Jeremiasza 42 SNP

1. Dla upewnienia się, wszyscy dowódcy wojskowi, Jochanan, syn Kareacha, Jezaniasz, syn Hoszajasza, oraz cały lud, od najmniejszego do największego, przyszli

2. do proroka Jeremiasza z następującą prośbą: Wysłuchaj nas, prosimy, i módl się za nami do PANA, twojego Boga, za całą tę resztę, bo — jak sam widzisz — z naszej wielkiej liczby niewielu nas pozostało!

3. Niech PAN, twój Bóg, wskaże nam drogę, którą mamy pójść, i niech wypowie Słowo, którego moglibyśmy się uchwycić.

4. Dobrze! — odpowiedział prorok Jeremiasz. — Zgodnie z waszym życzeniem będę modlił się do PANA, waszego Boga. Przekażę wam też każde Słowo odpowiedzi, której wam PAN udzieli — i niczego nie ujmę.

5. Wtedy oświadczyli: Niech PAN będzie nam świadkiem, prawdziwym i wiernym, że postąpimy zgodnie z każdym Słowem, które przekaże ci dla nas PAN, twój Bóg.

6. Czy będzie nam się to podobało czy nie, posłuchamy głosu PANA, naszego Boga, do którego sami przecież cię posyłamy. Chcemy bowiem, by dzięki posłuszeństwu głosowi PANA, naszego Boga, darzył nas On powodzeniem.

7. Po upływie dziesięciu dni PAN przemówił do Jeremiasza.

8. Wtedy prorok wezwał Jochanana, syna Kareacha, i pozostałych dowódców wojskowych skupionych wokół niego oraz cały lud, od najmniejszego do największego,

9. i oznajmił: Tak mówi PAN, Bóg Izraela, do którego posłaliście mnie, abym przedłożył Mu waszą prośbę:

10. Jeśli osiądziecie na stałe w tej ziemi, odbuduję was, a nie zburzę, zasadzę was, a nie wyrwę, bo smuci Mnie to nieszczęście, które musiałem wam zesłać.

11. Nie bójcie się króla Babilonu, przed którego obliczem tak drżycie. Nie bójcie się go — oświadcza PAN — ponieważ Ja jestem z wami po to, by was wybawić i wyrwać was z jego ręki!

12. Wyjednam wam miłosierdzie, zmiłuje się on nad wami i pozwoli wam powrócić do waszej ziemi.

13. Ale jeśli powiecie: Nie osiądziemy w tej ziemi. Nie posłuchamy głosu PANA, naszego Boga.

14. Jeśli powiecie: Nie! Jednak pójdziemy do Egiptu. Tam już nie będziemy oglądać wojny, słuchać dźwięków rogu ani łaknąć chleba, tam się osiedlimy! —

15. to posłuchajcie Słowa PANA, reszto Judy! Tak mówi PAN Zastępów, Bóg Izraela: Jeżeli rzeczywiście postanowicie iść do Egiptu, mieszkać tam jako cudzoziemcy,

16. to miecz, którego tak się boicie, dosięgnie was tam, w Egipcie; i głód, przed którym tak drżycie, tam do was przylgnie, w Egipcie — tam także pomrzecie!

17. Ci wszyscy mężczyźni, którzy postanawiają iść do Egiptu, by tam mieszkać jako cudzoziemcy, zginą od miecza, głodu i zarazy! I nie będzie wśród was ocalałych ani tych, którzy uszli przed nieszczęściem, które Ja na was sprowadzę.

18. Gdyż tak mówi PAN Zastępów, Bóg Izraela: Jak rozlał się mój gniew i moje wzburzenie na mieszkańców Jerozolimy, tak rozleje się moje wzburzenie na was, jeśli pójdziecie do Egiptu. Tam staniecie się tematem złorzeczenia i przedmiotem grozy, przekleństwem i pohańbieniem — i nie zobaczycie już tego miejsca.

19. To oznajmia wam PAN, reszto Judy: Nie idźcie do Egiptu! Zapamiętajcie, co mówię. Dziś was przed tym przestrzegam!

20. Jeśli nie posłuchacie, popełnicie błąd. I zapłacicie za to życiem. A przecież sami wysłaliście mnie do PANA, waszego Boga, prosząc: Módl się za nami do PANA, naszego Boga, i przekaż nam dokładnie to, co powie ci PAN, nasz Bóg, a zgodnie z tym postąpimy.

21. Macie więc Jego odpowiedź. Widzę jednak, że nie zamierzacie posłuchać rady PANA, waszego Boga, z którą mnie do was posyła.

22. Zapamiętajcie zatem, że tam, dokąd pragniecie pójść i gdzie się chcecie zatrzymać, poginiecie od miecza, od głodu i zarazy.