Eyub 10 KMEYA

1. HAYATIMDAN canım bıktı; İçimdeki şekvamı serbest bırakayım; Canımın acılığı ile söyliyeyim.

2. Allaha diyeyim: Beni mahkûm etme; Ne için benimle çekişiyorsun, bana bildir.

3. Gaddarlık ediyorsun, Kendi ellerinin emeğini hor görüyorsun, Ve kötülerin niyetine ışık veriyorsun, bu senin için iyi mi?

4. Sende beşer gözleri mi var? Yahut insanın gördüğü gibi mi görüyorsun?

5. Günlerin insan günleri gibi, Yılların adamın günleri gibi midir de,

6. Benim fesadımı arıyorsun, Ve suçumu araştırıyorsun?

7. Bilirsin ki, ben kötü değilim, Ve senin elinden kurtaran yoktur,

8. Senin ellerin her yanımdan bana şekil verdi, beni yarattı; Yine sen beni helâk etmedesin.

9. Hatırla, niyaz ederim, sen balçık gibi bana şekil verdin; Ve beni yine toprağa mı döndüreceksin?

10. Beni süt gibi dökmedin mi, Ve beni peynir gibi katılaştırmadın mı?

11. Bana deri ve et giydirdin, Ve kemiklerle ve sinirlerle beni ördün.

12. Bana hayat ve inayet ihsan ettin; Ve senin kayırman benim ruhumu korudu.

13. Fakat bunları kendi yüreğinde gizledin; Bilirim ki, senin nezdinde olan şudur;

14. Eğer suç edersem, beni kollarsın, Ve fesadımdan beni suçsuz çıkarmazsın.

15. Vay başıma! eğer kötü olursam; Ve eğer salih olursam, Utanca doyarak, Ve düşkünlüğüme bakarak başımı kaldırmam.

16. Ve eğer başım yükselirse beni avlarsın, bir aslan gibi; Ve yine şaşılacak kuvvetini üzerimde gösterirsin.

17. Bana karşı kendi şahitlerini tazelersin, Ve üzerimde öfkeni artırırsın; Bana karşı ordu ardınca ordu!

18. Ve niçin beni rahimden çıkardın? Son soluğumu vermiş olurdum, ve hiç bir göz beni görmezdi.

19. Hiç olmamış gibi olurdum; Rahimden kabre götürülürdüm.

20. Günlerim az değil mi? artık kes, Ve beni bırak da biraz ferah bulayım,

21. Gitmeden önce, oradan geri gelmiyeceğim yere; Karanlık ve ölüm gölgesi diyarına,

22. Koyu karanlığa benziyen karaltı diyarına, Ölüm gölgesi, ve düzensizlik diyarına, O yere ki, orada ışık koyu karanlık gibidir.