Eyub 2 KMEYA

1. ALLAH oğulları RABBİN önünde yine kendilerini takdim etmeğe geldikleri gün vaki oldu ki, onların arasında Şeytan da RABBİN önünde kendini takdim etmek için geldi.

2. Ve RAB Şeytana dedi: Nereden geliyorsun? Ve Şeytan RABBE cevap verip dedi: Dünyada dolaşmaktan, ve orada gezinmekten.

3. Ve RAB Şeytana dedi: Kulum Eyuba iyice baktın mı? çünkü dünyada onun gibisi yok; kâmil ve doğru adam; Allahtan korkar ve kötülükten çekinir; ve boşuna onu yutayım diye beni kışkırttığın halde, yine kemalini sıkı tutmaktadır.

4. Ve Şeytan RABBE cevap verip dedi: Deri yerine deri, evet, insan canı için nesi varsa verir.

5. Fakat şimdi elini uzat da, onun kemiğine ve etine dokun, ve yüzüne karşı sana lânet edecektir.

6. Ve RAB Şeytana dedi: İşte, o senin elinde; ancak onun canını esirge.

7. Ve Şeytan RABBİN önünden çıktı, ve Eyubu, ayağının tabanından tepesine kadar kötü çıbanlarla vurdu,

8. Ve Eyub kendisine bir çömlek parçası aldı ki, onunla kazınsın; ve kül içinde oturmakta idi.

9. Ve karısı ona dedi: Sen hâlâ mı kemalini sıkı tutmaktasın? Allaha lânet et de öl.

10. Ve kadına dedi: Ahmak karılardan biri nasıl söylerse sen öyle söyliyorsun. Nasıl? Allahtan iyilik kabul edelim de kötülük kabul etmiyelim mi? Bu işin hepsinde Eyub dudakları ile suç etmedi.

11. Ve Eyubun üç dostu, Temanlı Elifaz, ve Şuahlı Bildad, ve Naamalı Tsofar, onun başına gelen bütün bu kötülüğü işitince, her biri kendi yerinden kalkıp geldiler; ve onunla acınmak ve onu teselli etmek için gitmek üzre birbirlerile sözleştiler.

12. Ve uzaktan gözlerini kaldırdılar, ve onu tanımadılar, ve seslerini yükseltip ağladılar; ve her biri kaftanını yırttı, ve göklere doğru başları üzerine toprak saçtılar.

13. Ve derdi çok büyük olduğunu gördükleri için, yedi gün ve yedi gece onunla beraber yere oturdular, ve ona kimse söz söylemedi.