Jeremiasza 51 SNP

1. Tak mówi PAN: Oto Ja wzbudzam wiatr niszczący przeciw Babilonowi i przeciw mieszkańcom serca moich wrogów!

2. Poślę żniwiarzy na Babilon! Ci go przewieją, opróżnią mu kraj, bo się rozłożą przeciw niemu, otoczą go zewsząd w dniu niedoli.

3. O, niech nie zdąży łucznik napiąć łuku, a wojownik przywdziać swojej zbroi! Nie oszczędzajcie młodych ludzi, wytępcie jego zastęp!

4. Niech padną od miecza w ziemi chaldejskiej, śmiertelnie ranni niech zalegną ulice!

5. Bo nie owdowiał Izrael ani Juda, nie został opuszczony przez swojego Boga, przez PANA Zastępów! Za to ich ziemia jest pełna winy wobec Świętego, Pana Izraela.

6. Uciekajcie z granic Babilonu! Ratujcie, każdy swoje życie! Nie chciejcie ginąć z powodu jego winy, bo PAN rozpoczął swój czas pomsty, sam mu zapłatę wymierza!

7. A był niegdyś Babilon złotym kielichem w ręku PANA. Upijała się z niego cała ziemia, Narody piły z jego wina — i oszalały!

8. A teraz nagle padł Babilon, został rozbity! Szlochajcie nad nim! Weźcie balsam! Nałóżcie na ranę. Może da się uleczyć.

9. Leczyliśmy Babilon, lecz się nie udało! Zostawcie go zatem. Chodźmy, każdy do swej ziemi, gdyż niebios sięgnął jego wyrok, wzniósł się on ponad obłoki!

10. PAN mu wymierzył sprawiedliwość za to, co nam uczynił. Chodźmy, rozgłośmy na Syjonie dzieło naszego Boga, PANA!

11. Naostrzcie strzały, napełnijcie kołczany! PAN pobudził ducha królów Medii, bo powziął plan — zniszczyć Babilon, gdyż to czas Jego pomsty, to pomsta za Jego świątynię.

12. Podnieście sztandar przeciw murom Babilonu! Wzmocnijcie straże, postawcie warty, stańcie na czatach! PAN czyni to, co postanowił, co zapowiedział mieszkańcom Babilonu, to właśnie teraz spełnia!

13. Mieszkasz nad wielkimi wodami, bogaty jesteś w skarby, lecz przyszedł twój kres, dopełniła się miara twojego zdzierstwa!

14. PAN Zastępów przysiągł na siebie samego: Tak! Jak szarańczą wypełnię cię ludźmi, a oni przeciw tobie wzniosą okrzyk do bitwy!

15. Ten, który stworzył ziemię swoją mocą, w swojej mądrości sprawia, że trwa świat, swoim rozumem rozciągnął niebiosa —

16. gdy On wydaje głos, huczą wody na niebie i obłoki wznoszą się z krańców ziemi. On rzuca błyskawice i wtedy pada deszcz, On też wyprowadza wiatry ze swych skarbców!

17. O, jakże oszukuje się człowiek, gdy nie ma o tym pojęcia! O, jak śmieszny odlewnik, który odlewa bożka! Bo kłamstwem są jego odlewy. Nie ma w nich ducha!

18. Są one marnością, dziełem wartym kpin, w czasie nawiedzenia najzwyczajniej giną!

19. Nie tak jest z Działem Jakuba! On jest Stwórcą wszystkiego, jest berłem jego dziedzictwa, Jego imię brzmi JHWH Zastępów!

20. Jesteś moim młotem, orężem wojennym! Tobą rozbijam narody i tobą niszczę królestwa.

21. Tobą rozbijam konia wraz z jeźdźcem, tobą rozbijam rydwan z załogą.

22. Tobą rozbijam mężczyznę i kobietę, tobą rozbijam staruszka i chłopca, tobą rozbijam młodego i młodą,

23. tobą rozbijam pasterza ze stadem, tobą rozbijam oracza z zaprzęgiem, tobą rozbijam książąt i rządców —

24. i na waszych oczach tak odpłacę Babilonowi, wszystkim mieszkańcom Chaldei, za całe zło, które popełnili na Syjonie — oświadcza PAN.

25. Oto Ja jestem przeciwko tobie, góro zniszczenia — oświadcza PAN — niszcząca całą ziemię! Wyciągnę na ciebie swą rękę i zepchnę cię ze skał — i zamienię cię w górę płonącą!

26. Nie wezmą już z ciebie kamienia na narożnik ani budulca do fundamentów, ponieważ staniesz się wieczną ruiną — oświadcza PAN.

27. Podnieście sztandar na ziemi! Zadmijcie w róg wśród narodów! Wyznaczcie przeciw niemu narody! Wezwijcie przeciw niemu królestwa — Ararat, Minni i Aszkenaz — ustanówcie przeciw niemu dowódcę! Sprowadźcie konie jak włochatą szarańczę!

28. Wyznaczcie przeciwko niemu narody, królów Medii, jej namiestników i wszystkich zarządców, wszystkie ziemie pod jej panowaniem!

29. Trzęsie się ziemia, skręca się z bólu, gdyż PAN na Babilonie spełnia swoje plany — zamieni jego ziemię w pustkowie bez mieszkańca!

30. Przestali walczyć wojownicy Babilonu, usiedli w swoich twierdzach, wyparowało ich męstwo, są niczym kobiety. Siedziby ich podpalone, porozbijane rygle.

31. Goniec biegnie za gońcem, posłaniec za posłańcem, by donieść królowi Babilonu, że jego miasto zdobyte po najdalszy kraniec,

32. że zajęte brody, wypalone sitowia, a wojownicy zdjęci przerażeniem!

