Yeremya 38 KMEYA

1. VE Mattanın oğlu Şefatya, ve Paşhurun oğlu Gedalya, ve Şelemyanın oğlu Yukal, ve Malkiyanın oğlu Paşhur, Yeremyanın bütün kavma söylediği şu sözleri işittiler:

2. RAB şöyle diyor: Bu şehirde kalan kılıçla, kıtlıkla ve veba ile ölecek; fakat Kildanîlere çıkan adam yaşıyacak, ve canı kendisine çapul malı olacak, ve sağ kalacaktır.

3. RAB şöyle diyor: Bu şehir mutlaka Babil kıralının ordusu eline verilecek, ve onu alacaktır.

4. Ve reisler kırala dediler: Rica ederiz, bu adamı öldürsünler; çünkü böyle sözler söyliyerek bu şehirde artakalan cenk adamlarının ellerini, ve bütün kavmın ellerini gevşetiyor; çünkü bu adam bu kavmın selâmetini değil ancak zararını arıyor.

5. Ve kıral Tsedekiya dedi: İşte, o sizin elinizde; çünkü kıral size karşı bir şey yapamaz.

6. O zaman Yeremyayı aldılar, ve muhafızlar avlusunda olan kıral oğlu Malkiyanın sarnıcına onu attılar; ve Yeremyayı iplerle sarkıttılar. Ve sarnıçta su yoktu, ancak çamur vardı; ve Yeremya çamura battı.

7. Ve kıral evinde olan kızlar ağası Habeş Ebed-melek, Yeremyayı sarnıca atmış olduklarını işitti; ve kıral Benyamin kapısında oturmakta idi,

8. ve Ebed-melek kıral evinden çıktı, ve kırala söyliyip dedi:

9. Efendim kıral, bu adamlar, sarnıca attıkları Yeremya peygambere ettikleri her şeyde kötülük ettiler; ve olduğu yerde açlıktan ölecek, çünkü artık şehirde ekmek kalmadı.

10. Ve kıral Habeş Ebed-meleke emredip dedi: Buradan yanına otuz kişi al, ve peygamber Yeremyayı ölmeden evel sarnıçtan çıkar.

11. Ve Ebed-melek adamları yanına aldı, ve kıral evine hazine odasının altına girdi, ve oradan yırtık paçavralar ve yıpranmış esvaplar aldı, ve onları iplerle sarnıca Yeremyaya sarkıttı.

12. Ve Habeş Ebed-melek Yeremyaya dedi: Şimdi, yırtık paçavraları, ve esvapları iplerin altından koltuklarının altına koy. Ve Yeremya öyle yaptı.

13. Ve Yeremyayı iplerle çektiler, ve onu sarnıçtan çıkardılar; ve Yeremya muhafızlar avlusunda kaldı.

14. Ve kıral Tsedekiya gönderdi, ve Yeremya peygamberi kendi yanına, RAB evinde olan girilecek yerlerin üçüncüsüne getirtti; ve kıral Yeremyaya dedi: Sana bir şey soracağım; benden bir şey gizleme.

15. Ve Yeremya Tsedekiyaya dedi: Sana bildirirsem, mutlaka beni öldürmiyecek misin? sana öğüt verirsem de, beni dinlemezsin.

16. Ve kıral Tsedekiya Yeremyaya gizlice and edip dedi: Hay olan RAB ki, bu canı bize yarattı, onun hakkı için seni öldürmiyeceğim, ve senin canını arıyan bu adamların eline seni vermiyeceğim.

17. Ve Yeremya Tsedekiyaya dedi: İsrailin Allahı, orduların Allahı, RAB şöyle diyor: Eğer Babil kıralının reislerine sen çıkarsan, canın yaşıyacak, ve bu şehir ateşte yanmıyacak; ve sen, ve evin sağ kalacaksınız.

18. Fakat Babil kıralının reislerine çıkmazsan, bu şehir Kildanîlerin eline verilecek, ve onu yakacaklar, ve sen onların elinden kaçıp kurtulmıyacaksın.

19. Ve kıral Tsedekiya Yeremyaya dedi: Kildanîlere geçmiş olan Yahudilerin eline beni verirler de, benimle eğlenirler diye onlardan korkuyorum.

20. Ve Yeremya dedi: Vermezler. Sana söylediğim şeyde RABBİN sesini işit, rica ederim; ve sana iyilik olur, ve canın sağ kalır.

21. Fakat sen çıkmak istemezsen, RABBİN bana gösterdiği söz şudur:

22. İşte, Yahuda kıralının evinde kalan bütün kadınlar Babil kıralının reislerine çıkarılacaklar, ve o kadınlar diyecekler: Yakın dostların seni aldattılar, ve seni alt ettiler; senin ayakların çamura battı, onlar geri döndüler.

23. Ve senin bütün karılarını, ve oğullarını Kildanîlere çıkaracaklar; ve sen onların elinden kaçıp kurtulmıyacaksın; fakat Babil kıralının eli seni tutacak; ve sen bu şehri yaktıracaksın.

24. Ve Tsedekiya Yeremyaya dedi: Bu sözleri kimse bilmesin, sen de ölmiyeceksin.

25. Ve seninle söyleştiğimi reisler işitirler, ve sana gelip: Kırala ne söyledin, ve kıral sana ne dedi ise şimdi bize bildir, bizden gizleme ve seni öldürmeyiz, derlerse,

26. onlara: Beni Yonatanın evine göndermesin de, orada ölmiyeyim diye, yalvarışımı kıralın önüne düşürdüm, dersin.

27. Ve bütün reisler Yeremyaya gelip ona sordular, ve kıralın emretmiş olduğu bütün bu sözlere göre onlara anlattı. Ve artık ona bir şey demediler, çünkü işi kimse işitmemişti.

28. Ve Yeruşalimin alındığı güne kadar Yeremya muhafızlar avlusunda kaldı.