Eyub 28 KMEYA

1. GERÇEK gümüşün maden ocağı var, Ve tasfiye ettikleri altının yeri vardır.

2. Demir topraktan alınır, Ve bakır taştan eritilir.

3. İnsan karanlığa nihayet veriyor, Ve koyu karanlığın, ve ölüm gölgesinin taşlarını, Son sınıra kadar araştırıyor.

4. Konukların olduğu yerden uzakta kuyu açar; İnsan ayağının unuttuğu yerlerde, İnsanlardan uzakta kendilerini sarkıtıp sallanırlar.

5. Toprak, ondan ekmek çıkar; Ve onun dibi alt üst olur, sanki ateşle oluyor gibi.

6. Gök yakutun yeri onun taşlarıdır, Altın tozu da ondadır.

7. Yırtıcı kuş o yolu bilmez, Doğanın gözü de onu görmemiştir;

8. Mağrur canavarlar oraya ayak basmamıştır, Azgın aslan da oradan geçmemiştir.

9. Elini sert kayaya uzatır; Dağları kökünden alt üst eder.

10. Kayalar arasından arklar yarar; Ve her değerli şeyi onun gözü görür.

11. Sızmasınlar diye ırmakları bağlar; Ve gizli olanı ışığa çıkarır.

12. Fakat hikmet, o nerede bulunur? Ve anlayışın yeri neresi?

13. Onun değerini insan bilmez; Ve yaşıyanlar diyarında bulunmaz.

14. Engin diyor: O bende değil; Ve deniz diyor: Benim yanımda değil.

15. Ona bedel halis altın verilmez, Ve onun pahası olarak gümüş tartılmaz.

16. Ona değer biçilemez Ofir altını ile, Değerli akik ile, ve gök yakutla.

17. Ona denk olamaz ne altın ne de cam, Halis altından kaplarla da değiştirilmez,

18. Mercan ile billûrun adı anılmaz; Ve hikmetin pahası incilerden üstündür.

19. Habeş ilinin sarı yakutu ona denk olmaz, Ve ona saf altınla değer biçilmez.

20. Öyle ise hikmet nereden geliyor? Ve anlayışın yeri neresi?

21. Çünkü bütün yaşıyanların gözlerinden gizlenmiştir, Ve göklerin kuşlarından saklanmıştır.

22. Helâk yeri ile Ölüm: Haberini kulaklarımızla işittik, diyorlar.

23. Onun yolunu Allah anlar, Ve onun yerini bilen odur.

24. Çünkü yerin uçlarına kadar bakar, Ve bütün gökler altında olanı görür.

25. Yele tartı koyduğu, Ve ölçü ile suları ölçtüğü zaman;

26. Yağmura kanun koyduğu, Ve gök gürlemesinin şimşeğine yol yaptığı zaman;

27. Onu o zaman gördü, ve bildirdi; Onu pekiştirdi, hem de eşeledi.

28. Ve insana dedi: İşte, RAB korkusu, hikmet budur; Ve kötülükten çekilmek anlayıştır.