33. Gdyż tak mówi PAN Zastępów, Bóg Izraela: Córka babilońska będzie jak klepisko w czasie ubijania — jeszcze chwila, a przyjdzie dla niej czas żniw!

34. Pożarł mnie, schrupał mnie Nebukadnesar, król Babilonu. Odstawił mnie jak pustą miskę, połknął mnie jak smok. Napełnił mną swój brzuch, ograbił z mych rozkoszy!

35. Powiedzcie, mieszkańcy Syjonu: Gwałt zadany mnie i mym krewnym niech spadnie na Babilon! Powiedz, Jerozolimo: Moja krew na mieszkańców Chaldei!

36. Ponieważ tak mówi PAN: Oto Ja poprowadzę twą sprawę i zemszczę się za ciebie. Wysuszę jego morze i pozamykam źródła.

37. Zamienię Babilon w zwały gruzów, siedlisko szakali, miejsce grozy i pogwizdywania, pozbawione mieszkańców.

38. Będą ryczeć jak młode lwięta, będą warczeć jak lwie szczenięta,

39. lecz w ich rozochoceniu przygotuję im ucztę, upiję ich do szaleństwa — i posną snem wiecznym, i nie obudzą się — oświadcza PAN.

40. Ściągnę ich jak owce na rzeź, jak barany razem z kozłami.

41. O, jak wzięto Babilon i schwytano! Jak ta pieśń pochwalna całej ziemi zionie teraz grozą między narodami!

42. Podeszło pod Babilon morze, zalały go fale!

43. Jego miasta stały się pustkowiem, stepem, ziemią wysuszoną, w której nikt już nie mieszka, przez którą nie przechodzi żaden człowiek.

44. O, nawiedzę Bela w Babilonie! Wyciągnę z jego paszczy, co pochłonął. Już nie popłyną narody w jego stronę. Padł już mur Babilonu!

45. Wyjdź z jego granic, mój ludu! Ratujcie, każdy swoje życie przed żarem gniewu PANA!

46. Lecz nie ulegajcie zwątpieniu. Nie drżyjcie pod wpływem złych wieści. Nie martwcie się, gdy co roku mówią o przemocy szerzącej się w kraju i o tym, że władca powstaje przeciw władcy!

47. Ponieważ idą dni, w których nawiedzę bóstwa Babilonu. Całą jego ziemię okryje wstyd, a wszyscy pobici mieczem padną w jego obrębie.

48. Wtedy niebiosa i ziemia, i wszystko, co je napełnia, wzniosą nad Babilonem radosny śpiew! Gdyż z północy przeciw niemu ściągną niszczyciele — oświadcza PAN.

49. Babilon musi upaść! Za pobitych mieczem z Izraela, również w Babilonie padną pobici całej ziemi!

50. Wy, zbiegli przed mieczem! Ruszajcie! Nie zatrzymujcie się! Pamiętajcie na obczyźnie o PANU, noście Jerozolimę w sercu!

51. Wstyd nas ogarnął na wieść o tej hańbie, rumieniec okrył nam twarz, że obcy weszli do najświętszych miejsc świątyni PANA!

52. Dlatego idą dni — oświadcza PAN — gdy nawiedzę jego bóstwa, a w całym jego kraju jęczeć będą ranni.

53. Choćby Babilon wstąpił na niebiosa, choćby umieścił swoją twierdzę wysoko, w niedostępnych miejscach, i tak dosięgną go wysłani przeze Mnie niszczyciele — oświadcza PAN.

54. Słuchaj! Krzyk z Babilonu! Oto z Chaldei dochodzi wieść o wielkim zniszczeniu!

55. Tak! PAN niszczy Babilon, ucisza w nim wielki gwar! A szumią ich fale jak potężne wody, rozlega się zgiełk ich głosu!

56. Tak! Nadciągnął przeciw niemu, przeciw Babilonowi, niszczyciel! Jego bohaterowie wzięci! Łuki połamane! Gdyż PAN, Bóg odpłaty, rozlicza się z nim!

57. Upiję jego książąt i mędrców, jego namiestników i rządców, i jego bohaterów. Zasną wiecznym snem. Już nie obudzą się z niego — oświadcza Król, którego imię brzmi PAN Zastępów.

58. Tak mówi PAN Zastępów: Potężne mury Babilonu zostaną doszczętnie zburzone, a jego wysokie bramy spłoną. Tak to trudzą się ludy dla marności, a narody mozolą się dla ognia.

59. Oto sprawa, którą prorok Jeremiasz zlecił Serajaszowi, synowi Nerijasza, wnukowi Machsejasza, gdy ten, wysłany przez Sedekiasza, króla Judy, w czwartym roku jego panowania, udał się do Babilonu. Serajasz był osobą odpowiedzialną za daniny.

60. Jeremiasz spisał na jednym zwoju wszystkie klęski mające spaść na Babilon i wszystkie zapowiedzi tego, co ma go spotkać.

61. I zwrócił się Jeremiasz do Serajasza: Gdy przyjdziesz do Babilonu, to dopilnuj przeczytania wszystkich tych słów.

62. Po przeczytaniu powiedz: PANIE, Ty oznajmiłeś o tym miejscu, że je zniszczysz, tak że nie będzie w nim mieszkał ani człowiek, ani zwierzę, lecz stanie się pustkowiem na wieki.

63. Następnie, gdy już skończysz czytać z tego zwoju, przywiążesz do niego kamień i wrzucisz go do Eufratu.

64. I zakończysz: Tak utonie Babilon i nie podniesie się już z nieszczęścia, które Ja na niego sprowadzę tak, że pomdleją. Dotąd słowa Jeremiasza.