Jobs bok 39 N78NN

1. Går du på rov for løvinna, gjev du svoltne løveungar mat,

2. når dei dukkar seg ned ¬i holene sine eller ligg på lur i krattet?

3. Kven syter for føde til ramnen når ungane hans skrik til Gud og flaksar ikring utan mat?

4. Kjenner du tida ¬når steingeita kjear, aktar du på ¬når hindene har rier?

5. Tel du månadene ¬til dei skal bera, kjenner du tida ¬når dei skal føda?

6. Dei bøyer seg ned ¬og får sine ungar; så er dei ferdige med sine rier.

7. Ungane veks seg store og sterke ¬utpå marka, så spring dei bort ¬og kjem ikkje att.

8. Kven lèt villeselet renna fritt, kven har løyst det frå alle band?

9. Eg gav det moane til hus og den salte øydemarka ¬til bustad.

10. Det ler åt den ståkande byen, det høyrer ingen drivar ¬som ropar og skjenner.

11. Det speidar etter beite i fjella og leitar opp kvart grøne strå.

12. Har villoksen hug til å tena deg, vil han stå ¬ved di krubbe heile natta?

13. Kan du binda han med reip, ¬så han held seg i fòra, vil han horva for deg i dalane?

14. Kan du lita på han ¬fordi han er sterk, torer du overlata di avling ¬til han?

15. Trur du han køyrer grøda heim og samlar henne ¬på din treskjevoll?

16. Strutsehoa slår lystig ¬med vengene, men flyg ikkje ¬som storken med sin fjørham.

17. Ho legg sine egg på marka, lèt sanden halda dei varme.

18. Ho gløymer ¬at ein fot kan krasa dei, at villdyra på marka ¬kan trø dei sund.

19. Hardt fer ho fram ¬med ungane sine som om dei ikkje ¬var hennar eigne. Ho lèt seg ikkje tyngja av sut for at strevet hennar ¬skal vera fåfengt.

20. For Gud har ikkje gjort ¬henne klok, og han har ikkje ¬gjeve henne vit.

21. Men når ho flaksar ¬opp i veret, skrattar ho åt hest og ryttar.

22. Er det du ¬som gjev hesten styrke og pryder halsen hans ¬med faks?

23. Lèt du han springa ¬som grashoppa? Når han frøser stolt, ¬står det age av han.

24. Han skrapar i marka, ¬yr av glede, så fer han fram ¬mot ein væpna flokk.

25. Han er ikkje redd for noko ¬som skræmer, og snur ikkje ¬når han møter sverd.

26. Over han skramlar pilehuset, det blinkar i sverd ¬og kastespyd.

27. Han fer av stad ¬i dundrande tan, og stoggar ikkje ¬når hornet ljomar.

28. Han kneggjar høgt ¬når hornet læt. Han vêrar striden langan lei, bydande rop og hærskrik.

29. Er det ditt vit som gjer at falken svingar seg opp, spilar vengene og flyg mot sør?

30. Er det på ditt bod at ørna stig og byggjer seg reir i høge fjellet?

31. Ho bur på berget og har si livd på kvasse tind, i bratte nut.

32. Der speidar ho etter mat, augo skodar vidt ikring.

33. Hennar ungar slurpar ¬i seg blod, og der det finst eit åtsel, ¬der er ho.

34. Herren heldt fram med å tala til Job og sa:

35. «Du som klagar ¬på Den Allmektige, vil du føra sak med han? Du som lastar Gud, må svara.»

36. Då svara Job Herren og sa:

37. «Nei, til det er eg for liten. Kva skulle eg vel svara deg? Eg legg mi hand på munnen.

38. Ein gong har eg tala og tek ikkje meir til ords, to gonger har eg tala og seier ikkje meir.»