Eyub 4 KMEYA

1. VE Temanlı Elifaz cevap verip dedi:

2. İnsan sana bir söz söylemeğe kalkışırsa gücenir misin? Fakat söylemekten kendisini kim tutabilir?

3. İşte, sen çoklarına ders verdin, Ve gevşemiş elleri kuvvetlendirdin.

4. Sürçmekte olanı senin sözlerin ayakta tuttu, Ve çöken dizleri sen pekiştirdin.

5. Fakat şimdi senin başına gelince gücüne gidiyor; Sana dokununca şaşkın oluyorsun.

6. Senin güvendiğin, Allahtan korkun değil midir, Ve ümit ettiğin, kendi yollarının kemali değil midir?

7. Suçsuz kim helâk oldu? şimdi an, Ve nerede doğru adamlar yok oldular?

8. Benim gördüğüme göre, fesat çiftçileri, Ve zahmet tohumu saçanlar, onu biçiyorlar.

9. Allahın soluğu ile yok oluyorlar, Ve öfkesinin yeli ile telef oluyorlar.

10. Aslanın gümürdemesi ve azgın aslanın sesi kesildi, Ve genç aslanların dişleri kırıldı.

11. Kocamış aslan şikârsızlıktan helâk oluyor, Dişi aslanın yavruları da dağılıyorlar.

12. Bana gizlice bir söz geldi, Ve ondan kulağım fısıltı aldı.

13. Gece rüyetlerinden doğan düşünceler içinde, İnsanların üzerine ağır uyku düştüğü zaman.

14. Üzerime dehşet ve titreme geldi, Ve bütün kemiklerimi sarstı,

15. Ve önümden bir ruh geçti; Bedenimin tüyleri ürperdi.

16. O durdu, fakat görünüşünü seçemedim; Gözlerimin önünde bir suret vardı; Her şey susmuşken bir ses işittim:

17. İnsan Allahtan daha âdil olur mu? Adam kendini Yaratandan daha tahir olur mu?

18. İşte, o, kullarına güvenmez, Meleklerine de yanılma yükletir;

19. Çamur evlerde oturanlara daha nekadar fazla! Onlar ki, temelleri topraktadır, Güveden önce ezilirler.

20. Sabahla akşam arasında harap olurlar; Kimse farkına varmadan ebediyen yok olurlar.

21. Değil mi ki, onların çadır ipleri içlerinde koparılınca, Hemen ölürler, fakat hikmetle değil?