Eyub 30 KMEYA

1. ŞİMDİ ise, yaşça benden küçük olanlar üzerime gülmekteler, O adamlar ki, babalarını sürümün köpeklerine ortak etmekten çekinirdim.

2. Ellerinin kuvveti de, ne işime yarardı? Onlarda dinçlik yoktur.

3. Yoksulluktan ve açlıktan porsumuşlardır; Çöl ve ıssızlık karanlığında kurak yeri kemirmekteler.

4. Çalılık yanında ebegümeci koparıyorlar; Ve onların yiyecekleri retem çalısının köküdür.

5. İnsanlar arasından kovulurlar; Hırsız ardından bağırır gibi onlara bağırırlar;

6. Korkunç vadilerde oturmaktalar, Yerin deliklerinde, ve kaya kovuklarında.

7. Çalılıklar arasında anırırlar; Kara çalının altında uzanırlar.

8. Ahmakların oğullarıdır onlar, hem de adsızların oğulları; Memleketten kamçı ile kovulmuşlardır.

9. Ve şimdi ben onların türküsü oldum, Ve onların meseliyim de.

10. Benden tiksiniyorlar, uzakta duruyorlar, Yüzüme tükürmekten de çekinmiyorlar.

11. Çünkü ipini çözdü, ve beni düşkün etti; Ve onlar benim önümde yular sıyırdılar.

12. Sağımda ayak takımı kalkıyorlar: Ayaklarımı itiyorlar, Ve bana karşı helâk edici yollarını yapıyorlar.

13. Yolumu bozuyorlar; Yardımcısı olmıyan o adamlar, Benim felâketime yardım etmekteler.

14. Sanki geniş bir gedikten girmekteler; Yıkılma gürültüsü içinde üzerime yuvarlanıyorlar.

15. Dehşetler dönüp üzerime yıkıldı; Şerefimi yel gibi kovmaktalar; Ve saadetim bulut gibi geçip gitti.

16. Ve şimdi içimde canım erimektedir. Düşkünlük günleri beni ele geçirdiler.

17. Geceleri içimde kemiklerim deliniyor, Ve beni kemiren ağrılar hiç durmuyor.

18. Allahın şiddeti çokluğundan üzerimde esvabım buruştu, Gömleğimin yakası gibi beni sarmakta.

19. Beni çamura attı, Ve toz gibi ve kül gibi oldum.

20. Sana çağırıyorum, ve bana cevap vermiyorsun; Ayağa kalkıyorum, ve gözünü bana dikiyorsun.

21. Bana karşı insafsız oldun; Elinin kuvvetile bana eza etmektesin.

22. Beni yelin üzerine bindirip kaldırıyorsun; Ve beni fırtına içinde eritip bitirmektesin.

23. Çünkü bilirim, beni ölüme, Ve bütün yaşıyanların toplanacağı eve götüreceksin.

24. Fakat insan düşerken el uzatmaz mı? Ve felâketi içinde ondan ötürü yardıma çağırmaz mı?

25. Ben sıkıntıda olan için ağlamaz mı idim? Yoksul için canım kederlenmez mi idi?

26. Ben iyilik beklerken kötülük geldi; Ben ışık umarken karanlık geldi.

27. Yüreğim kaynıyor, ve rahatı yok; Düşkünlük günleri karşıma çıktılar.

28. Yaslı gezinmekteyim, güneş yok; Cemaat içinde kalkıp yardıma çağırmaktayım.

29. Çakallara kardeş oldum, Ve deve kuşlarına arkadaş.

30. Derim karardı, ve üzerimden düşüyor, Kemiklerim de sıcaktan yanmakta.

31. Ve çengimin sesi yas feryadına, Kavalımınki de ağlıyanların sesine döndü.