotem swoich niewolników i niewolnice, których wcześniej wypuścili na wolność, i znów zmusili ich do służby.

12. Wtedy właśnie PAN skierował do Jeremiasza Słowo tej treści:

13. Tak mówi PAN, Bóg Izraela: Ja zawarłem przymierze z waszymi ojcami w dniu, w którym ich wyprowadziłem z ziemi egipskiej, z domu niewoli.

14. Postanowiłem, że po upływie sześciu lat każdy uwolni swego brata, Hebrajczyka, który mu się zaprzedał. Niewolnik będzie służył sześć lat, a potem ma być wypuszczony na wolność. Lecz wasi ojcowie nie posłuchali Mnie i nie byli Mi w tym posłuszni.

15. Wy natomiast opamiętaliście się. Uczyniliście to, co uważam za słuszne. Ogłosiliście wolność — każdy swemu bliźniemu — i zawarliście przede Mną przymierze w świątyni noszącej moje imię.

16. Jednak znów odwróciliście się i znieważyliście moje imię! Każdy ściągnął z powrotem swojego niewolnika i niewolnicę, których wcześniej uwolnił według ich życzenia, i zmusił ich znów do niewolnictwa!

17. Dlatego tak mówi PAN: Nie posłuchaliście Mnie! Nie ogłosiliście wolności dla waszych braci, rodaków, dlatego Ja ogłaszam was wolnymi — oświadcza PAN. — Jesteście wolni — na miecz, na zarazę i głód! Uczynię was postrachem u wszystkich królestw ziemi!

18. Z tymi, którzy przekroczyli moje przymierze i nie dotrzymali warunków przymierza zawartego przede Mną, uczynię jak z cielcem, którego rozcięli na dwoje, aby przejść między jego połówkami.

19. Tak uczynię z książętami Judy i Jerozolimy, z urzędnikami i kapłanami, i z całą ludnością tej ziemi — ze wszystkimi, którzy przeszli między połówkami cielca.

20. I wydam ich w ręce ich wrogów, w ręce tych, którzy czyhają na ich życie. Ich trupy staną się żerem dla ptaków i dla dzikich zwierząt.

21. A Sedekiasza, króla Judy, oraz jego książąt wydam w ręce ich wrogów i w ręce tych, którzy czyhają na ich życie — wydam ich w ręce wojska króla Babilonu, które od was odstąpiło!

22. Oto Ja wydaję rozkaz — oświadcza PAN — i zawracam ich z powrotem do tego miasta. Będą walczyć przeciw niemu, zdobędą je i spalą. A miasta Judy uczynię pustkowiem — bez mieszkańców!