Joba 5 BW1975

1. Wołaj tylko! Czy jest, kto by ci odpowiedział? Do którego z świętych chcesz się zwrócić?

2. Zaprawdę, głupiego zabija jego własny gniew, a prostaka uśmierca zawiść.

3. Sam widziałem, jak głupi zapuścił korzenie, lecz nagle zbutwiała jego siedziba.

4. Jego dzieci są pozbawione pomocy, zostają zdeptane w sądzie, a nie ma obrońcy.

5. Głodny pożera jego żniwo, nawet spośród cierni je wydobywa, a chciwi pożądają jego majątku.

6. Zło bowiem nie wyrasta z prochu, a niedola nie wschodzi z ziemi.

7. Bo człowiek rodzi się na niedolę, jak iskry z pożogi, aby wysoko wzlatać.

8. Lecz ja zwróciłbym się do Boga i Bogu przedłożyłbym moją sprawę

9. Który czyni rzeczy wielkie i niezbadane, cudowne i niezliczone,

10. Który spuszcza deszcz na ziemię, a wody zsyła na pola,

11. Niskich sadza wysoko, a smutnych wznosi na wyżyny szczęścia.

12. Wniwecz obraca knowania chytrych, tak że ręce ich nie wykonują tego, co zamierzają.

13. Usidla mądrych w ich własnej chytrości tak że plan przewrotnych szybko upada.

14. We dnie wpadają w ciemność, a w południe macają jak w nocy.

15. Tak wybawia On bezbronnego od miecza ich paszczy, a biedaka z ręki możnego.

16. I wschodzi nadzieja ubogiemu, a niesprawiedliwość zamyka swe usta.

17. Szczęśliwy to człowiek, którego Bóg smaga, dlatego nie pogardzaj karceniem Wszechmocnego!

18. Bo On rani, lecz i opatruje, uderza, lecz jego ręce leczą.

19. Wyzwoli cię z sześciu utrapień, a w siódmym nie dotknie cię zło.

20. W czasie głodu wybawi cię od śmierci, a na wojnie z mocy miecza.

21. Przed biczem języka będziesz zabezpieczony, a nie ulękniesz się, gdy nadejdzie zniszczenie.

22. Ze zniszczenia i głodu śmiać się będziesz, a dzikich zwierząt nie będziesz się bał.

23. Bo z kamieniem polnym jesteś sprzymierzony, a dzikie zwierzęta żyć będą z tobą w pokoju.

24. Tak poznasz, że twój namiot jest spokojny, a gdy sprawdzisz swe mieszkanie, nie znajdziesz braku.

25. Poznasz też, że mnoży się twoje potomstwo i że twoje latorośle będą niby ziele ziemi.

26. W starości zejdziesz do grobu, jak snop sprzątnięty bywa we właściwym czasie.

27. Oto, cośmy zbadali. Tak to jest. Ty zaś słuchaj i rozważ to sobie!